ایران پذیرفته در عالیترین سطح در نشست لوزان حضور یابد/ نمیتوان به نتایج این نشست خیلی امیدوار بود
شیخ الاسلام معتقد است: از آن جهت که دستور کار نشست امروز لوزان یافتن راه حل برای پایان بخشی به بحران سوریه و دستیابی به آتش بس پایدار در این کشور است، جمهوری اسلامی ایران پذیرفته است در این نشست حضور یابد.
خبرگزاری میزان -
انتهای پیام/
گروه سیاسی : امروز قرار است در لوزان سوئیس وزرای خارجه کشورهای طرف درگیری در سوریه به پای میز مذاکره بیایند؛ روسیه، آمریکا، ایران، عربستان سعودی، عراق، مصر، قطر و ترکیه کشورهایی هستند که روسای دستگاههای دیپلماسی خود را برای چانه زنی پیرامون بحرانی که به مرز 6 سالگی رسیده است، عازم لوزان میکنند.
در هفته گذشته، ظرف 48 ساعت سرگئی لاوروف وزیر خارجه روسیه دو بار با محمد جواد ظریف همتای ایرانیاش تماس برقرار کرد؛ تماسهایی که طبق گمانه زنی منابع رسانهای، هدف از آنها متقاعد کردن ایران برای حضور در اجلاس لوزان بود.
ظریف در این تماسها، بر ضرورت ایجاد آتشبس انسانی پایدار و یافتن یک راه حل سیاسی فراگیر در سوریه تاکید کرد؛ امری که به نظر میرسد دستور کار اصلی نشست لوزان است، از اینرو جمهوری اسلامی ایران برای شرکت در آن متقاعد شده است. البته تحقق اصل مزبور در گروی عدم کارشکنی کشورهایی نظیر عربستان سعودی و یا ترکیه و قطر است؛ کشورهایی که در اجلاسهای مشابه سابق نشان دادهاند با چراغ سبز آمریکا، برای تامین منافع نامشروعشان نقش پلیس بد را ایفا می کنند و به زیر میز مذاکره میزنند.
در ابتدای بحث مطرح شدن تشکیل نشست لوزان پیرامون بحران سوریه، به صورت غیررسمی اعلام شد که ایران در این نشست حضور نخواهد یافت؛ برخی علت این امر را ترکیب کشورهای شرکت کننده در این نشست دانستند که چندان مطابق میل ایران نبود. کشورهایی نظیر عربستان، قطر و ترکیه که نه تنها کارنامه مثبتی در جهت پایان بخشی به بحران سوریه نداشتهاند بلکه خود از معرکه گردانان اصلی این بحران بودند و به صورت آشکار و نهان از تروریست های تکفیری در مقاطع مختلف حمایتهای مالی و تسلیحاتی انجام دادهاند.
اما به هر حال، گویا رایزنیهای مستمر و پر دامنه لاوروف و ظریف در هفته گذشته کارگر افتاد و وزیر خارجه روسیه توانست همتای ایرانیاش را برای حضور در لوزان اقناع کند؛ البته این اقناع و متقاعد کردن تهران برای حضور در نشست لوزان پیرامون بحران سوریه تنها به صورت زبانی نبوده بلکه گویا با خواست ایران ترکیب نامتوازن شرکت کنندگان در این اجلاس تغیر کرده است.
البته نشست لوزان همچنان یک نقطه ضعف دارد و آن هم عدم حضور نمایندگان دولت قانونی سوریه در این نشست است؛ امری که میتواند ضمانت اجرای تعهدات طرفهای شرکت کننده در نشست مزبور را با مخاطره مواجه سازد.
دلایلی که ایران را به حضور در نشست لوزان قانع کرد
در رابطه با نشست لوزان پیرامون بحران سوریه که امروز برگزار میشود، با "حسین شیخالاسلام" مشاور وزیر امور خارجه و کارشناس ارشد مسائل سوریه به گفتوگو پرداختیم؛ وی معتقد است، از آن جهت که دستور کار نشست امروز لوزان یافتن راه حل برای پایان بخشی به بحران سوریه و دستیابی به آتش بس پایدار در این کشور است، جمهوری اسلامی ایران پذیرفته است در این نشست حضور یابد.
این کارشناس مسائل غرب آسیا، علت استنکاف ایران از حضور در نشست لوزان در وهله نخست را ترکیب نامتوازن شرکت کنندگان در این نشست دانست و تصریح کرد: پس از آنکه به نظرات و خواست جمهوری اسلامی پیرامون ترکیب و محتوای نشست لوزان جهت پایان بخشی به بحران سوریه ترتیب اثر داده شد، ایران پذیرفت در عالیترین سطح در این نشست حضور یابد.
سفیر اسبق ایران در سوریه تصریح کرد: به صورت کلی نمیتوان به نتایج نشست لوزان خیلی امیدوار بود اما از آن جهت که دستور کار این نشست، پایان بخشی به بحران سوریه و یافتن راه حلی برای دستیابی به آتش بس در این کشور و جلوگیری از کشته و زخمی شدن غیرنظامیان است، جمهوری اسلامی ایران در آن شرکت میکند.
در هفته گذشته، ظرف 48 ساعت سرگئی لاوروف وزیر خارجه روسیه دو بار با محمد جواد ظریف همتای ایرانیاش تماس برقرار کرد؛ تماسهایی که طبق گمانه زنی منابع رسانهای، هدف از آنها متقاعد کردن ایران برای حضور در اجلاس لوزان بود.
ظریف در این تماسها، بر ضرورت ایجاد آتشبس انسانی پایدار و یافتن یک راه حل سیاسی فراگیر در سوریه تاکید کرد؛ امری که به نظر میرسد دستور کار اصلی نشست لوزان است، از اینرو جمهوری اسلامی ایران برای شرکت در آن متقاعد شده است. البته تحقق اصل مزبور در گروی عدم کارشکنی کشورهایی نظیر عربستان سعودی و یا ترکیه و قطر است؛ کشورهایی که در اجلاسهای مشابه سابق نشان دادهاند با چراغ سبز آمریکا، برای تامین منافع نامشروعشان نقش پلیس بد را ایفا می کنند و به زیر میز مذاکره میزنند.
در ابتدای بحث مطرح شدن تشکیل نشست لوزان پیرامون بحران سوریه، به صورت غیررسمی اعلام شد که ایران در این نشست حضور نخواهد یافت؛ برخی علت این امر را ترکیب کشورهای شرکت کننده در این نشست دانستند که چندان مطابق میل ایران نبود. کشورهایی نظیر عربستان، قطر و ترکیه که نه تنها کارنامه مثبتی در جهت پایان بخشی به بحران سوریه نداشتهاند بلکه خود از معرکه گردانان اصلی این بحران بودند و به صورت آشکار و نهان از تروریست های تکفیری در مقاطع مختلف حمایتهای مالی و تسلیحاتی انجام دادهاند.
اما به هر حال، گویا رایزنیهای مستمر و پر دامنه لاوروف و ظریف در هفته گذشته کارگر افتاد و وزیر خارجه روسیه توانست همتای ایرانیاش را برای حضور در لوزان اقناع کند؛ البته این اقناع و متقاعد کردن تهران برای حضور در نشست لوزان پیرامون بحران سوریه تنها به صورت زبانی نبوده بلکه گویا با خواست ایران ترکیب نامتوازن شرکت کنندگان در این اجلاس تغیر کرده است.
البته نشست لوزان همچنان یک نقطه ضعف دارد و آن هم عدم حضور نمایندگان دولت قانونی سوریه در این نشست است؛ امری که میتواند ضمانت اجرای تعهدات طرفهای شرکت کننده در نشست مزبور را با مخاطره مواجه سازد.
دلایلی که ایران را به حضور در نشست لوزان قانع کرد
در رابطه با نشست لوزان پیرامون بحران سوریه که امروز برگزار میشود، با "حسین شیخالاسلام" مشاور وزیر امور خارجه و کارشناس ارشد مسائل سوریه به گفتوگو پرداختیم؛ وی معتقد است، از آن جهت که دستور کار نشست امروز لوزان یافتن راه حل برای پایان بخشی به بحران سوریه و دستیابی به آتش بس پایدار در این کشور است، جمهوری اسلامی ایران پذیرفته است در این نشست حضور یابد.
این کارشناس مسائل غرب آسیا، علت استنکاف ایران از حضور در نشست لوزان در وهله نخست را ترکیب نامتوازن شرکت کنندگان در این نشست دانست و تصریح کرد: پس از آنکه به نظرات و خواست جمهوری اسلامی پیرامون ترکیب و محتوای نشست لوزان جهت پایان بخشی به بحران سوریه ترتیب اثر داده شد، ایران پذیرفت در عالیترین سطح در این نشست حضور یابد.
سفیر اسبق ایران در سوریه تصریح کرد: به صورت کلی نمیتوان به نتایج نشست لوزان خیلی امیدوار بود اما از آن جهت که دستور کار این نشست، پایان بخشی به بحران سوریه و یافتن راه حلی برای دستیابی به آتش بس در این کشور و جلوگیری از کشته و زخمی شدن غیرنظامیان است، جمهوری اسلامی ایران در آن شرکت میکند.
انتهای پیام/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *