سفر به سرزمین عروسک های سنگی +تصاویر
در سلسله گزارش های تهران شناسی سعی در نشان دادن آن روی سکه شهر تهران دارد و هر روز یک جاذبه شهر تهران اعم از تاریخی ، فرهنگی ، هنری و .. را با هم می بینیم و می خوانیم.
روستای وردیج (روستاهای آدم سنگی)
وردیج، روستایی از توابع بخش کن شهرستان تهران در استان تهران است.
در غربی ترین نقطه شهر تهران و در امتداد جاده ای کوهستانی و پیچ در پیچ، دو روستای کوچک و آرام در دل کوه های البرز میانی قرار گرفتند به نام وَردیج و واریش. این روستا در دهستان سولقان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۲۸۱ نفر (۷۷خانوار) بودهاست. روستاهایی که فارغ از همهمه و شلوغی شهر تهران، ساکت و آرام در دل کوهستان البرز جا خوش کرده اند. دسترسی به این روستاها از طریق اتوبان تهران-کرج و از بالای وردآورد امکان پذیر است. از بالای محله وردآورد، جاده ای آسفالته و پیچ در پیچ به سبک و سیاق جاده امامزاده داوود، در امتداد رودخانه و دره ای عمیق به روستای وَردیج و بعد از آن به واریش منتهی می شود.
امامزاده بی بی زرین قمر
سرزمین آدمک های سنگی
اگر از مردمان خوب و مهربان این دو روستا بگذریم تازه میرسیم به اصل ماجرا، اما اصل ماجرا درست میان این دو روستا قرار گرفته است، اینجا قلمرو فرمانروایی آدمكهای سنگی است؛ سنگ آدم شده است یا آدم سنگ؟ این را ما نمیدانیم؛ هر چه كه هست شاهكاری از طبیعت است. یك نگارخانه طبیعی و مسحوركننده كه عقل در ابهتش میماند و خیال به پرواز در میآید. هر صخره به شكلی فریاد میزند؛ به این اشكال «آدمك جیان» هم گفته میشود، علت پدیدار شدن آنها در این شكل مبهم است، شاید برای ما... .
آدمكها كه گویی به ما ریشخند میزنند، هیچ خم به ابرو نمیآورند. درباره آنها برخی بر این باورند كه اینجا بقایای قلعهای از زمان قدیم است؛ البته این نظر تنها یك گمان است. عدهای دیگر به وجود آمدن این اشكال را ناشی از فرسایش میدانند و اما هستند افرادی كه این نظر را هم به طور قاطع انكار میكنند آنها در رد این نظر میگویند، چرا تنها بخشی از كوه چنین شكل و شمایلی دارد.
آبشاری که در روستای وردیچ وجود دارد، همان جایی كه سنگهای صیقل داده شده به شما چشمك میزنند، مكانی است كه باید رفت، اما با احتیاط. خاطرش را نیازاریم با آتش و زباله، حرمت آب را باید خوب نگاه داشت. نام این آبشار «لت مال» است؛ لت یعنی سنگ و مال یعنی مالیده شدن و مالش، تمثیلی از مالیده شدن آب روی سنگ و سنگها چه هنرمندانه با نرمش آب و موسیقی آبشار، صیقل خوردهاند.
آبشار لت مال
دیدن باغستانهای سیب، گیلاس، هلو، گلابی، گردو و انگور آدمها راتشویق می کند كه این هم خود موهبتی است؛ بلكه به این دلیل كه تابستان فصل آن است، فصل كه عوض شد فكر رفتن را هم از سر بیرون كنید، به دلیل اینكه در رشته كوههای البرز هوا سخت سرد میشود؛ حتی اهالی هم، بویژه واریشیها كه روستایشان در یك دره واقع شده است، در سرما تاب ماندن را نداشته و به شهر میروند و واریش تنها یك منطقه ییلاقی برای آنها به شمار میآید.
باغستان وردیچ
اما در رفتن هم باید مراقب بود؛ خیلی زیاد! گاهی این منطقه به دلیل دارا بودن آب و هوای خنك بویژه در گرمای طاقت فرسای تابستان، پذیرای جمعیت زیادی از شهرنشینان میشود، تا آن اندازه زیاد كه زندگی عادی بر اهالی سخت میشود، حتی آزرده هم میشوند.
/انتهای پیام/