ابعاد مختلف هراس "پاکستان" علیه افغانستان در طول تاریخ

به گزارش سرویس بین الملل درگیری‌های اخیر در مرز تورخم که به دلیل اقدام به احداث تأسیسات مرزی در نقطه صفر مرزی آغاز و با کشته شدن شماری از سربازان طرفین از جمله یکی از افسران ارشد پاکستان ادامه پیدا کرد.
 
این درگیری‌ها که حدود 5 شبانه روز ادامه یافت، سبب آمادگی دفاعی و تهاجمی پاکستان و آمادگی دفاعی افغانستان در 2 سوی خط فرضی دیورند شد.
 
این درگیری در حقیقت زنگ خطر جدیدی به صدا در آورد و نشان داد که پاکستان نه تنها به امنیت و ثبات افغانستان کمک نمی‌کند، بلکه از هر فرصت ممکن جهت برهم‌زنی صلح و ثبات همسایه خود استفاده می‌کند.
 
نیروهای مرزی افغانستانی در حالی با مرزبانان پاکستان درگیر شدند که در بسیاری ولایت‌های افغانستان همچنان با گروه‌های تروریستی طالبان، حقانی، داعش‌ و القاعده درگیر است.
 
دولت افغانستان تجهیز و تحمیل جنگ با طالبان و القاعده را از سوی پاکستان دانسته و آن را بارها جنگ نیابتی دولت پاکستان با افغانستان عنوان کرده است.
 
با در نظر داشتن اینکه پاکستان همیشه نظر سلطه‌طلبانه و مداخله‌جویانه در امور افغانستان داشته، این عمل اسلام‌آباد در برخی بُرهه‌های زمان این 2 کشور را تا سرحد جنگ روبه‌رو کشانده است.
 
چرایی بدبینی پاکستان به افغانستان
سئوال این است که چرا پاکستان همیشه به افغانستان بدبین بوده و سیاست مداخله‌جویانه خود را تا جنگ روبه‌رو به پیش می‌برد؟
 
موقعیت جغرافیایی پاکستان، سبب قطع ارتباط مواصلاتی افغانستان با دریای هند شده و از سوی‌ دیگر هم ادعای کابل در مورد خط فرضی دیورند، سبب ایجاد بدبینی در رده‌های تصمیم‌گیری پاکستان در مقابل این دولت شد.
 
در عین حال، پاکستان از آغاز استقلال خود از هند تاکنون در جنگ مستقیم با هند بوده که این موضوع نیز باعث شده تا پاکستان از نخستین روزهای ایجادش در یک تشویش و نگرانی بزرگ امنیتی زندگی کند.
 
پاکستان در توسعه‌ای آینده تضاد با هند و تضعیف افغانستان، تامین امنیت در پاکستان را جستجو می‌کند، این دیدگاه در شکل‌دهی سیاست‌های خارجی و امنیتی پاکستان، نقش اساسی بازی کرده است.
 
اخیراً پاکستان از نزدیکی روابط افغانستان با هند رنج می‌برد و دولت اسلام‌آباد نگران این است که در نهایت امر کشورش در محاصره جغرافیایی و سیاسی هند و افغانستان قرار گیرد.
 
جبهه‌های مختلف پاکستان علیه افغانستان
پاکستان از 15 سال پیش به این طرف جنگ را در 3 جبهه علیه افغانستان روی دست گرفته و رهبری می‌کند.
 
جبهه نظامی
 
با ایجاد و حمایت مستقیم از تروریسم بین‌المللی و گروه‌های شورشی در داخل خاک افغانستان مانند طالبان و شبکه حقانی تهدید آنی و جدی امنیتی را متوجه افغانستان ساخته و عملاً جنگ نیابتی را در افغانستان به راه انداخته است.
 
جبهه دیپلماتیک
 
پاکستان در کنار مشتعل ساختن جنگ آتشین در جبهه نظامی، همزمان کانال‌های دیپلماتیک با افغانستان و آمریکا را نیز فعال نگهداشته تا از مزایا و حمایت جهانی که در حق افغانستان مبذول داشته نیز استفاده کند.
 
هر چند در این مورد پاکستان چندان موفق نبوده اما توانسته که سالانه بیش از 3 میلیارد دلار از آمریکا به نام مبارزه با تروریسم به دستاورد که یک بر 3 این پول را به خاطر ترویج تروریسم در منطقه و الباقی را جهت تجهیز نظامی‌ در تعلیمات و تسلیحات وسایل و تکنولوژی جدید استفاده می‌کند.
 
پاکستان برای تضعیف نظام افغانستان و جلب نظر آمریکا در منطقه از قدرت نفوذ خود در سایر کشور‌های جهان بویژه کشورهای عربی استفاده می‌کند، این نوع تلاش را نیز به‌نام جنگ نرم یاد می‌کنند، البته قطع راه حمایت‌های پشتیبانی ناتو و توقف غیرقانونی کالاهای تجاری افغانستان که یک فشار اقتصادی است نیز در همین جبهه محسوب می‌شود.
 
جبهه انسانی
 
پاکستان در این جنگ، از مهاجران افغانستان و سایر افغانستان‌هایی که بنابر عوامل مختلف در آن کشور مستقر شده‌اند، استفاده ابزاری می‌کند که در این جبهه بزرگ‌ترین موفقیت را پاکستان داشته است.
 
مثلا؛ طلاب مدارس که برای فراگیری علوم دینی مجبور به رفتن در پاکستان هستند توسط ارتش پاکستان با استفاده از عملیات‌های روانی در مدارس دینی شستشوی مغزی و سیاسی شده و با پرورش دادن انگیزه جنگی در آنها، افرادی را که زودتر اغفال می‌شوند را از میان‌شان انتخاب و به جبهه‌ جنگ معرفی می‌کنند تا به آنها تعلیمات نظامی ‌داده شده و جهت اجرای عملیات‌های انتحاری و تعرضی در خاک افغانستان آماده شوند.
 
از آنجا که جبهه انسانی حمایت‌کننده بخش عملیات‌های نظامی ‌می‌باشد و با جبهه نظامی‌ همکاری بسیار دقیق و نزدیک دارد، سربازگیری پاکستان برای جنگیدن در افغانستان نیز از این بخش صورت گرفته است.
 
تحقیقات نشان‌دهنده آن است که بیش از 2 میلیون مهاجر افغانستانی هنوز هم در خاک پاکستان زندگی می‌کنند و پاکستان از آنها نیز به عنوان ابزار فشار بر ضد افغانستان استفاده می‌کند، ضمن اینکه اکثراً افغانستان را تهدید به اخراج این مهاجرین نیز می‌کند.
 
تعداد زیادی از این جوانان مهاجر که در پاکستان زندگی دارند، یا در جبهه‌های طالبان در شمال، شرق و جنوب افغانستان استفاده شده و یا جهت جمع‌آوری اطلاعات از افغانستان توسط ارتش و اطلاعات پاکستان استخدام می‌شوند.
 
/