اردوغان به مخالفت با آمریکا ادامه می دهد؟
آمریکا و ترکیه هر دو بر سردوراهی مانده اند. یک دوراهی که می تواند باعث جدایی آن دو شود یا این که به تعمیق روابط بینجامد.
خبرگزاری میزان -
به گزارش گروه بین الملل ، روابط ترکیه و آمریکا از آنجا به تیرگی گرایید که کاخ سفید در جریان کودتای نافرجام در ترکیه متهم به دست داشتن در آن شد.
ترکیه سال هاست که همپیمان نزدیک و راهبردی آمریکا در منطقه است. همکاری های ترکیه با آمریکا در بحران و تحولات منطقه باعث شد تا برخی از برنامه های آمریکا پیاده شود.
اما اکنون تغییراتی در سیاست های دو طرف ایجاد شده که باعث سردی روابط دو کشور گردیده است.
کودتای نافرجام در ترکیه با واکنش شک برانگیز آمریکا همراه شد به گونه ای که آنکارا واشنگتن را متهم کرد که در کودتا نقش داشته است.
ترکیه پس از کودتا، زبان به انتقاد از آمریکا گشود و عامل کودتا را فتح الله گولن معرفی کرد که در آمریکا و تحت حمایت ایالات متحده است.
علیرغم تأکید و خواسته آنکارا از واشنگتن، مقامات آمریکا به درخواست ترکیه پاسخ مثبت نداده اند و به نظر هم نمی رسد که آمریکایی ها به درخواست دولت اردوغان اهمیتی بدهند.
آیا ترکیه از چشم آمریکا افتاده است، یا این که روابط این دو مانند گذشته خواهد شد؟
آمریکا از سرسپردگان خود هیچگاه نمی تواند تمرد و بدخلقی را تحمل کند و اکنون به نظر می رسد در حال تنبیه ترکیه باشد.
دشوار بتوان در باره آینده روابط دو کشور نظر داد، اما هر چه هست، ترکیه یک کشور غربی – آمریکایی است و اگر هم، اکنون روابطش با آمریکا اندکی شکر آب شده و به سوی شرق تمایل نشان داده برای این است که آمریکا احساس خطر کند که یک همپیمان دیرین خود را از دست خواهد داد.
جدای از این که ترکیه با آمریکا بر سر کودتا و فتح الله گولن اختلاف دارد، بحران سوریه هم یکی دیگر از اختلافاتی است که میان این دو کشور ایجاد کرده است.
ترکیه نگران حمایت آمریکا از کردهای سوریه است. کردهای سوریه با بهره گرفتن از شرایط این کشور در حال شکل دادن وضعیتی برای خود مانند عراق هستند.
آمریکا هم برای این که چنین اتفاقی بیفتد، حمایت های خود را از کردهای سوریه بدون توجه به مخالفت های شدید ترکیه، افزایش داده است.
حال، آمریکا گولن وکردها را ترجیح می دهد یا اردوغان و ترکیه را در برابر آن دو؟
انتخاب دشواری برای آمریکاست. ترجیح هر کدام از آنها به یکدیگر برای آمریکا دشوار است. اما هر کدام برای آمذریکا منافع بیشتری داشته باشد، ان را برمی گزیند.
البته که کاخ سفید نمی خواهد هیچیک از آنها را از دست بدهد. برای همین راضی کردن و در اختیار داشتن کردهای سوریه ساده است و تنها باید آنکارا را به گونه ای راضی کند. آنگاه می تواند از هر دو ابزار بهره ببرد.
گرچه مقامات ترکیه از حمایت آمریکا از کردهای سوریه خشمگین هستند اما آمریکا به خوبی می داند که آنکارا نمی تواند روابط خود را با واشنگتن قطع کند. ترکیه خود را وابسته به آمریکا و غرب کرده است.
ترکیه در مرحله وارد کردن فشار سیاسی به آمریکا برای دستیابی به خواسته های خود است و آمریکا هم همین شیوه را دنبال می کند.
هجمه رسانه های ترکیه به آمریکا بخشی از فشار سیاسی است که تدارک دیده شده است. مقامات و مسئولین این کشور از اردوغان رئیس جمهور گرفته تا نخست وزیر، سیاست انتقاد تند از آمریکا را در پیش گرفته اند.
اما آمریکا همچنان به کار خود ادامه خواهد داد و توجهی به اعتراضات ترکیه نخواهد کرد تا این که به هدف خود در منطقه کردنشین سوریه و ترکیه برسد.
رفتار آمریکا با ترکیه، نتیجه اعتمادی است که مقامات آنکارا طی سال ها به آمریکا کردند اما اکنون علیرغم اجرای دستورات کاخ سفید در بحران منطقه به ویژه دشمنی با بشار اسد و سوریه، می بینند که آمریکا در حال دور زدن ترکیه در منطقه است.
طبیعی است که آمریکا برای رسیدن به اهداف، حتی به همپیمان نزدیک خود در منطقه هم بی توجهی وحتی خیانت هم بکند.
اما یک راهکار برای ترکیه وجود دارد تا از خطر تجزیه خود رهایی یابد.
همه اتفاقاتی که در سوریه افتاده است نشان می دهد، آمریکا همچنان پشتیبان کردهای این کشور خواهد ماند. شاید آمریکا حتی به خاطر کردهای سوریه، ترکیه را هم رها کند و در این شرایط ترکیه است که باید تصمیم بگیرد علیرغم بی محلی های کاخ سفید نسبت به خود، سیاستش را برنامه ریزی کند که آیا همچنان زیر پرچم آمریکا خبردار باقی بماند یا تصمیم به یک جدایی عمیق از کاخ سفید بگیرد.
باز هم تأکید می کنیم که ترکیه در مرحله نخست تمایلی به جدایی از آمریکا ندارد و چه بسا پس از فشارهای سیاسی که به آمریکا وارد می کند، با بی نتیجه دیدن همه تلاش هایش، تن به التماس بدهد.
اما تنها راه باقی مانده برای ترکیه گرایش هر چه بیشتر به سوی ایران، کنار گذاشتن دشمنی با سوریه و استقلال سیاسی از آمریکاست. تا زمانی که دولت ترکیه همچنان خود را به آمریکا وابسته بداند، نمی توان از آن کشور انتظار داشت که سیاست های خود را در قبال بحران منطقه تغییر دهد و واقعیت های موجود را ببیند.
ترکیه از چشم آمریکا به وقایع نگاه می کند برای همین است که نمی تواند معادلات را خوب حل کند.
ترکیه سال هاست که همپیمان نزدیک و راهبردی آمریکا در منطقه است. همکاری های ترکیه با آمریکا در بحران و تحولات منطقه باعث شد تا برخی از برنامه های آمریکا پیاده شود.
اما اکنون تغییراتی در سیاست های دو طرف ایجاد شده که باعث سردی روابط دو کشور گردیده است.
کودتای نافرجام در ترکیه با واکنش شک برانگیز آمریکا همراه شد به گونه ای که آنکارا واشنگتن را متهم کرد که در کودتا نقش داشته است.
ترکیه پس از کودتا، زبان به انتقاد از آمریکا گشود و عامل کودتا را فتح الله گولن معرفی کرد که در آمریکا و تحت حمایت ایالات متحده است.
علیرغم تأکید و خواسته آنکارا از واشنگتن، مقامات آمریکا به درخواست ترکیه پاسخ مثبت نداده اند و به نظر هم نمی رسد که آمریکایی ها به درخواست دولت اردوغان اهمیتی بدهند.
آیا ترکیه از چشم آمریکا افتاده است، یا این که روابط این دو مانند گذشته خواهد شد؟
آمریکا از سرسپردگان خود هیچگاه نمی تواند تمرد و بدخلقی را تحمل کند و اکنون به نظر می رسد در حال تنبیه ترکیه باشد.
دشوار بتوان در باره آینده روابط دو کشور نظر داد، اما هر چه هست، ترکیه یک کشور غربی – آمریکایی است و اگر هم، اکنون روابطش با آمریکا اندکی شکر آب شده و به سوی شرق تمایل نشان داده برای این است که آمریکا احساس خطر کند که یک همپیمان دیرین خود را از دست خواهد داد.
جدای از این که ترکیه با آمریکا بر سر کودتا و فتح الله گولن اختلاف دارد، بحران سوریه هم یکی دیگر از اختلافاتی است که میان این دو کشور ایجاد کرده است.
ترکیه نگران حمایت آمریکا از کردهای سوریه است. کردهای سوریه با بهره گرفتن از شرایط این کشور در حال شکل دادن وضعیتی برای خود مانند عراق هستند.
آمریکا هم برای این که چنین اتفاقی بیفتد، حمایت های خود را از کردهای سوریه بدون توجه به مخالفت های شدید ترکیه، افزایش داده است.
حال، آمریکا گولن وکردها را ترجیح می دهد یا اردوغان و ترکیه را در برابر آن دو؟
انتخاب دشواری برای آمریکاست. ترجیح هر کدام از آنها به یکدیگر برای آمریکا دشوار است. اما هر کدام برای آمذریکا منافع بیشتری داشته باشد، ان را برمی گزیند.
البته که کاخ سفید نمی خواهد هیچیک از آنها را از دست بدهد. برای همین راضی کردن و در اختیار داشتن کردهای سوریه ساده است و تنها باید آنکارا را به گونه ای راضی کند. آنگاه می تواند از هر دو ابزار بهره ببرد.
گرچه مقامات ترکیه از حمایت آمریکا از کردهای سوریه خشمگین هستند اما آمریکا به خوبی می داند که آنکارا نمی تواند روابط خود را با واشنگتن قطع کند. ترکیه خود را وابسته به آمریکا و غرب کرده است.
ترکیه در مرحله وارد کردن فشار سیاسی به آمریکا برای دستیابی به خواسته های خود است و آمریکا هم همین شیوه را دنبال می کند.
هجمه رسانه های ترکیه به آمریکا بخشی از فشار سیاسی است که تدارک دیده شده است. مقامات و مسئولین این کشور از اردوغان رئیس جمهور گرفته تا نخست وزیر، سیاست انتقاد تند از آمریکا را در پیش گرفته اند.
اما آمریکا همچنان به کار خود ادامه خواهد داد و توجهی به اعتراضات ترکیه نخواهد کرد تا این که به هدف خود در منطقه کردنشین سوریه و ترکیه برسد.
رفتار آمریکا با ترکیه، نتیجه اعتمادی است که مقامات آنکارا طی سال ها به آمریکا کردند اما اکنون علیرغم اجرای دستورات کاخ سفید در بحران منطقه به ویژه دشمنی با بشار اسد و سوریه، می بینند که آمریکا در حال دور زدن ترکیه در منطقه است.
طبیعی است که آمریکا برای رسیدن به اهداف، حتی به همپیمان نزدیک خود در منطقه هم بی توجهی وحتی خیانت هم بکند.
اما یک راهکار برای ترکیه وجود دارد تا از خطر تجزیه خود رهایی یابد.
همه اتفاقاتی که در سوریه افتاده است نشان می دهد، آمریکا همچنان پشتیبان کردهای این کشور خواهد ماند. شاید آمریکا حتی به خاطر کردهای سوریه، ترکیه را هم رها کند و در این شرایط ترکیه است که باید تصمیم بگیرد علیرغم بی محلی های کاخ سفید نسبت به خود، سیاستش را برنامه ریزی کند که آیا همچنان زیر پرچم آمریکا خبردار باقی بماند یا تصمیم به یک جدایی عمیق از کاخ سفید بگیرد.
باز هم تأکید می کنیم که ترکیه در مرحله نخست تمایلی به جدایی از آمریکا ندارد و چه بسا پس از فشارهای سیاسی که به آمریکا وارد می کند، با بی نتیجه دیدن همه تلاش هایش، تن به التماس بدهد.
اما تنها راه باقی مانده برای ترکیه گرایش هر چه بیشتر به سوی ایران، کنار گذاشتن دشمنی با سوریه و استقلال سیاسی از آمریکاست. تا زمانی که دولت ترکیه همچنان خود را به آمریکا وابسته بداند، نمی توان از آن کشور انتظار داشت که سیاست های خود را در قبال بحران منطقه تغییر دهد و واقعیت های موجود را ببیند.
ترکیه از چشم آمریکا به وقایع نگاه می کند برای همین است که نمی تواند معادلات را خوب حل کند.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *