کشف سفال و اشیا گلی در محوطه باستانی 6هزارساله

به گزارش گروه جامعه ،حسین داودی سرپرست هیات باستان شناسی گفت: محوطه آلو که در سال 1393 شناسایی شد در زمین های زراعی روستای رادکان و در نزدیکی رودخانه ابهررود قرار گرفته است.
 
وی گفت : از منظر ظاهری، امروزه این محوطه فاقد برجستگی و همسطح با زمینهای کشاورزی اطراف است و آثار فرهنگی در وسعتی حدود 3 تا 4 هکتار در سطح پراکنده شده اند.
 
به گفته داودی این محدوده به تپه های باباجان نیز معروف بوده اما امروزه هیچ برجستگی ویا تپه ای به سبب کشاورزی صنعتی و شخمِ مداوم در چند دهۀ اخیر قابل رؤیت نیست و به احتمال زیاد تسطیح شده اند.
 
این باستان شناس با اشاره به اینکه این محوطه باستانی هم اکنون به عنوان زمین کشاورزی کاربری دارد و جز املاک خصوصی است گفت : آثار سطحی به ویژه قطعه سفال ها بیانگر وجود استقراری از هزاره چهارم پیش از میلاد هستند.
 
به گفته وی با توجه به وضعیت حفاظتی محوطه و در خطر بودن آن و همچنین با هدف بررسی ویژگی های فرهنگی و زیستی هزاره چهارم (پ.م )در غرب دشت قزوین کاوش در این محوطه آغاز و ابتدا تعیین عرصه برای حفاظت و جلوگیری از تخریب بیشتر محوطه در دستور کار قرار گرفت.
 
داودی افزود:تاکنون 12 گمانه به ابعاد 1×1 متر و 1.5×1.5 متر در بخش های مختلفِ محوطه ایجاد شدند که عمق کاوش در برخی از آنها به 3 تا 3.5 متر می‌رسد.
 
به گفته وی ،یکی از مسائلی که پیش از کاوش نیز تصور می شد، از بین رفتن بخشی از محوطه است که در گمانه زنی ها این موضوع تأیید شد.
 
 داودی در ادامه گفت:در واقع گمانه زنی ها نشان می دهند که در برخی از قسمت ها تنها 30 تا 40 سانتیمتر از لایه های فرهنگی باقی مانده اند و در زیر آنها لایه های طبیعی و رسوبی وجود دارند، در هر صورت اظهار نظر قطعی در این باره تا پیش از اتمام برنامه امکان پذیر نیست و این احتمال نیز وجود دارد که بخش اصلی محوطه در مکان دیگری قرار داشته باشد که هنوز گمانه زنی نشده است.
 
وی یکی دیگر از اهداف این طرح را انجام کاوش افقی عنوان کرد که برهمین اساس در غرب محدوده ای که پراکندگی سفال زیادی مشاهده می شود، یک ترانشه به ابعاد 5×5 متر با نام ترانشه I ایجاد شد که در آن لایه های برجا و فرهنگی آشکار شدند.
 
این باستان شناس افزود:همچنین یک سازه حرارتی به ابعاد تقریبی 1×1.5 متر کشف شد که از خشت ساخته شده است هرچند که بخش های اندکی از این سازه به دست آمده، احتمالاً به عنوان اجاق و محلی برای پخت و پز کاربرد داشته است.
 
وی اظهار داشت :کاوش در این ترانشه همچنان ادامه دارد و نزدیک به 90 سانتیمتر از نهشته های فرهنگی در این قسمت کاویده شده اند ویافته های فرهنگی این ترانشه شامل قطعات سفال، ابزارهای سنگی، مشته های سنگی، بقایای استخوان حیوانی، اشیاء سفالی، اشیاء گلی شمارشی، چند پیکرک حیوانی و دیگر مواد فرهنگی هستند.
 
سرپرست هیات باستان شناسی محوطه آلو گفت: بر مبنای مواد فرهنگی یافت شده به ویژه سفال ها، گاهنگاری محوطه آلو را می توان به طور نسبی به اواسط هزاره چهارم پیش از میلاد و دوره مس‌سنگی جدید نسبت داد.
 
به گفته وی، با ادامه کاوش در این بخش، وجود یا فقدان دوره های فرهنگی دیگر مشخص وتلاش خواهد شد که گمانه زنی در تمامی بخش ها برای تعیین عرصه انجام شود و کاوش افقی به صورت گسترده تر ادامه یابد تا به اهداف مورد نظر کاوش دست یابیم.
 
مجوز کاوش باستان شناسی محوطه تاریخی آلو توسط رئیس پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری صادر شده است.