تلاش قمر بنی هاشم (ع) برای رفع عطش کودکان مثال زدنی بود/ شمر با قساوت تمام، سر از بدن سیدالشهداء جدا کرد

حجت الاسلام والمسلمین محمد رضا رجبی کارشناس علوم قرآنی در گفت و گو با خبرنگار گروه فرهنگی گفت: در نهمین و دهمین روز از ماه محرم یا همان تاسوعا و عاشورای حسینی، اتفاق های مهمی رخ داد که در نهایت به برپایی نبردی بزرگ در صحرای کربلا منجر شد. در روز تاسوعا، شمر بن ذی الجوشن با نامه ای که از عبیدالله بن زیاد داشت، با سرعتی بسیار بالا از نخیله که در واقع پادگان کوفه محسوب می شد، بیرون آمد و وارد کربلا شد.

وی ادامه داد: شمر بن ذی الجوشن پس از ورود به کربلا، نامه عبیدالله را برای عمر بن سعد خواند.

این کارشناس علوم قرآنی تصریح کرد: عمر بن سعد پس از خواندن این نامه ضمن ابراز ناراحتی خود از اینکه شمر باعث شده بود نظر عبیدالله را درخصوص بازگشتن کاروان امام حسین (ع) تغییر دهد، به شمر گفت: "به خدا قسم تو عبیدالله را از قبیل آنچه من برای او نوشته بودم، منع کردی." 

وی همچنین اظهار کرد: در نهمین روز از ماه محرم شمر همچنین به عباس، جعفر، عبدالله و عثمان پسران علی بن ابیطالب (ع) گفت: شما خواهرزاده های من در امان هستید و آن جوان ها در پاسخ به او گفتند: " لعنت بر تو وامانت، ما را امان می دهی و زاده رسول خدا درا مان نیست؟".

حجت الاسلام و المسلمین رجبی در ادامه صحبت های خود با اشاره به فرموده امام حسین (ع) به حضرت ابوالفضل (ع)، توضیح داد: همچنین در این روز امام حسین (ع) به برادر خود حضرت ابوالفضل (ع) فرمودند:" به سوی سپاهیان آن ها برو و از آن ها مهلت بخواه تا امشب را صبر کنند و جنگ را به فردا بیندازند تا بتوانیم امشب قدری نماز و دعا بخوانیم و استغفار کنیم."، در نهایت این مهلت به امام حسین (ع) و سپاهیانشان داده شد. 

وی اظهار کرد: در روز عاشورا زمانی که تشنگی به کودکان کاروان کربلا و یاران امام حسین (ع) فشار آورده بود، امام سوم حضرت ابوالفضل (ع) را صدا کرد و از او خواست با چند نفر به فرات برود و برای تشنگان آب بیاورد.

وی افزود: قمر بنی هاشم (ع) با ده سوار به سوی فرات رفتند اما هنگامی که به مدخل آب فرات رسیدند، یاران ابن زیاد را دیدند که در کنار این رود نشسته بودند و شریعه را بر خاندان رسول خدا بسته بودند و زمانی که حضرت عباس (ع) را دیدند، بر او حمله کردند.

حجت الاسلام و المسلمین رجبی با اشاره به اتفاقی که در ادامه دیدار حضرت عباس (ع) و سپاهیان ابن زیاد در کنار رود فرات رخ داد، گفت: هنگامی که قمر بنی هاشم (ع) از شریعه فرات بیرون آمدند در حالی که مشک بر دوش داشتند، دشمنان از هر طرف ایشان را تیرباران کردند و در همین حال فردی به ایشان حمله کرد و دست راستشان را برید.

وی تصریح کرد: پس از بریدن دست راست حضرت ابوالفضل (ع)، این حضرت با دست چپ مشک آب را گرفتند اما در همین حال شخص دیگری به ایشان حمله کرد و دست چپشان را برید.

این کارشناس علوم قرآنی ادامه داد: در این حال، حضرت عباس (ع) بر زمین افتادند و مشک را بر دهان گرفتند.

وی تصریح کرد: در چنین وضعیتی ، عمربن سعد فرمان تیرباران مشک را داد که همزمان با آن، عمودی آهنین بر فرق سر حضرت ابوالفضل (ع) فرود آوردند.

این کارشناس علوم قرآنی اظهار کرد: زمانی که امام حسین (ع) بر بالین خونین قمر بنی هاشم (ع) حاضر شدند، فرمودند: " اَلانَ اِنکَسَرَ ظَهری و قِلَت حیلَتی" به این معنا که "اکنون کمر من شکست."