ترامپولوژی در یک دقیقه!/ چرا دنیا با دونالد ترامپ قشنگ‌تر است؟

جمله‌های دیگری هم هست که با آمدن ترامپ نقض شده است. مثلا قبلا ما شنیده بودیم «دیو چو بیرون رود فرشته درآید» حالا عکسش رخ داد. حالا  با آمدن ترامپ، هنرمند فرشته‌ای چون لئونارد کوئن  از دنیا پر کشید و تو قصه‌ها گم شد. هنرمند روح ظریفی دارد. اگر ترامپ ظهور نمی‌کرد، شاید ‌سال بعد نوبل ادبیات را می‌دادند به لئونارد کوئن.

از باب دیلن کمتر بود؟ حالا در فقدانش احتمالا علیرضا افتخاری یا متین دو حنجره نامزد نوبل ادبیات بشوند.  البته این هم باید مد نظرمان باشد که آدمی به امید زنده است. بنابراین برای این‌که باور کنید شعر «در نومیدی بسی امید است» دیگر نقض ناشدنی است؛ تصمیم گرفتم برایتان از مزایای ظهور پدیده ترامپیسم بنویسم که بدانید همچین هم اوضاع افتضاح نیست و حال همه ما خوب است. اما به قول سیدعلی صالحی، تو باور مکن!

- مردم دنیا هر جا ما را می‌دیدند بابت مبارزه حکومت ما با آمریکا از ما قدردانی می‌کردند و با ما جهانگردان ایرانی سلفی می‌گرفتند. حالا ما از سلفی گرفتن آنها راحت شدیم و آنها از این به بعد باید با خود ترامپ سلفی بگیرند.

- اگر هیلاری رئیس‌جمهوری می‌شد، همیشه باید نگران می‌بودیم که وزیر امور خارجه‌مان اگر این بار در آمریکا با رئیس‌جمهوری آنها روبه‌رو شد، چطور باید از دست دادن با هیلاری فرار کند؟ اما حالا خیالمان راحت است که دست دادن احتمالی با ترامپ فوقش با چند تا فحش در روزنامه‌های کشور حل‌وفصل می‌شود.