شناسایی سنگ نگاره جدید بشرویه

به گزارش گروه جامعه ، نگارکندها و نگاره ها دو واژه نام آشنا در ادبیات میراث فرهنگی محسوب می شوند که به سبب نوع ماده یا ابزار به کار رفته در طراحی و نقش اندازی معمولاً یکی از عناوین نگاره یا نگارکند نامیده می شود. نگارکندها که توسط شخص بانی به وسیله ابزاری نوک تیز بر بدنه صخره ای محکم ایجاد می گردد از پسوند "کند" به خوبی تفاوت خود با نگاره را نشان می دهد که معمولا در بیشتر مناطق جغرافیایی ایران دیده می شود که بازه زمانی دوران پیش از تاریخ تا متاخر اسلامی را دربرمی گیرد.
 
سلیمانی رباطی مسئول نمایندگی میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری شهرستان بشرویه از شناسایی یک فقره نگارکند در منتهی الیه شرقی کوهپایه های کوه شتری در محدوده شهرستان بشرویه خبر داد که طی بررسی های میدانی شناسایی و به میراث فرهنگی گزارش شد.

وی گفت: نگارکند چاه گزی مجموعه ای از نقوش بز کوهی به همراه اشخاصی سوار بر مرکب و نقوشی شبیه درخت را نشان می دهد که در دو صخره متصل به یکدیگر ایجاد گردیده اند که به ترجمه مفهوم این نگارکندها و مقایسه بصری آن با موارد شناخته شده در ایران در واقع گویای صحنه ای از "یادمان شکار" است. هرچند در این صحنه ها تماسی مستقیم از شکارگر با بزکوهی(درگیری، تیر اندازی یا غلبه بر حیوان) را نشان نمی دهند اما گویای عزم شکارچی جهت ورود به صحنه بعدی یعنی همان شکار است.

مسئول نمایندگی شهرستان بشرویه گفت: "نقوش یادمانی" انگاره ای پرواضح در طول تاریخ بشر است که میل ناخودآگاه او را در جهت ثبت یادها، وقایع، حوادث، پیروزی ها و شکست هایش را نشان می دهد.

سلیمانی رباطی افزود: تعیین تاریخی دقیق برای این چنین آثاری عملا بسیار مشکل است چرا که همسو با تاریخ غلبه بشر بر طبیعت دارد اما شاید بتوان نزدیکی این نقوش به روستاهایی تاریخی نظیر رقه و ارسک و شکوه این دو روستا در دوران اسلامی یا قبل از آن را با تاریخ این دو منطقه مسکونی موازی دانست.

وی گفت: پتانسیل های درخور توجه کوه شتری از جمله مراتع، منابع آب، پوشش درختی و جانوری آن بر هیچ کس پوشیده نیست که چه بسا بررسی های سیستمیک باستان شناختی در این حوزه بتواند نتایج قابل تاملی از موجودیت زیستگاه های باستانی بشر و استقرارهای پیش از تاریخی را روشن کند.