آرام، ساکت و مظلوم مثل نوروزی/ «هادی» و 24 ابدی پرسپولیس

به گزارش خبرنگار گروه ورزشی ، تلخ، تلخ و تلخ، تنها واژه‌ای که می‌شود در مورد 9 مهر 1394 نوشت. پنج‌شنبه‌ای سیاه و گریان. سخت می‌شد متن پیامک‌ها و خبرها رو باور کرد، سخت می‌شد جملاتی که از پشت تلفن گفته می‌شد را هضم کرد؛ «هادی نوروزی مُرد!».

همه چیز آنقدر سریع و شوک آور بود که هنوز هم سخت می‌شود باور کرد هادی نوروزی یک سال است به رحمت خدا رفته. چند ساعت پیش از پرواز ابدی نوروزی به سمت پروردگار، کاپیتان پرسپولیس بعد از یک تمرین سخت وقتی با خبرنگاران روبرو شد پیگیر و نگران مسائل مالی تیم بود.

بالاخره «هادی» کاپیتان پرسپولیس بود و سنگینی بازوبند آن را به خوبی حس می‌کرد، اصلا همین احساس مسئولیت باعث شد قلب نوروزی برای لحظه‌ای بایستد. مرد کم حرف و کم حاشیه اردوگاه سرخ در تمام سال‌هایی که پیراهن پرسپولیس را پوشید فشار را تحمل کرد.

روزها و سال‌های اولی که نوروزی پرسپولیسی شده بود شاید سخت‌ترین دوران زندگی ورزشی‌اش بود. روزهایی که کسی پسر ساکت کپورچال را تحویل نمی‌گرفت، روزهایی که هواداران و رسانه‌های ورزشی بیشتر دنبال ستاره‌های خوش‌تیپ و جوان‌پسند بودند،‌ روزهایی که معیار فوتبالیست‌ بودن داشتن چهره زیبا بود.

نوروزی هر طور که بود این روزها را پشت سرگذاشت تا دست تقدیر کاری کند کارستان و باعث شود در دربی تهران دروازه استقلال را باز کند. حالا دیگر «هادی» محبوب سکوها شده بود، حالا دیگر همه دوست داشتند با «نوروزی آپاچی» عکس بگیرند.

نکته عجیب در خصوص مرحوم هادی نوروزی این بود که همیشه مخالفان سرسختی داشت،‌ چه در تیم و چه روی سکو‌ها. همیشه اولین نفری که باید از «هوادار نما» ناسزا می‌شنید و مسخره می‌شد هادی نوروزی بود اما مظلومیت ذاتی او باعث شد هیچ‌وقت ناراحتی‌اش را از «بعضی‌ها» به صورت علنی اعلام نکند و فقط در جمع‌های خصوصی دوستانه بگوید از «آنها» ناراحت است.

هرچه بود، هادی نوروزی نیمه شب 9 مهر 94 جان به جان آفرین تسلیم کرد تا خانواده و هواداران پرسپولیس را برای همیشه داغدار کند، تا برای همیشه دقیقه 24 نوروزی تشویق شود، تا همانطور که گفته بود شماره 24 پرسپولیس را ابدی کند.

حالا قرار است مراسم اولین سالگرد درگذشت هادی نوروزی پنج‌شنبه از ساعت 15:24 در روستای کپورچال و بر سرمزار کاپیتان پیشین پرسپولیس برگزار شود.

انتهای پیام/