تراکم جمعیت و آلودگی هوا "کابلی‌ها" را به کام مرگ می‌کشاند
با افزایش بی‌سابقه جمعیت در پایتخت، شهر کابل شاهد آلودگی هوا بوده و در صورت عدم برنامه‌ریزی و سیاست‌گذاری برای حل این معضل، کابلی‌ها با بیماری‌ها و حتی مرگ روبه‌رو می‌شوند.
خبرگزاری میزان - 
به گزارش سرویس بین الملل کابل از چند سال پیش به صورت بی‌سابقه‌ای شاهد تراکم جمعیت و آلودگی هوا بوده که این وضعیت سبب برهم خوردن نظم شهری و از بین رفتن معیارهای محیط‌زیستی شده است.
افزایش ماشین‌ها بویژه ماشین‌های استهلاکی در کابل علاوه بر اتلاف وقت، سبب تلفات انسانی و تخریب محیط زیست، افزایش تصادفات و تهدید سلامتی انسان شده است.
آلودگی هوا ناشی از ماشین‌های مستهلک در داخل شهر و آلودگی صوتی گوش‌خراش، در تمام مناطق شهری به استثنای مراکز آموزشی و بهداشتی دولتی می‌توانند از اثرات تراکم جمعیت و ماشین‌های شخصی و مسافربری باشند که شهروندان پایتخت از آن رنج می‌برند.
انواع کارخانه‌ها و ماشین‌آلات تولیدی در کنار سایر وسایل آسیب‌رسان به محیط‌زیست، به آلودگی آب‌‌وهوای شهر کابل کمک کرده و از سوی دیگر جاده‌های آسفالت نشده و غیر معیاری سبب فرسایش خاکی در این شهر شده است.
نبود مناطق سبز، پارکینگ و نبود مقررات راهنمایی و رانندگی منظم روی نظم شهری تاثیر گذاشته و سبب شبکه بی‌نظم حمل و نقل شهری و ازدحام همیشگی در این شهر شده است.
مورد دیگری که در آلودگی شهر کابل اثرگذار بوده تراکم جمعیت به صورت فزاینده است، بر اساس آمارهای غیر رسمی، بیشتر از 6 میلیون نفر در کابل زندگی می‌کنند، که این رقم به مراتب بیشتر از گنجایش شهر کابل است.
بعد از سال 2001 میلادی میزان رشد جمعیت شهر کابل چشم‌گیر بوده است، رشد شهر کابل زمانی رخ داد که هزاران و حتی میلیون‌ها نفر روستاها را رها کنند و سکونت‌گاه‌های شهری را برای ادامه زندگی خود انتخاب کنند.
ترک روستاها به دلیل نبود کار، تأمین نشدن نیازها از طریق کشت زمین، خشک سالی‌ها و کمبود خدمات دولت صورت می‌گیرد، طی یک دهه اخیر نبود امنیت، بیکاری و عدم خدمات دولتی در ولایت‌ها سبب شد که مردم روستاها را ترک کرده و به پایتخت مسکن‌گزین شوند.
رشد جمعیت شهر کابل همراه با افزایش ماشین‌ها، افزایش استفاده از نایلون، از بین بردن محیط‌زیست برای ساخت منازل مسکونی، تجاری، سبب آلودگی محیط‌زیست شده است.
با نزدیک شدن زمستان و فصل سرما، هوای کابل غیر قابل تحمل می‌شود، استفاده از بخاری‌های ذغال‌سنگ سوز در فصل سرما همه ساله هوای شهر کابل را بیشتر از هر زمانی دیگر آلوده کرده و زندگی کابلی‌ها را با بیماری‌ها و خطر مرگ مواجه کرده است.
با توجه به افزایش میل شهرنشینی، توسعه‌یافتگی و استفاده زیاد از منابع طبیعی، به نظر می‌رسد که در آینده نزدیک کابل با فاجعه انسانی روبه‌رو خواهد شد، اما با وجود این، دولت هیچگونه برنامه مشخصی برای جلوگیری از آلودگی بیشتر هوا در کابل و سایر شهرهای افغانستان روی دست ندارد.
حتی آمار زیاد شهروندان و حتی نخبگان سیاسی نسبت به محیط‌زیست بی‌تفاوت هستند، تاکنون هیچ گروه و حزب سیاسی برنامه محیط زیستی برای شهروندان ارائه نکرده است.
فقدان برنامه محیط زیستی از سوی گروه‌های مختلف سیاسی، بویژه نامزدان زمان ریاست جمهوری، بیانگر بی تفاوتی همه در برابر خطر آلودگی هوا و محیط‌زیست است.
این مشکلات و معضلات کلان اجتماعی را می‌شود با سیاست‌گذاری‌ها و برنامه‌ریزی‌های درازمدت و کوتاه مدت حل کرد، مانند اینکه به میزان رشد جمعیت در شهرها و استفاده از ماشین‌ها دولت می‌تواند به همان میزان فضای سبز ایجاد کند.
دولت همچنین می‌تواند از طریق نهال‌شانی معضل آلودگی محیط زیست را کاهش دهد، در کنار اینکه می‌تواند با تولید اجناس قابل بازیافت و یا وارد شدن اجناس غیر قابل بازیافت جلوگیری کند.
دولت برای حل این معضل باید برنامهها و سیاست‌گذاری‌های روی دست گیرد، نخست اینکه شهرنشینی در افغانستان همه روزه گسترش می‌یابد و مردم بنابر ناامنی‌های موجود در روستاها به پایتخت مسکن‌گزین می‌شوند که خود با رشد آمار شهرنشینی همراه است.
افغانستان در حال عبور از عقب‌ماندگی به توسعه یافتگی بوده و این وضعیت ممکن است با بوجود آمدن شرکت‌های تولیدی همراه باشد، شرکت‌های تولیدی برای تولید کالاهای خود از منابع طبیعی استفاده می‌کند.
دوم اینکه افغانستان جز کشورهای جهان سوم بوده و توسعه‌یافتگی نیازمند استفاده از منابع طبیعی است، استفاده از منابع طبیعی بدون شک آلودگی محیطی را به دنبال خواهد داشت.
استفاده از منابع طبیعی آلودگی محیط‌زیست را به دنبال دارد و برای همین است که دولت با برنامه‌ریزی و سیاست‌گذاری و در نظرگیری ابعاد مختلف دست به توسعه یافتگی و رشد شهرنشینی توجه کند.
بی‌توجهی به محیط‌زیست به عنوان مسئله اجتماعی ممکن است آن را به مسئله سیاسی تبدیل کند و در آن صورت دولت و نهادهای مختلف دیگر نیازمند صرف هزینه‌های زیاد برای حل مسئله محیط‌زیست خواهد شد.
آلودگی محیط‌زیست یک مسئله جدی است
دولت باید تلاش کند که با رشد شهرنشینی، فرهنگ شهرنشینی را نیز بین شهروندان گسترش داده و با کارهای فرهنگی و آگاهی‌دهی به شهروندان می‌تواند از آلودگی بیشتر محیط‌زیست جلوگیری کند.
بنابراین مسئله آلودگی محیط زیست یک مسئله جدی بوده و تا زمانیکه دولت با برنامه‌ریزی و سیاست‌گذاری به حفظ محیط زیست نپردازد آلودگی آن ممکن است در آینده خطر جدی برای زندگی شهروندان بوجود آورد.
/
به گزارش سرویس بین الملل کابل از چند سال پیش به صورت بی‌سابقه‌ای شاهد تراکم جمعیت و آلودگی هوا بوده که این وضعیت سبب برهم خوردن نظم شهری و از بین رفتن معیارهای محیط‌زیستی شده است. افزایش ماشین‌ها بویژه ماشین‌های استهلاکی در کابل علاوه بر اتلاف وقت، سبب تلفات انسانی و تخریب محیط زیست، افزایش تصادفات و تهدید سلامتی انسان شده است.
آلودگی هوا ناشی از ماشین‌های مستهلک در داخل شهر و آلودگی صوتی گوش‌خراش، در تمام مناطق شهری به استثنای مراکز آموزشی و بهداشتی دولتی می‌توانند از اثرات تراکم جمعیت و ماشین‌های شخصی و مسافربری باشند که شهروندان پایتخت از آن رنج می‌برند.
انواع کارخانه‌ها و ماشین‌آلات تولیدی در کنار سایر وسایل آسیب‌رسان به محیط‌زیست، به آلودگی آب‌‌وهوای شهر کابل کمک کرده و از سوی دیگر جاده‌های آسفالت نشده و غیر معیاری سبب فرسایش خاکی در این شهر شده است.
نبود مناطق سبز، پارکینگ و نبود مقررات راهنمایی و رانندگی منظم روی نظم شهری تاثیر گذاشته و سبب شبکه بی‌نظم حمل و نقل شهری و ازدحام همیشگی در این شهر شده است.
مورد دیگری که در آلودگی شهر کابل اثرگذار بوده تراکم جمعیت به صورت فزاینده است، بر اساس آمارهای غیر رسمی، بیشتر از 6 میلیون نفر در کابل زندگی می‌کنند، که این رقم به مراتب بیشتر از گنجایش شهر کابل است.
بعد از سال 2001 میلادی میزان رشد جمعیت شهر کابل چشم‌گیر بوده است، رشد شهر کابل زمانی رخ داد که هزاران و حتی میلیون‌ها نفر روستاها را رها کنند و سکونت‌گاه‌های شهری را برای ادامه زندگی خود انتخاب کنند.
ترک روستاها به دلیل نبود کار، تأمین نشدن نیازها از طریق کشت زمین، خشک سالی‌ها و کمبود خدمات دولت صورت می‌گیرد، طی یک دهه اخیر نبود امنیت، بیکاری و عدم خدمات دولتی در ولایت‌ها سبب شد که مردم روستاها را ترک کرده و به پایتخت مسکن‌گزین شوند.
رشد جمعیت شهر کابل همراه با افزایش ماشین‌ها، افزایش استفاده از نایلون، از بین بردن محیط‌زیست برای ساخت منازل مسکونی، تجاری، سبب آلودگی محیط‌زیست شده است.
با نزدیک شدن زمستان و فصل سرما، هوای کابل غیر قابل تحمل می‌شود، استفاده از بخاری‌های ذغال‌سنگ سوز در فصل سرما همه ساله هوای شهر کابل را بیشتر از هر زمانی دیگر آلوده کرده و زندگی کابلی‌ها را با بیماری‌ها و خطر مرگ مواجه کرده است.
با توجه به افزایش میل شهرنشینی، توسعه‌یافتگی و استفاده زیاد از منابع طبیعی، به نظر می‌رسد که در آینده نزدیک کابل با فاجعه انسانی روبه‌رو خواهد شد، اما با وجود این، دولت هیچگونه برنامه مشخصی برای جلوگیری از آلودگی بیشتر هوا در کابل و سایر شهرهای افغانستان روی دست ندارد.
حتی آمار زیاد شهروندان و حتی نخبگان سیاسی نسبت به محیط‌زیست بی‌تفاوت هستند، تاکنون هیچ گروه و حزب سیاسی برنامه محیط زیستی برای شهروندان ارائه نکرده است.
فقدان برنامه محیط زیستی از سوی گروه‌های مختلف سیاسی، بویژه نامزدان زمان ریاست جمهوری، بیانگر بی تفاوتی همه در برابر خطر آلودگی هوا و محیط‌زیست است.
این مشکلات و معضلات کلان اجتماعی را می‌شود با سیاست‌گذاری‌ها و برنامه‌ریزی‌های درازمدت و کوتاه مدت حل کرد، مانند اینکه به میزان رشد جمعیت در شهرها و استفاده از ماشین‌ها دولت می‌تواند به همان میزان فضای سبز ایجاد کند.
دولت همچنین می‌تواند از طریق نهال‌شانی معضل آلودگی محیط زیست را کاهش دهد، در کنار اینکه می‌تواند با تولید اجناس قابل بازیافت و یا وارد شدن اجناس غیر قابل بازیافت جلوگیری کند.
دولت برای حل این معضل باید برنامهها و سیاست‌گذاری‌های روی دست گیرد، نخست اینکه شهرنشینی در افغانستان همه روزه گسترش می‌یابد و مردم بنابر ناامنی‌های موجود در روستاها به پایتخت مسکن‌گزین می‌شوند که خود با رشد آمار شهرنشینی همراه است.
افغانستان در حال عبور از عقب‌ماندگی به توسعه یافتگی بوده و این وضعیت ممکن است با بوجود آمدن شرکت‌های تولیدی همراه باشد، شرکت‌های تولیدی برای تولید کالاهای خود از منابع طبیعی استفاده می‌کند.
دوم اینکه افغانستان جز کشورهای جهان سوم بوده و توسعه‌یافتگی نیازمند استفاده از منابع طبیعی است، استفاده از منابع طبیعی بدون شک آلودگی محیطی را به دنبال خواهد داشت.
استفاده از منابع طبیعی آلودگی محیط‌زیست را به دنبال دارد و برای همین است که دولت با برنامه‌ریزی و سیاست‌گذاری و در نظرگیری ابعاد مختلف دست به توسعه یافتگی و رشد شهرنشینی توجه کند.
بی‌توجهی به محیط‌زیست به عنوان مسئله اجتماعی ممکن است آن را به مسئله سیاسی تبدیل کند و در آن صورت دولت و نهادهای مختلف دیگر نیازمند صرف هزینه‌های زیاد برای حل مسئله محیط‌زیست خواهد شد.
آلودگی محیط‌زیست یک مسئله جدی است
دولت باید تلاش کند که با رشد شهرنشینی، فرهنگ شهرنشینی را نیز بین شهروندان گسترش داده و با کارهای فرهنگی و آگاهی‌دهی به شهروندان می‌تواند از آلودگی بیشتر محیط‌زیست جلوگیری کند.
بنابراین مسئله آلودگی محیط زیست یک مسئله جدی بوده و تا زمانیکه دولت با برنامه‌ریزی و سیاست‌گذاری به حفظ محیط زیست نپردازد آلودگی آن ممکن است در آینده خطر جدی برای زندگی شهروندان بوجود آورد.
/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *