مدیرعامل خونه به خونه با فیروز کریمی دست به یقه شد/ داور چند بازیکن حریف را اخراج نکرد
علی لطیفی در گفتوگو با خبرنگار گروه ورزشی خبرگزاری میزان، در مورد اتفاقات حاشیهای دیدار تیم فوتبال اکسین البرز مقابل خونه به خونه بابل در هفته دوازدهم لیگ آزادگان که باعث شد داور 2 دقیقه زودتر از موعد مقرر سوت پایان مسابقه را به صدا درآورد، اظهار داشت: ما پیش از بازی متحد شده بودیم حتماً در این بازی پیروز شویم. به حریف اجازه نفس کشیدن ندادیم و از نظر فوتبالی، خونه به خونه را نابود کردیم. توقع کادر فنی و بازیکنان حریف این بود که ما را شکست دهند و تصور نمیکردند در خانه خود به ما ببازند.
وی ادامه داد: ما در جریان 90 دقیقه حتی یک موقعیت هم به حریف ندادیم. اعتراض مربیان حریف روی تماشاگران تأثیر گذاشت. طرفداران هم اکثراً نوجوان و جوان هستند و تحت تأثیر قرار گرفتند. تعدادی از هواداران سنگ پرتاب کردند که باعث شد حدود 10، 12 نفر از همراهان تیم ما راهی بیمارستان شوند. به مدیرعامل باشگاه ما حمله شد و صحنههای زشتی را شاهد بودیم.
مدیر فنی تیم فوتبال اکسین البرز درباره درگیری مهرداد میناوند، مربی خونه به خونه با فیروز کریمی، سرمربی اکسین تصریح کرد: من کنار خط بودم و این صحنه را ندیدم اما دیدم که مدیرعامل باشگاه خونه به خونه با فیروز کریمی دست به یقه شده است. البته کریمی به من گفت که اصلاً حسنزاده (مدیرعامل باشگاه خونه به خونه) را نشناخته و فکر کرده یکی از طرفداران تیم میزبان است!
لطیفی خاطرنشان کرد: یکی از سنگهایی که توسط تماشاگران پرتاب شد، به کمکداور مسابقه برخورد کرد و باعث شد او نقش زمین شود. داور هم بازی را نگه داشت تا ببیند که میشود بازی را ادامه داد یا خیر. اتفاقاً من از داوری گله دارم چون معتقدم او به خاطر جو ورزشگاه، بازی را مدیریت کرد و در چند صحنه به ضرر ما سوت زد. در حالی که میتوانست چند بازیکن خونه به خونه را اخراج کند. میتوانم بگویم داور به نفع خونه به خونه سوت زد. تیمی باید اعتراض کند که حداقل 4 موقعیت گلزنی داشته باشد اما خونه به خونه موقعیتی نداشت.
وی در پایان گفت: کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال قطعاً برخورد لازم را انجام خواهد داد. ما یک ساعت و نیم در رختکن حبس شدیم. رختکن کوچک ورزشگاه مثل سونا بود. جالب اینکه من با هواداران خونه به خونه صحبت کردم. آنها از این مسئله ناراحت بودند که تیمشان بد بازی کرده است و به قضاوت داور، اعتراضی نداشتند.