بیمه درمانی کانادا یکی از جامع‌ترین بیمه‌های دنیا/ موفقیت بیمه درمان ژاپن، نتیجه رشد اقتصادی و عزم سیاسی قوی

به گزارش گروه فضای مجازی به نقل از فارس، صنعت بیمه به عنوان یکی از شاخص‌های توسعه یافتگی از سویی به عنوان یکی از عمده‌ترین نهادهای اقتصادی مطرح بوده و از دیگرسوی، فعالیت دیگر نهادها را پشتیبانی می‌کند.

به عبارتی صنعت بیمه با گردآوری حق بیمه‌های دریافتی(premium) در توسعه اقتصادی دارای نقش است و از طرف دیگر با  ایجاد امنیت و اطمینان برای فعالیت‌های خدماتی، تولیدی و... در جامعه روند سازندگی، پیشرفت و ترقی را تسهیل می‌کند و شاید کسی را کمترین گمانی نباشد که پیشرفت بیمه با توسعه اقتصادی کشور همواره ملازم است.

اما در این میان، صنعت بیمه در برخی کشورها مانند کانادا، ژاپن، انگلیس، سوئد و بسیاری از کشورهای اروپایی جزو نمونه‌های موفق و در برخی کشورها آمریکا ناموفق بوده است.

سیستم بیمه درمانی کانادا یکی از جامع‌ترین بیمه‌های درمانی دنیا را ارائه می‌کند، به این صورت که یک بیمار از لحظه ورود به بیمارستان تا مرخص شدن هیچ هزینه‌ای را پرداخت نمی‌کند.

همین طور ویزیت در مطب پزشکان هم با ارائه کارت بیمه به صورت رایگان است، این بیمه تا حدود 80 درصد قیمت داروها را هم تحت پوشش دارد.

در کانادا، تمامی شهروندان و افرادی که انواع اقامت دائم کانادا را دارند، واجد شرایط دریافت بیمه خدمات درمانی هستند؛ نظام بهداشت و درمان کانادا مشهور به Medicare ترکیبی از برنامه‌های فدرال و ایالتی است که هدف آنها اطمینان از دسترسی تمامی کانادایی‌ها به خدمات درمانی بدون توجه به وضعیت مالی آنهاست.

تمامی هزینه‌های خدمات درمانی در کانادا از منبع مالیات‌ها تامین می‌شود؛ برای استفاده از خدمات پزشکی رایگان افراد باید بیمه خدمات درمانی عمومی داشته باشند.

افرادی که بیمه‌ خدمات درمانی عمومی دارند یک کارت به نام کارت بهداشت یا Heathcard  دریافت می‌کنند که باید هنگام مراجعه به مراکز پزشکی همراه داشته باشند؛ بیمه‌های خدمات درمانی عمومی و مواردی که توسط این بیمه مورد پوشش قرار می‌گیرند در ایالتهای گوناگون با هم تفاوتهایی دارد.

دولت کانادا تمام مراکز پزشکی را موظف نموده است که در صورت وقوع حوادث و یا در موارد اورژانسی به مهاجرینی که بیمه ندارند و به آن‌ها مراجعه می‌کنند، بدون هیچ هزینه‌ای خدمات ارائه دهند.

استفاده از کارت بهداشت افراد دیگرجرم به حساب می‌آید و در صورت محکومیت به این جرم دولت کانادا می تواند افراد مهاجر را از این کشور اخراج کند.

مدیریت عمومی (Public Administration): همه اداره کنندگان بیمه درمانی باید توسط مقامات دولتی و براساس اهداف غیر سودجویانه انجام شود.

جامعیت (Comprehensiveness): تمام خدمات بهداشتی ضروری، از جمله خدمات ارائه شده در بیمارستان‌ها توسط پزشکان و دندانپزشکان جراح، باید تحت پوشش بیمه باشند.

جهان شمولی (Universality): همه مهاجرینی که اقامت کانادا را دریافت کرده و در این کشور زندگی می‌کنند، به میزان همان سطح از مراقبت‌های بهداشتی برخوردار می‌شوند که مردم کانادا برخورداند.

قابلیت انتقال (Portability): هرگاه یکی از ساکنان ایالت‌های مختلف کانادا که تحت پوشش بیمه درمانی شهر خود است، به ایالت دیگری سفر کرد، باید بتواند با حداقل اتلاف وقت، از خدمات درمانی مناسب برخوردار شود؛ این قانون شامل حال مهاجرین نیز می‌شود.

دسترسی (Accessibility): همه افراد بیمه شده باید دسترسی مناسب به امکانات و مراقبت‌های بهداشتی داشته باشند؛ علاوه بر این، تمام پزشکان، بیمارستان‌ها و غیره، مسئول پرداخت غرامت معقولی برای اشتباهات خود هستند.

سیستم بیمه درمان ژاپن، دسترسی جامع به درمان را فراهم کرده و در کسب رتبه ممتاز سلامتی توسط ژاپنی‌ها سهم بسزایی داشته است.

هزینه‌های عمومی در ژاپن از طریق نرخ بالای مشارکت بیماران در هزینه‌ها و کاهش میزان هزینه‌های درمانی، پایین‌تر از میانگین هزینه‌ها در میان کشورهای عضو سازمان توسعه و همکاری‌های‌ اقتصادی نگه داشته شده است؛ به‌هرحال با ادامه فشارهای فزاینده بر هزینه‌ها، که بخشی ازآن به جهت روند سریع سالمندی در این کشور است، اصلاحاتی به‌منظور محدودکردن افزایش هزینه‌ها از طریق کارایی بهتر به همراه بالابردن کیفیت این خدمات مورد نیاز است.

سیستم بیمه جامع درمان در کشورهای آسیایی در طول دو دهه گذشته آغاز شده است؛ به طور مثال کره، تایوان و تایلند به ترتیب در سال‌های 1985-1989 و 2001 پوشش جامع را آغاز کردند.

اما ژاپن که رکورد بهترین شرایط بیمه را در میان کشورهای آسیایی دارد، نیز سیستم بیمه جامع درمان خود را در سال 1961 آغاز کرد؛ موفقیت در بیمه درمان نتیجه رُشد اقتصادی و عزم سیاسی قوی برای دستیابی به پوشش جامع بوده است .

مخصوصا همبستگی قوی مردم برای احیای مجدد کشور پس از جنگ جهانی دوم در موفقیت طرح بیمه درمان نقش به سزایی در این کشور داشته است؛ از سال 1996 تاکنون موارد مهمی که در صنعت بیمه ژاپن واقع شده، شامل "بازنگری در قانون بیمه ژاپن" و "حذف تعرفه" بوده است.

1- بیمه درمانی ملی – جهت ارائه به کشاورزان، خویش فرمایان، پزشکان و بازنشستگان و ... به گونه‌ای که بیمه‌گر اصلی شهرداری‌ها و انجمن‌های بیمه درمان هستند.

2- بیمه درمانی کارکنان – جهت ارائه به شاغلان بخش‌های خصوصی به نحوی که در این سیستم شرکت‌های بزرگ کارکنان خود را از طریق مراکز درمانی متعلق به خود و کارکنان سایر شرکتها از مراکز درمانی دولتی استفاده می‌کنند.

3- انواع دیگر طرح‌های بیمه درمان – جهت ارائه خدمات به کارکنان دولت و ارائه بیمه مضاعف می‌دهند.

اصولا در ژاپن بیمه شده می‌تواند به وسیله یک پزشک در هر کلینیک و بیمارستانی که بخواهد ویزیت شود؛ هزینه های خدمات درمانی هم به وسیله بیمار و هم به وسیله بیمه‌گر تقبل می‌شود؛ بیمارها باید درصد مشخصی از هزینه‌های درمانشان را بپردازند؛ در ابتدای هرماه، کلینیک‌ها و بیمارستان‌ها، ادعاهای مربوط به هزینه‌های درمان بیماران در ماه گذشته را به سازمان‌های پرداخت و تجدید نظر ارائه می‌کنند؛ پس از فرآیند بررسی که دو ماه طول می‌کشد، شرکت‌های بیمه مبالغ را پرداخت می‌کنند.

در انگلیس به عنوان یکی از موفق ترین کشورهای اروپایی، بیمه درمان برای همه شهروندان اجباری است و سهم هرکس از پرداخت حق بیمه، با توجه به درآمد و وضعیت شغلی اش مشخص می شود؛ در این کشور، 80 درصد هزینه های بهداشت و درمان توسط مالیات تأمین می‌شود؛ در انگلیس 15.9 درصد تولید ناخالص داخلی صرف هزینه های درمانی مردم می‌شود.

در سوئد نیز دولت بابت خدمات درمانی و بهداشتی یارانه می‌پردازد؛ کودکان و نوجوانان زیر 18 سال از خدمات درمانی رایگان بهره‌مند می‌شوند؛ در سال 2010 میلادی، سقف حداکثر هزینه درمانی 900 کرون بوده است؛ اگر بیمار چنین مبلغی را بپردازد، یک کارت آزاد دریافت خواهد کرد و با این کارت می‌تواند از خدمات درمانی رایگان در باقی مانده سال برخوردار شود.

از ماه مارس سال 2010 تا به حال، مردم آمریکا زیر فشار باور نکردنی اقتصادی طرح بیمه و بهداشت باراک اوباما رفته‌اند؛ این طرح ارائه خدمات بهداشتی، مردم آمریکا را بسیار رنج می‌دهد.

بیمه در کشور آمریکا تقریبا جزو هزینه‌های گران است؛ یک دانشجو ممکن است برای بیمه‌های تکمیلی آمریکا، از صد دلار تا پانصد دلار در ماه بپردازد؛ از طرفی 58 درصد از مردم آمریکا معتقدند که پوشش‌های بیمه‌ای در این کشور ضعیف است.

از آنجایی که برنامه بیمه درمانی همگانی پُرهزینه‌ترین طرح رفاه اجتماعی دولت آمریکا در نیم قرن قبل بوده است، باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا که روزهای پایانی ریاست خود را می‌گذراند، طرحی (تحت عنوان Obamacare) را پیشنهاد داد که هدف آن، تامین بیمه درمانی ارزان قیمت برای همه آمریکایی‌ها بود؛ این طرح همواره تا آخرین لحظه، به مشکلات بسیاری برخورد کرد که از جمله آنها مشکلات ثبت نام و دیگر موانع قانونی و سیاسی بود که به نوعی این طرح شکست خورده تلقی می‌شد.

از دیگر ایراداتی که به این طرح وارد بود، هزینه‌های فرار، وب سایت‌های ثبت نام که کار نمی‌کردند، سهمیه بندی، پرداخت حق بیمه بالا، رقابت کمتر و محدودیت در انتخاب بود؛ در واقع، اوباما با ارائه این طرح، نابسامانی اقتصادی برای هر فردی که مقیم این کشور بود را افزایش داد به طوریکه از ابتدا پیش بینی می‌شد که طرح شکست بخورد.

به دلیل ایرادات مشهود در این طرح، پُرواضح است دولت دونالد ترامپ، به سرعت دستور لغو طرح بهداشت و درمان اوباما را صادر خواهد کرد.

با این حال، لغو این قانون وحشتناک ساده هم نیست اما کنگره همکاری خواهد کرد تا مطمئن شود که یک سری قانون‌های اصلاح شده دارد که آماده اجراست؛ باید اطمینان حاصل شود که به دنبال اجرای قوانین جدید، آزادی اقتصادی هر کس که در این کشور زندگی می‌کند، بازگردانده خواهد شد.