نجات محوطه تاریخی دوره مس و سنگ از نابودی

به گزارش گروه جامعه ،محمد بهرامی سرپرست پروژه تعیین عرصه و پیشنهاد حریم محوطه باستانی شاهزاده عبدالله با اعلام این خبر گفت : این اثر فرهنگی ارزشمند در سال 1380 به پیشنهاد احمد پرویز به شماره 7107 در فهرست آثار ملی به ثبت رسید.

وی با اشاره به قرار گرفتن محوطه تاریخی شاهزاده عبدالله در 4 کیلومتری غرب شهر خرم آباد، مرکز استان لرستان و بر سر راه خرم آباد به شهرستان چگنی افزود: این محوطه در جهت شمال به ارتفاعات سفیدکوه لرستان و از طرف شرق به رودخانه خرم آباد که از دامنۀ آن می گذرد محدود می شود.

 به گفته این باستان شناس، وسعت محوطه در پرونده ثبتی بر اساس پراکنش سفالها به بخش شمالی جاده و اطراف مقبره امام زاده محدود شده است. 
 
بهرامی اظهار داشت: همانگونه که احمد پرویز در پرونده ثبتی اثر به آن اشاره کرده، این محوطه مربوط به دوره فرهنگی مس وسنگ جدید یا اوروک (نیمۀ دوم هزارۀ چهارم پیش از میلاد) و پیش از شکل گیری حکومت های آغازین است که اهمیتی دو چندان به این محوطه می بخشد.

وی با اشاره به مراحل انجام پروژه تعیین عرصه و حریم گفت : در ابتدا محوطه بررسی و 4 برش ایجاد شده توسط جاده و اهالی مورد بازبینی قرار گرفت که مشخص شد وسعت محوطه بیشتر از آن چیزی است که تخمین زده می شد.

بهرامی افزود : بر اساس نتایج حاصله از بازبینی برش ها ایجاد و حفر گمانه ها در امتداد شمالی جاده در دستور کار قرار گرفت و در این امتداد و بخش شمالی جاده 8 گمانه ایجاد شد که نتایج آنها تماماً حاکی از وجود لایه های قطور فرهنگی بود.

به گفته وی ، گمانه های دور دوم در زیر جاده و شامل 5 گمانه می شدند که 3 گمانۀ شرقی در محدوده عرصه و 2 گمانه غربی خارج از عرصه بودند. 

بهرامی افزود :گمانه های دور سوم شامل  4 گمانه پایانی بود که گمانه شرقی در نزدیکی رودخانه و شامل آبرفت شن و ماسه و خارج از عرصه بود ولی 3 گمانۀ 15 تا 17 در محدودۀ عرصه واقع بودند.
 
سرپرست پروژه تعیین عرصه و حریم محوطه باستانی شاهزاده عبدالله گفت :با کاوش 17 گمانۀ مورد نظر طبق قرارداد منعقدشده  کار میدانی به پایان رسید و ادامه محوطۀ استقراری شاهزاده عبدالله در جهت جنوب ناشناخته ماند.

بهرامی افزود: با توجه به وجود تپه ای باستانی و هم دوره با محوطه در حدود 80 متری جنوب گمانه ها و در زیر بافت مسکونی روستا، احتمال یکی بودن آن با محوطه شاهزاده عبدالله فراوان است. 

به گفته وی ، در صورت به واقعیت پیوستن این فرض با یکی از مهم ترین محوطه های استقراری غرب کشور در این دوره مواجه هستیم که نوید وجود یک شهر باستانی با وسعت نزدیک به 20 هکتار را در سده های پایانی هزاره چهارم در دره خرم آباد و کنار تپه ماسور را می دهد. 

پروژه تعیین عرصه و پیشنهاد حریم محوطه باستانی شاهزاده عبدالله خرم آباد با مجوز ریاست پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری صورت گرفت.
انتهای پیام/