اختیار تعیین محل زندگی زوجین، بر عهده کیست؟

به گزارش خبرنگار گروه حقوقی و قضایی ، گستردگی مباحث حقوقی و پیچیدگی‌های موضوعات متنوع آن ضرورت آموزش هرچه بیشتر آن را روشن می‎سازد.

ضروریاتی مانند آشنا شدن شهروندان با ضوابط حقوقی و قانونی حاکم بر روابط اجتماعی و آگاهی بخشی جامعه نسبت به مسائل حقوقی یکی از مهمترین راهکارها در کاهش مراجعات مردم به دادگستری است. به همین منظور معاونت منابع انسانی قوه قضائیه اقدام به آموزش حقوق به زبان ساده کرده است که در این قسمت به موضوع شروط ازدواج اشاره شده است که در ادامه می‏‌خوانید.

آیا می‌دانید علاوه بر شروط چاپی درعقدنامه ها چه مواردی را می‌توان به عنوان شرط ضمن عقد ازدواج تعیین کرد؟

آیا می‌دانید طبق قوانین کشور اختیار تعیین محل زندگی جز در مواردی اصولا با مرد است؟

امروزه در قباله‌های ازدواج، دوازده شرط به صورت چاپی نوشته شده است که از آنها به عنوان شروط ضمن عقد ازدواج یاد می‌شود.

به عنوان مثال در عقدنامه‌ها ذکر شده است که زن در صورت بدرفتاری شوهر اجازه طلاق دارد. البته باید این بدرفتاری به حدی باشد که ادامه زندگی را برای خانم غیر قابل تحمل کند. همین طور اگر مرد دچار جنون شود زن می‌تواند با مراجعه به دادگاه طلاق بخواهد یا اینکه چنانچه زوج زندگی خانوادگی را بدون عذر موجه ترک یا شش ماه متوالی بدون دلیل موجه غیبت کند زن می‌تواند طلاق خود را بگیرد و ...

اما غیر از این موارد شروط دیگری نیز عروس خانم می‌تواند برای آقای داماد بگذارد که یکی از مهمترین آنها شرط مسکن است. برای این که درباره این شرط بیشتر بدانید و با حمایت‌های قانونی از آن آشنا شوید چند دقیقه ای وقت شما را می‌گیریم.

قابل توجه آقای سردفتر

هنگام وقوع عقد سردفتر وظیفه دارد که شروط دوازده گانه را یک به یک برای طرفین بیان کند و معنای هر یک را به طور مفصل توضیح دهد تا آنها بتوانند با شناخت دقیق و آگاهی کامل هر کدام از این شروط را که مایل باشند امضا کنند. اما اینها تنها شروطی نیست که می توان در عقد تعیین کرد بلکه طرفین می‌توانند شروط دیگری را هم در سند ازدواج بیاورند.
به این شروط غیر مشروط یا تکمیلی گفته می شود.

این قصه سر دراز دارد

شروط تکمیلی از نظر تعداد فراوان هستند و انواع مختلفی دارند. پس نمی توان به آسانی همه آنها را پشت سر هم فهرست کرد. به عبارت دیگر موارد گوناگونی وجود دارد که می‌توان به عنوان شرط تکمیلی در عقد تعیین کرد.از آن جمله است حق خروج از کشور بدون اجازه شوهر، تحصیل و اشتغال که از اولویت‌های زنان امروز جامعه ایرانی است.

مواردی که جایی در میان نوشته‌های چاپی عقدنامه ها ندارد و خانم‌ها می‌توانند به فراخور وضعیت خانوادگی علمی و اجتماعی خود هر یک را که می خواهند در عقدنامه بگنجانند.

شرط شما چیه

طبق قانون طرفین عقد می‌توانند هر شرطی را که مخالف هدف اصلی ازدواج نباشد تعیین و آن را در سند ازدواج درج کنند.

حال می فهمیم که موضوعات بسیاری وجود دارد که خلاف هدف اصلی عقد نیست و افرادی می‌توانند آنها را در عقد ازدواج شرط کنند. به عنوان مثال زن می‌تواند شرط کند که نصف همه اموالی که در زندگی مشترک به دست آورده اند متعلق به او باشد، همین طور است شروط دیگر اعم از حق حضانت فرزندان پس از طلاق برای خانم، حق اشتغال و غیره مواردی از این دست که در این متن کوتاه مجال پرداختن به همه آنها به طور یک به یک وجود ندارد.

بنابراین ترجیح می‌دهیم از میان انواع مختلف این شروط شرط انتخاب محل زندگی را انتخاب کرده و در مورد آن به بیان توضیحاتی بپردازیم.

خونمون کجا باشه

بر اساس قوانین ما اختیار تعیین محل زندگی زوجین اصولا با مرد است.
مرد است که تعیین می‌کند زن و شوهر در کدام شهر کدام محله و کدام خیابان زندگی کنند.

ماده 1114 قانون مدنی در این زمینه است و می‌گوید که زن باید در منزلی که شوهر تعیین می‌کند زندگی کند، مگر آنکه اختیار تعیین منزل به زن داده شده باشد. در واقع شوهر باید اقامتگاه مشترک را معین و زن هم از خواست و اراده او تبعیت کند.

اما از آنجا که در همیشه بر یک پاشنه نمی‌چرخد قانون به زن اجازه داده است که در سند ازدواج شرط کند که حق تعیین مسکن و محل زندگی با او باشد.

بر این اساس اگر زن تصمیم بگیرد که در محلی نزدیک والدین خود زندگی کند شوهر نمی‌تواند با او مخالفت کند، چرا که خود او در آغاز زندگی زناشویی این حق را برای خانم قائل شده است و دیگر امکان خود رایی وجود ندارد.