امضای قراردادهای جدید نفت و گاز ایران منطقی است؟

به گزارش خبرنگار گروه اقتصاد ، در چند ماه اخیر در پی انتخاب بیژن نامدار زنگنه به عنوان وزیر نفت، بار دیگر در وزارت نفت جنب و جوش خاصی مبنی بر تهیه، تدوین و نگارش الگوی قراردادهای نفتی رخ داد، در سال‌های گذشته که زنگنه وزیر نفت ایران بود، قراردادهای بیع متقابل طراحی و به امضا رسید و خاطره تاریخی وزارت نفت نشان از آن دارد که قراردادهای بیع متقابل مخالفان و موافقان بسیاری را به خود دید اما در نهایت قراردادهای نفتی بیع متقابل به امضا رسید.

قراردادهای بیع متقابل در زمان خود از هر جهاتی مناسب بود اما می‌توان به مدت زمان قرارداد که در حدود 5 سال بود می‌توان ایراداتی را وارد کرد، در همین راستا و با نگاه به برندسازی در بازارهای جهانی قراردادهای IPC طراحی شد، این قراردادها در نگاه کلی تنها در مدت زمان قرارداد با قراردادهای بیع متقابل متفاوت است و قراردادهای IPC که انتقادات بسیاری را در طی چند وقت اخیر به خود دیده است، مدت زمانی در حدود 20 تا 25 سال را به خود می‌بیند.

تمام این موارد در حالی مطرح شد که بازار نفت شرایط خوبی را به خود نمی‌دید و قیمت نفت هر روز بیش از روز دیگر روند نزولی به خود می‌گرفت.

بازار با این شرایط در نهایت به این نتیجه رسید که باید در راستای افزایش قیمت نفت، در بازار نفت اوپک به یک جمع بندی و همگرایی دست پیدا کند، اوپک برای آنکه قیمت نفت در بازار جهانی رشد کند، بر آن شد تا میزان تولیدات خود را با توجه به میزان تقاضای بازار نفت اوپک که در حدود 32 میلیون بشکه در روز است، متناسب کند.

در پی این تصمیم میزان تولید اوپک در حدود 1میلیون و 200 هزار بشکه کاهش از ابتدای سال میلادی 2017 را اعمال خواهد کرد و این در حالی است که طبق اطلاعات منابع ثانویه میزان تولید ایران در حدود 100 هزار بشکه در روز افزایش پیدا خواهد کرد.

ایران در حال حاضر طبق اطلاعات منابع ثانویه روزانه 3 میلیون و 690 هزار بشکه نفت خام تولید می‌کند که با توجه به توافق اخیر اوپک 3 میلیون و 797 هزار بشکه در روز توانایی تولید خواهد داشت.

در کنار این توافق، ابتدای هفته جاری اوپک و غیراوپک نیز توافق کردند که میزان تولید غیراوپک به میزان 550 هزار بشکه در روز کاهش یابد.

با توجه به این موارد از حدود دو هفته گذشته ارزش نفت در بازارهای جهانی از محدوده قیمتی 40 دلار به محدوده قیمتی 50 دلار رسیده و امید به افزایش قیمت تا محدوده 60 دلار را افزایش داده است.

حال با تمام این موارد برخی افراد این سوال را مطرح می‌کنند که چرا ایران به دنبال آن است تا در قالب قراردادهای جدید نفتی میادین و چاه‌های نفت و گاز را به زیر بار برداشت و تولید ببرد؟

در این رابطه می‌توان گفت توسعه میادین نفتی و گازی جزء اولویت‌های کشور است و نمی‌توان در راستای آنکه قیمت‌ها در بازار متناسب باشد در چاه‌های نفت و گاز را بست و از سوی دیگر برای برداشت و تولید نفت که هر بشکه در اوپک پشتوانه و قدرت اصلی کشورها محسوب می‌شود، هزینه‌ای وجود دارد که این هزینه با قیمت نفت خام در بازار جهانی متناسب است.

در این رابطه مهدی عسلی، کارشناس بازار نفت معتقد است، امضای قراردادهای نفتی و گازی با شرکت های بین المللی، هر چه زودتر به سرانجام برسد، بهتر است، زیرا به نظر می‌رسد در آینده، قیمت نفت ارقام بالاتری را به خود خواهد دید و این افزایش قیمت، هزینه تمام شده تولید را افزایش می‌دهد.

انتهای پیام/