کنترل بیماری‌ها با هک اعصاب
کنترل بیماری ها از طریق هک کردن عصب ها روشی است که گفته می شود با استفاده از آن می توان طیفی از بیماری ها از جمله آرتریت، آسم و دیابت را به واسطه کنترل سلول های عصبی انسان با برق درمان کرد.
خبرگزاری میزان - 
به گزارش گروه فضای مجازی به نقل از ایرنا، شرکت 'گالوانی بیوالکترونیکز' امیدوار است که درمان جدیدی را بر اساس این فناوری در عرض هفت سال ارائه دهد.
در این روش که روی حیوانات آزمایش شده است، دستبندهای سیلیکونی کوچک حاوی الکترود به دور یک عصب چسبانده می شود و سپس از جریان برق برای کنترل پیام های این عصب استفاده می شود.
مجموعه ای از آزمایش ها نشان دادند که این رویکرد می تواند به درمان بیماری دیابت نوع دو که در آن بدن هورمون انسولین را نادیده می گیرد، کمک کند.
محور این آزمایش ها روی خوشه ای از حسگرهای شیمیایی تمرکز داشت که در نزدیکی شریان اصلی در گردن قرار دارند و سطح قند و هورمون انسولین را بررسی می کنند.
این حسگرها یافته های خود را از طریق یک عصب به مغز ارسال می کنند، بنابراین این ارگان می تواند واکنش بدن را به قند خون هماهنگ سازد.
کریس فام معاون شرکت داروسازی گلاکسو اسمیت کلاین (GSK ) به بی.بی.سی گفت: این امضاهای عصبی در عصب خطر ابتلا به دیابت نوع دو را افزایش می دهد.
وی ادامه داد: با مسدود کردن این علائم عصبی در موش های مبتلا به دیابت مشاهده می شود که حساسیت بدن به انسولین احیا می شود.
از سوی دیگر آزمایشات اولیه نشان دادند که این روش در مورد سایر بیماری ها نیز عملی است.
به گفته کریس فام، در عین حال برای استفاده از این حوزه درمانی لازم است بدانیم که هر سیگنال عصبی چه تاثیری بر بدن دارد.
به واقع، حجم و ریتم سیگنال های عصبی به غیر از فعال کردن و از فعالیت انداختن عصب، هر کدام می توانند یک تاثیر داشته باشند.
با این حال حتی اگر این رویکرد از لحاظ تئوری عملی باشد، اما باز برای اجرایی کردن این فناوری به تلاش زیادی نیاز خواهد بود.
لازم است که کیت هایی برای هک عصب ها در اندازه های بسیار کوچک (مینیاتوری) ساخته و با اعصاب بیماران مختلف تنظیم شود. از سوی دیگر این کیت ها باید به اندازه کافی بادوام باشد که بتواند برای مدت زمان طولانی در بدن باقی بماند و انرژی باتری آن نیز کافی باشد.
محققان پیش بینی کردند که در عرض 10 تا 20 سال آینده زمانی که به دکتر مراجعه می کنیم، احتمالا یک سری از این درمان های دقیق مینیاتوری موجود باشد.شرکت 'گالوانی بیوالکترونیکز' امیدوار است که درمان جدیدی را بر اساس این فناوری در عرض هفت سال ارائه دهد.
در این روش که روی حیوانات آزمایش شده است، دستبندهای سیلیکونی کوچک حاوی الکترود به دور یک عصب چسبانده می شود و سپس از جریان برق برای کنترل پیام های این عصب استفاده می شود.
مجموعه ای از آزمایش ها نشان دادند که این رویکرد می تواند به درمان بیماری دیابت نوع دو که در آن بدن هورمون انسولین را نادیده می گیرد، کمک کند.
محور این آزمایش ها روی خوشه ای از حسگرهای شیمیایی تمرکز داشت که در نزدیکی شریان اصلی در گردن قرار دارند و سطح قند و هورمون انسولین را بررسی می کنند.
این حسگرها یافته های خود را از طریق یک عصب به مغز ارسال می کنند، بنابراین این ارگان می تواند واکنش بدن را به قند خون هماهنگ سازد.
کریس فام معاون شرکت داروسازی گلاکسو اسمیت کلاین (GSK ) به بی.بی.سی گفت: این امضاهای عصبی در عصب خطر ابتلا به دیابت نوع دو را افزایش می دهد.
وی ادامه داد: با مسدود کردن این علائم عصبی در موش های مبتلا به دیابت مشاهده می شود که حساسیت بدن به انسولین احیا می شود.
از سوی دیگر آزمایشات اولیه نشان دادند که این روش در مورد سایر بیماری ها نیز عملی است.
به گفته کریس فام، در عین حال برای استفاده از این حوزه درمانی لازم است بدانیم که هر سیگنال عصبی چه تاثیری بر بدن دارد.
به واقع، حجم و ریتم سیگنال های عصبی به غیر از فعال کردن و از فعالیت انداختن عصب، هر کدام می توانند یک تاثیر داشته باشند.
با این حال حتی اگر این رویکرد از لحاظ تئوری عملی باشد، اما باز برای اجرایی کردن این فناوری به تلاش زیادی نیاز خواهد بود.
لازم است که کیت هایی برای هک عصب ها در اندازه های بسیار کوچک (مینیاتوری) ساخته و با اعصاب بیماران مختلف تنظیم شود. از سوی دیگر این کیت ها باید به اندازه کافی بادوام باشد که بتواند برای مدت زمان طولانی در بدن باقی بماند و انرژی باتری آن نیز کافی باشد.
محققان پیش بینی کردند که در عرض 10 تا 20 سال آینده زمانی که به دکتر مراجعه می کنیم، احتمالا یک سری از این درمان های دقیق مینیاتوری موجود باشد.شرکت 'گالوانی بیوالکترونیکز' امیدوار است که درمان جدیدی را بر اساس این فناوری در عرض هفت سال ارائه دهد.
در این روش که روی حیوانات آزمایش شده است، دستبندهای سیلیکونی کوچک حاوی الکترود به دور یک عصب چسبانده می شود و سپس از جریان برق برای کنترل پیام های این عصب استفاده می شود.
مجموعه ای از آزمایش ها نشان دادند که این رویکرد می تواند به درمان بیماری دیابت نوع دو که در آن بدن هورمون انسولین را نادیده می گیرد، کمک کند.
محور این آزمایش ها روی خوشه ای از حسگرهای شیمیایی تمرکز داشت که در نزدیکی شریان اصلی در گردن قرار دارند و سطح قند و هورمون انسولین را بررسی می کنند.
این حسگرها یافته های خود را از طریق یک عصب به مغز ارسال می کنند، بنابراین این ارگان می تواند واکنش بدن را به قند خون هماهنگ سازد.
کریس فام معاون شرکت داروسازی گلاکسو اسمیت کلاین (GSK ) به بی.بی.سی گفت: این امضاهای عصبی در عصب خطر ابتلا به دیابت نوع دو را افزایش می دهد.
وی ادامه داد: با مسدود کردن این علائم عصبی در موش های مبتلا به دیابت مشاهده می شود که حساسیت بدن به انسولین احیا می شود.
از سوی دیگر آزمایشات اولیه نشان دادند که این روش در مورد سایر بیماری ها نیز عملی است.
به گفته کریس فام، در عین حال برای استفاده از این حوزه درمانی لازم است بدانیم که هر سیگنال عصبی چه تاثیری بر بدن دارد.
به واقع، حجم و ریتم سیگنال های عصبی به غیر از فعال کردن و از فعالیت انداختن عصب، هر کدام می توانند یک تاثیر داشته باشند.
با این حال حتی اگر این رویکرد از لحاظ تئوری عملی باشد، اما باز برای اجرایی کردن این فناوری به تلاش زیادی نیاز خواهد بود.
لازم است که کیت هایی برای هک عصب ها در اندازه های بسیار کوچک (مینیاتوری) ساخته و با اعصاب بیماران مختلف تنظیم شود. از سوی دیگر این کیت ها باید به اندازه کافی بادوام باشد که بتواند برای مدت زمان طولانی در بدن باقی بماند و انرژی باتری آن نیز کافی باشد.
محققان پیش بینی کردند که در عرض 10 تا 20 سال آینده زمانی که به دکتر مراجعه می کنیم، احتمالا یک سری از این درمان های دقیق مینیاتوری موجود باشد.شرکت 'گالوانی بیوالکترونیکز' امیدوار است که درمان جدیدی را بر اساس این فناوری در عرض هفت سال ارائه دهد.
در این روش که روی حیوانات آزمایش شده است، دستبندهای سیلیکونی کوچک حاوی الکترود به دور یک عصب چسبانده می شود و سپس از جریان برق برای کنترل پیام های این عصب استفاده می شود.
مجموعه ای از آزمایش ها نشان دادند که این رویکرد می تواند به درمان بیماری دیابت نوع دو که در آن بدن هورمون انسولین را نادیده می گیرد، کمک کند.
محور این آزمایش ها روی خوشه ای از حسگرهای شیمیایی تمرکز داشت که در نزدیکی شریان اصلی در گردن قرار دارند و سطح قند و هورمون انسولین را بررسی می کنند.
این حسگرها یافته های خود را از طریق یک عصب به مغز ارسال می کنند، بنابراین این ارگان می تواند واکنش بدن را به قند خون هماهنگ سازد.
کریس فام معاون شرکت داروسازی گلاکسو اسمیت کلاین (GSK ) به بی.بی.سی گفت: این امضاهای عصبی در عصب خطر ابتلا به دیابت نوع دو را افزایش می دهد.
وی ادامه داد: با مسدود کردن این علائم عصبی در موش های مبتلا به دیابت مشاهده می شود که حساسیت بدن به انسولین احیا می شود.
از سوی دیگر آزمایشات اولیه نشان دادند که این روش در مورد سایر بیماری ها نیز عملی است.
به گفته کریس فام، در عین حال برای استفاده از این حوزه درمانی لازم است بدانیم که هر سیگنال عصبی چه تاثیری بر بدن دارد.
به واقع، حجم و ریتم سیگنال های عصبی به غیر از فعال کردن و از فعالیت انداختن عصب، هر کدام می توانند یک تاثیر داشته باشند.
با این حال حتی اگر این رویکرد از لحاظ تئوری عملی باشد، اما باز برای اجرایی کردن این فناوری به تلاش زیادی نیاز خواهد بود.
لازم است که کیت هایی برای هک عصب ها در اندازه های بسیار کوچک (مینیاتوری) ساخته و با اعصاب بیماران مختلف تنظیم شود. از سوی دیگر این کیت ها باید به اندازه کافی بادوام باشد که بتواند برای مدت زمان طولانی در بدن باقی بماند و انرژی باتری آن نیز کافی باشد.
محققان پیش بینی کردند که در عرض 10 تا 20 سال آینده زمانی که به دکتر مراجعه می کنیم، احتمالا یک سری از این درمان های دقیق مینیاتوری موجود باشد.
/انتهای پیام/
: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه‌های داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.
به گزارش گروه فضای مجازی به نقل از ایرنا، شرکت 'گالوانی بیوالکترونیکز' امیدوار است که درمان جدیدی را بر اساس این فناوری در عرض هفت سال ارائه دهد.در این روش که روی حیوانات آزمایش شده است، دستبندهای سیلیکونی کوچک حاوی الکترود به دور یک عصب چسبانده می شود و سپس از جریان برق برای کنترل پیام های این عصب استفاده می شود.
مجموعه ای از آزمایش ها نشان دادند که این رویکرد می تواند به درمان بیماری دیابت نوع دو که در آن بدن هورمون انسولین را نادیده می گیرد، کمک کند.
محور این آزمایش ها روی خوشه ای از حسگرهای شیمیایی تمرکز داشت که در نزدیکی شریان اصلی در گردن قرار دارند و سطح قند و هورمون انسولین را بررسی می کنند.
این حسگرها یافته های خود را از طریق یک عصب به مغز ارسال می کنند، بنابراین این ارگان می تواند واکنش بدن را به قند خون هماهنگ سازد.
کریس فام معاون شرکت داروسازی گلاکسو اسمیت کلاین (GSK ) به بی.بی.سی گفت: این امضاهای عصبی در عصب خطر ابتلا به دیابت نوع دو را افزایش می دهد.
وی ادامه داد: با مسدود کردن این علائم عصبی در موش های مبتلا به دیابت مشاهده می شود که حساسیت بدن به انسولین احیا می شود.
از سوی دیگر آزمایشات اولیه نشان دادند که این روش در مورد سایر بیماری ها نیز عملی است.
به گفته کریس فام، در عین حال برای استفاده از این حوزه درمانی لازم است بدانیم که هر سیگنال عصبی چه تاثیری بر بدن دارد.
به واقع، حجم و ریتم سیگنال های عصبی به غیر از فعال کردن و از فعالیت انداختن عصب، هر کدام می توانند یک تاثیر داشته باشند.
با این حال حتی اگر این رویکرد از لحاظ تئوری عملی باشد، اما باز برای اجرایی کردن این فناوری به تلاش زیادی نیاز خواهد بود.
لازم است که کیت هایی برای هک عصب ها در اندازه های بسیار کوچک (مینیاتوری) ساخته و با اعصاب بیماران مختلف تنظیم شود. از سوی دیگر این کیت ها باید به اندازه کافی بادوام باشد که بتواند برای مدت زمان طولانی در بدن باقی بماند و انرژی باتری آن نیز کافی باشد.
محققان پیش بینی کردند که در عرض 10 تا 20 سال آینده زمانی که به دکتر مراجعه می کنیم، احتمالا یک سری از این درمان های دقیق مینیاتوری موجود باشد.شرکت 'گالوانی بیوالکترونیکز' امیدوار است که درمان جدیدی را بر اساس این فناوری در عرض هفت سال ارائه دهد.
در این روش که روی حیوانات آزمایش شده است، دستبندهای سیلیکونی کوچک حاوی الکترود به دور یک عصب چسبانده می شود و سپس از جریان برق برای کنترل پیام های این عصب استفاده می شود.
مجموعه ای از آزمایش ها نشان دادند که این رویکرد می تواند به درمان بیماری دیابت نوع دو که در آن بدن هورمون انسولین را نادیده می گیرد، کمک کند.
محور این آزمایش ها روی خوشه ای از حسگرهای شیمیایی تمرکز داشت که در نزدیکی شریان اصلی در گردن قرار دارند و سطح قند و هورمون انسولین را بررسی می کنند.
این حسگرها یافته های خود را از طریق یک عصب به مغز ارسال می کنند، بنابراین این ارگان می تواند واکنش بدن را به قند خون هماهنگ سازد.
کریس فام معاون شرکت داروسازی گلاکسو اسمیت کلاین (GSK ) به بی.بی.سی گفت: این امضاهای عصبی در عصب خطر ابتلا به دیابت نوع دو را افزایش می دهد.
وی ادامه داد: با مسدود کردن این علائم عصبی در موش های مبتلا به دیابت مشاهده می شود که حساسیت بدن به انسولین احیا می شود.
از سوی دیگر آزمایشات اولیه نشان دادند که این روش در مورد سایر بیماری ها نیز عملی است.
به گفته کریس فام، در عین حال برای استفاده از این حوزه درمانی لازم است بدانیم که هر سیگنال عصبی چه تاثیری بر بدن دارد.
به واقع، حجم و ریتم سیگنال های عصبی به غیر از فعال کردن و از فعالیت انداختن عصب، هر کدام می توانند یک تاثیر داشته باشند.
با این حال حتی اگر این رویکرد از لحاظ تئوری عملی باشد، اما باز برای اجرایی کردن این فناوری به تلاش زیادی نیاز خواهد بود.
لازم است که کیت هایی برای هک عصب ها در اندازه های بسیار کوچک (مینیاتوری) ساخته و با اعصاب بیماران مختلف تنظیم شود. از سوی دیگر این کیت ها باید به اندازه کافی بادوام باشد که بتواند برای مدت زمان طولانی در بدن باقی بماند و انرژی باتری آن نیز کافی باشد.
محققان پیش بینی کردند که در عرض 10 تا 20 سال آینده زمانی که به دکتر مراجعه می کنیم، احتمالا یک سری از این درمان های دقیق مینیاتوری موجود باشد.شرکت 'گالوانی بیوالکترونیکز' امیدوار است که درمان جدیدی را بر اساس این فناوری در عرض هفت سال ارائه دهد.
در این روش که روی حیوانات آزمایش شده است، دستبندهای سیلیکونی کوچک حاوی الکترود به دور یک عصب چسبانده می شود و سپس از جریان برق برای کنترل پیام های این عصب استفاده می شود.
مجموعه ای از آزمایش ها نشان دادند که این رویکرد می تواند به درمان بیماری دیابت نوع دو که در آن بدن هورمون انسولین را نادیده می گیرد، کمک کند.
محور این آزمایش ها روی خوشه ای از حسگرهای شیمیایی تمرکز داشت که در نزدیکی شریان اصلی در گردن قرار دارند و سطح قند و هورمون انسولین را بررسی می کنند.
این حسگرها یافته های خود را از طریق یک عصب به مغز ارسال می کنند، بنابراین این ارگان می تواند واکنش بدن را به قند خون هماهنگ سازد.
کریس فام معاون شرکت داروسازی گلاکسو اسمیت کلاین (GSK ) به بی.بی.سی گفت: این امضاهای عصبی در عصب خطر ابتلا به دیابت نوع دو را افزایش می دهد.
وی ادامه داد: با مسدود کردن این علائم عصبی در موش های مبتلا به دیابت مشاهده می شود که حساسیت بدن به انسولین احیا می شود.
از سوی دیگر آزمایشات اولیه نشان دادند که این روش در مورد سایر بیماری ها نیز عملی است.
به گفته کریس فام، در عین حال برای استفاده از این حوزه درمانی لازم است بدانیم که هر سیگنال عصبی چه تاثیری بر بدن دارد.
به واقع، حجم و ریتم سیگنال های عصبی به غیر از فعال کردن و از فعالیت انداختن عصب، هر کدام می توانند یک تاثیر داشته باشند.
با این حال حتی اگر این رویکرد از لحاظ تئوری عملی باشد، اما باز برای اجرایی کردن این فناوری به تلاش زیادی نیاز خواهد بود.
لازم است که کیت هایی برای هک عصب ها در اندازه های بسیار کوچک (مینیاتوری) ساخته و با اعصاب بیماران مختلف تنظیم شود. از سوی دیگر این کیت ها باید به اندازه کافی بادوام باشد که بتواند برای مدت زمان طولانی در بدن باقی بماند و انرژی باتری آن نیز کافی باشد.
محققان پیش بینی کردند که در عرض 10 تا 20 سال آینده زمانی که به دکتر مراجعه می کنیم، احتمالا یک سری از این درمان های دقیق مینیاتوری موجود باشد.شرکت 'گالوانی بیوالکترونیکز' امیدوار است که درمان جدیدی را بر اساس این فناوری در عرض هفت سال ارائه دهد.
در این روش که روی حیوانات آزمایش شده است، دستبندهای سیلیکونی کوچک حاوی الکترود به دور یک عصب چسبانده می شود و سپس از جریان برق برای کنترل پیام های این عصب استفاده می شود.
مجموعه ای از آزمایش ها نشان دادند که این رویکرد می تواند به درمان بیماری دیابت نوع دو که در آن بدن هورمون انسولین را نادیده می گیرد، کمک کند.
محور این آزمایش ها روی خوشه ای از حسگرهای شیمیایی تمرکز داشت که در نزدیکی شریان اصلی در گردن قرار دارند و سطح قند و هورمون انسولین را بررسی می کنند.
این حسگرها یافته های خود را از طریق یک عصب به مغز ارسال می کنند، بنابراین این ارگان می تواند واکنش بدن را به قند خون هماهنگ سازد.
کریس فام معاون شرکت داروسازی گلاکسو اسمیت کلاین (GSK ) به بی.بی.سی گفت: این امضاهای عصبی در عصب خطر ابتلا به دیابت نوع دو را افزایش می دهد.
وی ادامه داد: با مسدود کردن این علائم عصبی در موش های مبتلا به دیابت مشاهده می شود که حساسیت بدن به انسولین احیا می شود.
از سوی دیگر آزمایشات اولیه نشان دادند که این روش در مورد سایر بیماری ها نیز عملی است.
به گفته کریس فام، در عین حال برای استفاده از این حوزه درمانی لازم است بدانیم که هر سیگنال عصبی چه تاثیری بر بدن دارد.
به واقع، حجم و ریتم سیگنال های عصبی به غیر از فعال کردن و از فعالیت انداختن عصب، هر کدام می توانند یک تاثیر داشته باشند.
با این حال حتی اگر این رویکرد از لحاظ تئوری عملی باشد، اما باز برای اجرایی کردن این فناوری به تلاش زیادی نیاز خواهد بود.
لازم است که کیت هایی برای هک عصب ها در اندازه های بسیار کوچک (مینیاتوری) ساخته و با اعصاب بیماران مختلف تنظیم شود. از سوی دیگر این کیت ها باید به اندازه کافی بادوام باشد که بتواند برای مدت زمان طولانی در بدن باقی بماند و انرژی باتری آن نیز کافی باشد.
محققان پیش بینی کردند که در عرض 10 تا 20 سال آینده زمانی که به دکتر مراجعه می کنیم، احتمالا یک سری از این درمان های دقیق مینیاتوری موجود باشد.
/انتهای پیام/
: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه‌های داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *