استانداردهای ۸۰ سال پیش در ناوگان ریلی ایران
بهادری نوشت: اگر بخواهیم وضعیت شبکه ریلی را با دیگر کشورها مقایسه کنیم کار برایمان سخت‌تر می‌شود، چرا که قطارها و ریل‌های ما با استانداردهای ۸۰ سال پیش این کشورها مطابقت دارد.
خبرگزاری میزان -
به گزارش گروه فضای مجازی ، بهادری نایب‌رئیس کمیسیون عمران مجلس در یادداشتی در روزنامه آرمان به بررسی علل حادثه ایستگاه هفت خوان سمنان پرداخته است که در ادامه می خوانید.
حادثه دلخراش برخورد دو قطار مسافری در سمنان چند روزی است که مورد بحث و مناقشه بسیاری از کارشناسان و مسئولان حمل و نقل کشور قرار گرفته است. به طور کلی در اینکه زیرساخت‌های حمل و نقل ما فرسوده است و مشکلات اساسی در این زمینه داریم، شکی نیست، اما باید توجه داشته باشیم که سال‌هاست ما با همه مشکلات کار می‌کنیم.
اگر یک خودرو فرسوده دچار این حادثه می‌شد، می‌گفتیم راننده سهل انگاری کرده، اما راجع به قطار نمی‌توانیم این موضوع را مطرح کنیم. قطعا زیرساخت‌های حمل و نقل ریلی ما ایراد دارد. بسیاری از ریل‌ها، واگن‌ها و لوکوموتیو‌های ما قدیمی است و به ۸۰ سال پیش برمی‌گردد.
کمبود خطوط ریلی در مسیرهای ترانزیتی از دیگر مشکلات ترانزیت کالایی است. بی توجهی به این بخش مهم و اشتغالزا موجب شده تا همواره کشور ما از کمبود خطوط ریلی و فرسودگی آنها رنج ببرد و سالانه متحمل خسارات جبران‌ناپذیری نظیر همین حادثه چند روز گذشته شود. از طرف دیگر بسیاری از خطوط ریلی در ایران یک خطه بوده و سرعت قطارها بسیار کم و در حدود ۵۰ تا ۶۰ کیلومتر در ساعت است. مسیرهای ریلی ما بسیار محدود بوده و به همین دلیل مسیرها بسیار طولانی است.
به طور کلی باید گفت فرسودگی و قدیمی بودن و عدم کارایی ناوگان حمل و نقل ریلی، وسعت زیاد کشور و عدم پوشش کافی شبکه حمل و نقل از عوامل عدم کارایی حمل و نقل ریلی است. از این رو به منظور رفع موانع و مشکلات باید یک نظام جامع حمل و نقل در کشور ایجاد شود و سهم هر یک از زیرساخت‌های آن مشخص شود؛ به ویژه برای حمل و نقل ریلی باید اولویت خاصی را با توجه به ملاحظات اقتصادی و سیاسی و امنیتی، کاهش آلودگی زیست محیطی، افزایش ایمنی و کاهش مصرف انرژی قائل شویم.
اگر بخواهیم وضعیت شبکه ریلی را با دیگر کشورها مقایسه کنیم کار برایمان سخت‌تر می‌شود، چرا که قطارها و ریل‌های ما با استانداردهای ۸۰ سال پیش این کشورها مطابقت دارد. به عنوان مثال هم اکنون بسیاری از خطوط ریلی کشورهای اروپایی برقی است، اما در کشور ما هنوز از ابزارهای قدیمی استفاده می‌شود. در این کشورها سرعت قطارها حتی به ۵۰۰ کیلومتر در ساعت نیز می‌رسد، اما در ایران هنوز قطارها با سرعت ۶۰ کیلومتر در ساعت حرکت می‌کنند. در شرایطی هم که با این سرعت اندک حرکت می‌کنند، باز هم شاهد بروز حوادثی مانند حادثه سمنان هستیم. علاوه بر اینکه زیرساخت‌های حمل و نقل ما در حادثه چند روز پیش مشکل داشته، خطای انسانی علت اصلی این حادثه بوده است.
به نظر می‌رسد مدیرعامل راه‌آهن حساسیت قابل توجهی نسبت به این فاجعه نشان نداده است. باید به سرعت و با جدیت با مدیرعامل راه‌آهن برخورد و حتی او عزل شود. در این حادثه سیستم ترمز قطار به علت سرما و بارش شدید برف عمل نکرده است. مشکل اصلی را ماموران کنترل ریل ایجاد کردند. سیستم مدیریت ریل‌های ما به شدت دچار مشکل است. با توجه به اینکه امروز در بازه زمانی هستیم که فناوری تا این حد پیشرفت کرده بروز چنین حوادثی فاجعه است.
حادثه دلخراش برخورد دو قطار مسافری در سمنان چند روزی است که مورد بحث و مناقشه بسیاری از کارشناسان و مسئولان حمل و نقل کشور قرار گرفته است. به طور کلی در اینکه زیرساخت‌های حمل و نقل ما فرسوده است و مشکلات اساسی در این زمینه داریم، شکی نیست، اما باید توجه داشته باشیم که سال‌هاست ما با همه مشکلات کار می‌کنیم.
اگر یک خودرو فرسوده دچار این حادثه می‌شد، می‌گفتیم راننده سهل انگاری کرده، اما راجع به قطار نمی‌توانیم این موضوع را مطرح کنیم. قطعا زیرساخت‌های حمل و نقل ریلی ما ایراد دارد. بسیاری از ریل‌ها، واگن‌ها و لوکوموتیو‌های ما قدیمی است و به ۸۰ سال پیش برمی‌گردد.
کمبود خطوط ریلی در مسیرهای ترانزیتی از دیگر مشکلات ترانزیت کالایی است. بی توجهی به این بخش مهم و اشتغالزا موجب شده تا همواره کشور ما از کمبود خطوط ریلی و فرسودگی آنها رنج ببرد و سالانه متحمل خسارات جبران‌ناپذیری نظیر همین حادثه چند روز گذشته شود. از طرف دیگر بسیاری از خطوط ریلی در ایران یک خطه بوده و سرعت قطارها بسیار کم و در حدود ۵۰ تا ۶۰ کیلومتر در ساعت است. مسیرهای ریلی ما بسیار محدود بوده و به همین دلیل مسیرها بسیار طولانی است.
به طور کلی باید گفت فرسودگی و قدیمی بودن و عدم کارایی ناوگان حمل و نقل ریلی، وسعت زیاد کشور و عدم پوشش کافی شبکه حمل و نقل از عوامل عدم کارایی حمل و نقل ریلی است. از این رو به منظور رفع موانع و مشکلات باید یک نظام جامع حمل و نقل در کشور ایجاد شود و سهم هر یک از زیرساخت‌های آن مشخص شود؛ به ویژه برای حمل و نقل ریلی باید اولویت خاصی را با توجه به ملاحظات اقتصادی و سیاسی و امنیتی، کاهش آلودگی زیست محیطی، افزایش ایمنی و کاهش مصرف انرژی قائل شویم.
اگر بخواهیم وضعیت شبکه ریلی را با دیگر کشورها مقایسه کنیم کار برایمان سخت‌تر می‌شود، چرا که قطارها و ریل‌های ما با استانداردهای ۸۰ سال پیش این کشورها مطابقت دارد. به عنوان مثال هم اکنون بسیاری از خطوط ریلی کشورهای اروپایی برقی است، اما در کشور ما هنوز از ابزارهای قدیمی استفاده می‌شود. در این کشورها سرعت قطارها حتی به ۵۰۰ کیلومتر در ساعت نیز می‌رسد، اما در ایران هنوز قطارها با سرعت ۶۰ کیلومتر در ساعت حرکت می‌کنند. در شرایطی هم که با این سرعت اندک حرکت می‌کنند، باز هم شاهد بروز حوادثی مانند حادثه سمنان هستیم. علاوه بر اینکه زیرساخت‌های حمل و نقل ما در حادثه چند روز پیش مشکل داشته، خطای انسانی علت اصلی این حادثه بوده است.
به نظر می‌رسد مدیرعامل راه‌آهن حساسیت قابل توجهی نسبت به این فاجعه نشان نداده است. باید به سرعت و با جدیت با مدیرعامل راه‌آهن برخورد و حتی او عزل شود. در این حادثه سیستم ترمز قطار به علت سرما و بارش شدید برف عمل نکرده است. مشکل اصلی را ماموران کنترل ریل ایجاد کردند. سیستم مدیریت ریل‌های ما به شدت دچار مشکل است. با توجه به اینکه امروز در بازه زمانی هستیم که فناوری تا این حد پیشرفت کرده بروز چنین حوادثی فاجعه است.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *