مرادی: محرومیتم قشنگ‌ترین اتفاق زندگی‌ام بود/ در فوتبال طرفدار ذوب‌آهن هستم/ مدال المپیک لندن بزرگترین حسرت من است

به گزارش گروه فضای مجازی ، سهراب مرادی در گفت و گو با خبرگزاری تسنیم، از المپیک 2016 و اتفاقات بعد از آن گفت. مرد طلایی کاروان ایران بعد از مدتها دوری به دلیل محرومیت بازگشتی طلایی به عرصه وزنه‌برداری دنیا داشت، حالا امیدوارتر از گذشته در پی تکرار موفقیت‌هاست. گفت‌وگوی با وی را بخوانید:

در خصوص اینکه از چه زمانی تمریناتش را آغاز خواهد کرد، اظهار داشت: تمرینات را از چند روز دیگر شروع می‌کنم تا برای ذوب‌آهن در لیگ وزنه‌برداری روی تخته بروم، البته جا دارد که از آقای صادقی مدیرعامل کارخانه ذوب‌آهن شرایط را به گونه‌ای فراهم کرده تا کمی از دغدغه‌هایم کم شود، تشکر کنم و حمایت‌های او بعد از المپیک کمک زیادی به من کرده است.

وی در پاسخ به این سوال که شنیده شده که بعد از المپیک در اصفهان حمایت خوبی از سوی مسئولان از شما شده است، گفت: شهردار اصفهان خدا را شکر دغدغه‌ ورزشکاران را دارد و حمایت می‌کند و یک واحد آپارتمان در اصفهان به من دادند. شورای شهر نیز حمایت خوبی از من انجام داد و آنچه که مهم است این بوده که کم یا زیاد بودن جوایز چندان برای من اهمیتی ندارد و مهم این است که قدر زحماتی را که کشیده‌ام را بدانند و این مسئولان نشان دادند که با محبت‌های‌شان قدر زحمات را می‌دانند و ورزشکاران را دوست دارند. این موضوع باعث می‌شود که سایر وزنه‌برداران و جوانان اصفهانی به این رشته علاقه‌مند شوند و شاید در آینده از این طریق مدال‌های بیشتری نیز در مسابقات جهانی و المپیک برای این شهر در وزنه‌برداری و سایر رشته‌ها به دست آید.

دارنده مدال طلای وزن 94 کیلوگرم مسابقات وزنه‌برداری المپیک در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه شنیده شده کمربند پهلوانی به سهراب مرادی داده شده است، خاطرنشان کرد: از بزرگان اصفهان ممنونم که این حرکت را انجام دادند و طی حرکتی نمادین از سوی این بزرگان کمربند پهلوانی به من اهدا شد و امیدوارم لیاقت چنین کمربندی را داشته باشم.

مرادی عنوان کرد: مدالی که من به دست آوردم اولین طلای استان اصفهان بود اما متاسفانه استاندار هیچ کاری برای من انجام نداد، البته من محتاج جوایز هیچ شخصی نیستم و کاش تنها برای خسته نباشید گفتن به من سر می‌زد یا حتی یک تماس با من می‌گرفت اما گویا برای وی طلای المپیک ارزشی ندارد. استاندار یکی از مسئولان بلندمرتبه اصفهان است و سوال من این بوده که کسب اولین مدال اصفهان در المپیک برای او این قدر بی‌ارزش بوده که حتی دستش نیز به تلفن نرفته است که با من تماس بگیرد.

وی ادامه داد: صحبت‌های من به این خاطر است که مسئولان نه به فکر سهراب مرادی بلکه به فکر آبروی اصفهان باشند. مدالی که به این اندازه برای رئیس‌جمهور ارزش داشته برای استاندار بی‌ارزش است و اینکه چرا استاندار اینگونه رفتار می‌کند را نمی‌دانم. کاش فردی به روحانی خبر می‌داد که استاندار چه می‌کند.

دارنده مدال طلای وزن 94 کیلوگرم مسابقات وزنه‌برداری المپیک در خصوص اینکه آیا پیش از المپیک تصورش را می‌کرد که بتواند راهی ریو 2016 شود یا خیر، عنوان کرد: فکر نمی‌کردم که مسیرم درست شود و به المپیک بروم اما می‌دانستم اگر در المپیک حاضر شوم طلای المپیک را به دست خواهم آورد. متاسفانه سنگ‌اندازی و هزار اتفاق دیگر نیز برای من اتفاق افتاد که در نهایت رفع شد و توانستم طلای المپیک را به دست آورم.

مرادی افزود: سعی می‌کنم هیچ وقت به حاشیه نپردازم و اینکه چه اتفاقی در اردو رخ می‌دهد یا چه کسی می‌رود و چه کسی می‌آید را چندان مورد توجه قرار نمی‌دهم و برایم مهم نیست و تنها می‌خواهم با عملکردم خودم را ثابت کنم و توانایی‌هایم را به اثبات برسانم، هدفم تنها قهرمانی است و اینکه پرچم ایران را به اهتزاز درآورم و این موضوع برای من یک اصل فراموش نشدنی خواهد بود.

وی در خصوص اینکه آیا به فوتبال نیز علاقه دارد یا خیر تصریح کرد: زیاد فوتبالی نیستم اما از رنگ آبی بیشتر خوشم می‌آید، البته خودم ذوب‌آهنی هستم و بیشتر طرفدار این تیم هستم ولی مسابقات حساس تیم ملی فوتبال و البته کشتی و والیبال را همیشه دنبال می‌کنم.

وزنه‌بردار دسته 94 کیلوگرم کشورمان درباره اینکه چگونه به سمت وزنه‌برداری رفت، گفت: ما در شهرمان تنها ورزشی که بود به جز فوتبال، وزنه‌برداری بود. یک سالن خراب داشتیم که در آن تمرین می‌کردیم من تا 10 سالگی در وزنه‌برداری بودم و یکی از بهترین‌های وزنم به حساب می‌آمدم اما به خاطر تحصیل چند سالی نتوانستم تمرین کنم و پس از آن از 14 سالگی بار دیگر به وزنه‌برداری رفتم و در مسابقات نوجوانان آسیا توانستم مدال برنز بگیرم. همین مدال باعث شد تا وزنه‌برداری برای من خیلی جذاب شود و من نیز در نهایت در این رشته ماندم و ماندگار شدم.

مرادی گفت: بزرگترین حسرت من این است که کاش اکنون 19 سالم بود و تفکرم مثل شرایط کنونی بود اما به خاطر بی‌فکری در حالی که همان زمان می‌توانستم قهرمان شوم تمام شرایط خوب را از دست دادم و در 28 سالگی باید مدال المپیک بگیرم ولی به هر شکل مشکلات تمام شد و گذشته‌ها نیز گذشته است و خدا را شکر که قهرمان المپیک شدم.

وی در پاسخ به این سوال که دورانی که از وزنه‌برداری دور بودید، چطور گذشت و آیا در آن زمان تصورش را می‌کردید که باز هم بخواهید به ورزش پولاد سرد بازگردید، اظهار داشت: آن دوران سخت بود و به نوعی به اجبار باید در خانه می‌ماندم. کسی هم پیش من نبود و 2 سال به اجبار به تنهایی تمرین کردم و از وزن 85 کیلو به 94 آمدم که این اتفاق شاید یکی از قشنگ‌ترین اتفاقات زندگی من بود. بحث بازنشستگی و محرومیت 3 سال من را از وزنه‌برداری دور کرد ولی بعد از آن پیش خودم گفتم دیگر جا برای اشتباه کردن نداری و حتی اگر یک بار کارم درست می‌شد باید می‌آمدم و به همین دلیل نیز با تمام قوا تمرینم را ادامه دادم و خدا را شکر همه چیز درست شد و آنچه که در ذهن من بود و آرزویش را داشتم رخ داد.

وزنه‌بردار دسته 94 کیلوگرم کشورمان ادامه داد: اوایل خیلی به هم می‌ریختم و بعد گفتم شاید قسمت باشد. بعد از گرفتن طلای المپیک پیش خودم گفتم هدف من طلای المپیک بود که به آن رسیدم  و با خودم می‌خندیدم و می‌گفتم همه چیز یک اشتباه تایپی بود و هر سیستمی که بوده فراموش شده و گذشته است.

مرادی در پاسخ به سوال دیگری مبنی بر اینکه آیا وی نیز بعد از این طلای المپیک مانند کیانوش رستمی قصد دارد خودش مربی خودش باشد، یا خیر عنوان کرد: من پیش از این نیز ثابت کرده‌ام که هر چه بزرگتر بگوید و سیستم بخواهد عمل خواهم کرد. اگر می‌خواستم بگویم کادر فنی مهم نیست قطعا قبل از المپیک می‌گفتم. سجاد انوشیروانی دوست خوب من است و یک مربی  خوب نیز به حساب می‌آید. او شرایط روحی من را می‌داند و امیدوارم در کارش موفق باشد، البته بحث کادر فنی به من مربوط نمی‌شود و شورای فنی در نهایت تصمیم می‌گیرد که چه کسی در رأس امور فنی قرار بگیرد.

وی در خصوص کوروش باقری و اینکه آیا او نیز در زمان مربیگری باقری از وی انتقاد  داشت یا خیر،  گفت: در آن مسیر راه من از سایر نفرات جدا شد و 5 نفری که آن شرایط را به وجود آوردند من جزوشان نبودم. شاید قسمت من بود که 3 سال از وزنه‌برداری دور شوم و بعد با طلای المپیک بازگردم ولی هر اتفاقی که افتاد انتهایش برای من خوب بود. کوروش باقری اخلاق خاص خودش را داشت و حتی یک بار نیز من را خط زد و این نظرش بود و من نیز آن زمان به خانه رفتم و در سال 2011 در جام باشگاه‌های آسیا بیشتر از مسابقات جهانی بالای سر بردم. پس از آن پیش خودم گفتم خیلی بد شده است و کاش در مسابقات جهانی حاضر می‌شدم و مدال می‌گرفتم اما به هر شکل هر کاری مصلحتی در پشتش قرار دارد.

قهرمان المپیک ریو 2016 در خصوص اینکه چه زمانی به فکر ازدواج خواهد بود، گفت: فعلا به فکر ازدواج نیستم ولی ازدواج واجب است. به هر شکل باید روزی به این موضوع تن دهم. فعلا دنبال ورزش کردن هستم و در آینده به این موضوع نیز فکر خواهم کرد.

بهداد سلیمی: یک دوست خوب

پول: نیاز زندگی

وزنه‌برداری: دوستش دارم

رضازاده: قهرمان ملی

طلای المپیک: ته آرزوی یک ورزشکار

بزرگترین آرزو: زدن رکورد دنیا

بزرگترین حسرت: مدال المپیک لندن

تلخ‌ترین اتفاق: محرومیت