مشکلات ریز و درشت پیش روی گروه بیستیها/ از امراض اقتصادی تا بحران امنیت
مقوله امنیت، بحث مهم دیگری است که مدنظر سران کشورهای عضو گروه 20 برای رایزنی در اجلاس هانگژو قرار دارد؛ این موضوع از آنجایی اهمیت پیدا میکند که در دو سال اخیر، مغرب زمین بیش از هر زمان دیگری خطر تروریسم را احساس کرده است.
گروه سیاسی : امروز(یکشنبه) اجلاس گروه 20 در شهر هانگژو چین آغاز شد؛ گروه 20 همانطور که از نامش پیداست از 20 کشور قدرتمند در عرصه اقتصادی تشکیل شده است؛ بیش از 80 درصد از سرمایههای مالی جهان در تصاحب کشورهای عضو این گروه است.
آرژانتین، استرالیا، برزیل، کانادا، چین، فرانسه، آلمان، هند، اندونزی، ایتالیا، ژاپن، مکزیک، روسیه، عربستان ، آفریقای جنوبی، کره جنوبی، ترکیه ، انگلیس،اتحادیه اروپا و آمریکا 20 کشوری هستند که گروه 20 را تشکیل میدهند
آنطور که رسانهها گزارش دادهاند، بحث پیرامون سلامت اقتصاد جهانی، در اولویت اجلاسیه امسال گروه 20 است؛ این موضوع از آنجایی اهمیت پیدا میکند که در آوریل سال جاری انتشار اسناد موسوم به پاناما، طشت رسوایی اقتصادی برخی سیاستمداران غربی را از بام انداخت و از فرارهای مالیاتی و پولشوییهای برخی سران اروپایی و آمریکایی پرده برداشت.
مقوله امنیت، بحث مهم دیگری است که مدنظر سران کشورهای عضو گروه 20 برای رایزنی در اجلاس هانگژو قرار دارد؛ این موضوع از آنجایی اهمیت پیدا میکند که در دو سال اخیر، مغرب زمین بیش از هر زمان دیگری خطر تروریسم را احساس کرده است؛ برای اروپاییان تروریسم در دو شکل تکفیری و نژادپرستانه(راسیستی) ظهور و بروز یافته است؛ فرانسه و بلژیک دو کشوری که در قلب اروپا قرار دارند در یک سال اخیر شاهد بیشترین حملات تروریستی بودند. انگلیس و آلمان نیز وضع مشابهی دارند. اوضاع در ترکیه وخیمتر است و آمریکا در آنسوی آتلانتیک از لحاظ مقوله امنیت رتبه نازلی دارد.
معضلات زیستمحیطی و تغییرات اقلیمی و آب و هوایی را باید سومین مبحث مهم گروه بیستیها در اجلاسیه هانگژو به حساب آورد. در دسامبر سال گذشته کنفرانس پاریس با هدف رسیدن به تفاهم و اجماع جهانی جهت کاهش آلایندههای زیست محیطی و گازهای گلخانهای برگزار شد؛ در جریان این کنفرانس معاهدهای اقلیمی به تصویب شرکت کنندگان رسید که به موجب آن مقرر شد کشورها برنامه های مدونی را برای کاهش انتشار گاز دی اکسید کربن ارائه دهند.
روسای جمهور آمریکا و چین در بدو ورود به هانگژو جهت شرکت در اجلاسیه گروه 20، از موافقت مجامع قانونگذاری کشورهایشان برای پیوستن به معاهده اقلیمی پاریس خبر دادند؛ این امر از آن جهت که سهم این دو کشور در تولید و انتشار گازهای گلخانهای، حدود 50 درصد است، بسیار حائز اهمیت است.
اجلاسیههای گروه 20 همواره با حواشی همراه بوده است؛ در اجلاسیه امسال در هانگژو چین، نحوه استقبال مسئولان چینی از اوباما رئیس جمهور آمریکا، تکدر خاطر رسانه های آمریکایی و محافظان رئیس جمهور این کشور را به همراه داشت؛ آنطور که تصاویر ضبط شده از لحظه ورود اوباما به هانگژو نشان میدهد، مسئولان چینی تشریفات از پهن کردن فرش قرمز برای رئیس جمهور آمریکا خودداری کردند.
در اجلاسیه قبلی گروه 20 که آبان سال گذشته در آنتالیا ترکیه با محوریت مقابله با تروریستهای تکفیری برگزار شد، عناصر داعشی برای حمله تروریستی به محل برگزاری اجلاس، برنامه ریزی کرده بودند.
یکی از بخشهای جداناپذیر اجلاسیههای گروه 20، تجمعات و تظاهراتی است که همزمان با برگزاری این اجلاسیهها در سراسر جهان در مخالفت با سیستم سرمایه داری حاکم بر جهان و نقش دولتهای عضو گروه 20 در تثبیت و استمرار این سیستم ناعادلانه، برگزار میشود.
این تجمعات بویژه پس از سال 2008 و بحران مالی فراگیر که نظام سرمایه داری و سیستم مبتنی بر بازار آزاد را فرا گرفت، دو چندان شد؛ اقتصاددانان انتقادی معتقدند علیرغم تبلیغات فعالان و کنشگران سیستم سرمایه داری مبنی بر ضرورت عدم دخالت دولت در فرآیند بازار، اما در مواقع وقوع بحران، این دولتها هستند که به کمک فعالان سودپرست بازار میشتابند و با حذف بستههای کمکی به نهادهای مشارکتی نظیر آموزش و بهداشت عمومی، به مساعدت و یاری صاحبان سرمایه می پردازند.
آرژانتین، استرالیا، برزیل، کانادا، چین، فرانسه، آلمان، هند، اندونزی، ایتالیا، ژاپن، مکزیک، روسیه، عربستان ، آفریقای جنوبی، کره جنوبی، ترکیه ، انگلیس،اتحادیه اروپا و آمریکا 20 کشوری هستند که گروه 20 را تشکیل میدهند
آنطور که رسانهها گزارش دادهاند، بحث پیرامون سلامت اقتصاد جهانی، در اولویت اجلاسیه امسال گروه 20 است؛ این موضوع از آنجایی اهمیت پیدا میکند که در آوریل سال جاری انتشار اسناد موسوم به پاناما، طشت رسوایی اقتصادی برخی سیاستمداران غربی را از بام انداخت و از فرارهای مالیاتی و پولشوییهای برخی سران اروپایی و آمریکایی پرده برداشت.
مقوله امنیت، بحث مهم دیگری است که مدنظر سران کشورهای عضو گروه 20 برای رایزنی در اجلاس هانگژو قرار دارد؛ این موضوع از آنجایی اهمیت پیدا میکند که در دو سال اخیر، مغرب زمین بیش از هر زمان دیگری خطر تروریسم را احساس کرده است؛ برای اروپاییان تروریسم در دو شکل تکفیری و نژادپرستانه(راسیستی) ظهور و بروز یافته است؛ فرانسه و بلژیک دو کشوری که در قلب اروپا قرار دارند در یک سال اخیر شاهد بیشترین حملات تروریستی بودند. انگلیس و آلمان نیز وضع مشابهی دارند. اوضاع در ترکیه وخیمتر است و آمریکا در آنسوی آتلانتیک از لحاظ مقوله امنیت رتبه نازلی دارد.
معضلات زیستمحیطی و تغییرات اقلیمی و آب و هوایی را باید سومین مبحث مهم گروه بیستیها در اجلاسیه هانگژو به حساب آورد. در دسامبر سال گذشته کنفرانس پاریس با هدف رسیدن به تفاهم و اجماع جهانی جهت کاهش آلایندههای زیست محیطی و گازهای گلخانهای برگزار شد؛ در جریان این کنفرانس معاهدهای اقلیمی به تصویب شرکت کنندگان رسید که به موجب آن مقرر شد کشورها برنامه های مدونی را برای کاهش انتشار گاز دی اکسید کربن ارائه دهند.
روسای جمهور آمریکا و چین در بدو ورود به هانگژو جهت شرکت در اجلاسیه گروه 20، از موافقت مجامع قانونگذاری کشورهایشان برای پیوستن به معاهده اقلیمی پاریس خبر دادند؛ این امر از آن جهت که سهم این دو کشور در تولید و انتشار گازهای گلخانهای، حدود 50 درصد است، بسیار حائز اهمیت است.
اجلاسیههای گروه 20 همواره با حواشی همراه بوده است؛ در اجلاسیه امسال در هانگژو چین، نحوه استقبال مسئولان چینی از اوباما رئیس جمهور آمریکا، تکدر خاطر رسانه های آمریکایی و محافظان رئیس جمهور این کشور را به همراه داشت؛ آنطور که تصاویر ضبط شده از لحظه ورود اوباما به هانگژو نشان میدهد، مسئولان چینی تشریفات از پهن کردن فرش قرمز برای رئیس جمهور آمریکا خودداری کردند.
در اجلاسیه قبلی گروه 20 که آبان سال گذشته در آنتالیا ترکیه با محوریت مقابله با تروریستهای تکفیری برگزار شد، عناصر داعشی برای حمله تروریستی به محل برگزاری اجلاس، برنامه ریزی کرده بودند.
یکی از بخشهای جداناپذیر اجلاسیههای گروه 20، تجمعات و تظاهراتی است که همزمان با برگزاری این اجلاسیهها در سراسر جهان در مخالفت با سیستم سرمایه داری حاکم بر جهان و نقش دولتهای عضو گروه 20 در تثبیت و استمرار این سیستم ناعادلانه، برگزار میشود.
این تجمعات بویژه پس از سال 2008 و بحران مالی فراگیر که نظام سرمایه داری و سیستم مبتنی بر بازار آزاد را فرا گرفت، دو چندان شد؛ اقتصاددانان انتقادی معتقدند علیرغم تبلیغات فعالان و کنشگران سیستم سرمایه داری مبنی بر ضرورت عدم دخالت دولت در فرآیند بازار، اما در مواقع وقوع بحران، این دولتها هستند که به کمک فعالان سودپرست بازار میشتابند و با حذف بستههای کمکی به نهادهای مشارکتی نظیر آموزش و بهداشت عمومی، به مساعدت و یاری صاحبان سرمایه می پردازند.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *