استفاده از نوع ویژه شکر در کشورهای توسعه یافته/ اثر طبی شکر سرخ
وی ادامه داد: ضوابط این ماده به شماره ۱۲۷۷۲ در سازمان غذا و دارو قابل استناد بوده و برحسب کیفیت، مزه و بوی آن در ترکیبات شیر، خامه شیرینی و مخلوط های انواع کیک و بستنی به کار می رود.
محمدی گفت: استفاده از این شکر قهوه ای رنگ خام که به شکر سرخ معروف است سابقه ای ۳۰۰- ۴۰۰ ساله دارد و با آنکه تولید و مصرف شکر سفید رواج داشته است به عنوان درمانگر برخی بیماری ها کاربرد داشته است.
رئیس اداره نظارت و ارزیابی فرآورده های غذای و آشامیدنی با منشاء گیاهی سازمان غذا و دارو
عنوان کرد: با پیشرفت و توسعه صنعت قند و آشنایی مردم با پروسه تولید محصولات قندی از عصاره نیشکر و چغندرقند مشخص شد این ماده ناخالص که با طیفی از رنگ های تیره از زرد کهربایی تا قهوه ای نسبتاً تیره دیده می شود نه تنها اثر طبی ندارد بلکه با وجود برخی از میکروارگانیزم های مضر در آن، غیرقابل مصرف بوده و لزوما نیازمند تصفیه است.
رئیس اداره نظارت و ارزیابی فرآورده های غذای و آشامیدنی با منشاء گیاهی در ادامه افزود: دانشمندان و قندسازان ماهر با ترکیبی از شکر تصفیه شده طبیعی و لایه نازک از ملاس طبیعی توانستند به تولید نوعی شکر قابل مصرف دست یابند که همان شکر قهوه ای یا شکر سرخ است.
وی گفت: با وجود اینکه مقدار شیرینی مطبوع شکر مذکور نسبت به شکر سفید از ساکاروز و کالری کمتری برخوردار است ولی طعم و بوی آن در لذیذ شدن این فرآورده ها تاثیر بیشتری دارد.
محمدی تاکید کرد:
توربینادو، باربادوس یا ماسکووادو و دمرا از انواع قابل مصرف شکرهای قهوه ای هستند
که با خواص متفاوت تولید شده و در شیرینی و کیک پزی ها مورد استفاده قرار می گیرد.