هدفمندی يارانه‌ها وضعيت روستاييان را بهتر نكرد
بررسی‌ها نشان می‌دهد میزان درآمد هر فرد شهری در سال ١٣٩٣ حدود ٨٧ درصد بالاتر از درآمد یک فرد روستایی است. در حالی هدفمندی یارانه‌ها بهبود وضعیت زندگی در روستاها را سبب نشده است که یکی از اصلی‌ترین اهداف مجریان این طرح در دولت دهم بهبود وضعیت اقتصادی دهک‌های پایین و کم‌درآمد عنوان شده بود.
خبرگزاری میزان - 
به گزارش گروه اقتصاد ،بر اساس بررسی‌های صورت گرفته از سوی مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی نشان می‌دهد شکاف عمیق درآمدی میان شهریان و روستاییان در ایران حتی با اجرای طرح هدفمندی یارانه‌ها نیز بهبود نیافت. بررسی درآمد هر فرد شهری نسبت به هر فرد روستایی نشان می‌دهد در بازه زمانی سال‌های ١٣٨٠ تا ١٣٩٣ درآمد هر فرد شهری حدوداً ٩٠ درصد بیشتر از هر فرد روستایی بوده است.
این نسبت در سال‌های ١٣٧٨ تا ١٣٨٩ در بیشترین حد خود قرار داشته است و هر چند بعد از سال ١٣٨٩، یعنی مقطع اجرای هدفمندی یارانه‌ها اندکی بهبود یافت اما وضعیت از سال ١٣٩١ به بعد، با جهش قیمت ارز مجدداً به روال سابق برگشت. بررسی‌ها نشان می‌دهد میزان درآمد هر فرد شهری در سال ١٣٩٣ حدود ٨٧ درصد بالاتر از درآمد یک فرد روستایی است. در حالی هدفمندی یارانه‌ها بهبود وضعیت زندگی در روستاها را سبب نشده است که یکی از اصلی‌ترین اهداف مجریان این طرح در دولت دهم بهبود وضعیت اقتصادی دهک‌های پایین و کم‌درآمد عنوان شده بود.
به این ترتیب ایجاد عدالت و افزایش سطح رفاه در خانوارهایی که در دهک‌های پایین درآمدی قرار دارند از شعارهای اولیه اجرای طرح هدفمندی یارانه‌ها بود، اما در عمل محقق نشد.
این عامل را می‌توان یکی از مهم‌ترین انگیزه‌های جوانان روستایی برای مهاجرت دانست چرا که بسیاری از جوانان روستایی با هدف یافتن شغلی درآمدزا روستاها را ترک می‌کنند که این روند به خالی شدن منابع تولیدی کشور انجامیده است.
بررسی‌ها نشان می‌دهد فعالیت‌های دولت در سال‌های گذشته در روستاها به جای آنکه مبتنی بر نگاه توسعه‌ای باشد، بر نگاه عمرانی مبتنی بوده است.
به گزارش گروه اقتصاد ،بر اساس بررسی‌های صورت گرفته از سوی مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی نشان می‌دهد شکاف عمیق درآمدی میان شهریان و روستاییان در ایران حتی با اجرای طرح هدفمندی یارانه‌ها نیز بهبود نیافت. بررسی درآمد هر فرد شهری نسبت به هر فرد روستایی نشان می‌دهد در بازه زمانی سال‌های ١٣٨٠ تا ١٣٩٣ درآمد هر فرد شهری حدوداً ٩٠ درصد بیشتر از هر فرد روستایی بوده است.
این نسبت در سال‌های ١٣٧٨ تا ١٣٨٩ در بیشترین حد خود قرار داشته است و هر چند بعد از سال ١٣٨٩، یعنی مقطع اجرای هدفمندی یارانه‌ها اندکی بهبود یافت اما وضعیت از سال ١٣٩١ به بعد، با جهش قیمت ارز مجدداً به روال سابق برگشت. بررسی‌ها نشان می‌دهد میزان درآمد هر فرد شهری در سال ١٣٩٣ حدود ٨٧ درصد بالاتر از درآمد یک فرد روستایی است. در حالی هدفمندی یارانه‌ها بهبود وضعیت زندگی در روستاها را سبب نشده است که یکی از اصلی‌ترین اهداف مجریان این طرح در دولت دهم بهبود وضعیت اقتصادی دهک‌های پایین و کم‌درآمد عنوان شده بود.
به این ترتیب ایجاد عدالت و افزایش سطح رفاه در خانوارهایی که در دهک‌های پایین درآمدی قرار دارند از شعارهای اولیه اجرای طرح هدفمندی یارانه‌ها بود، اما در عمل محقق نشد.
این عامل را می‌توان یکی از مهم‌ترین انگیزه‌های جوانان روستایی برای مهاجرت دانست چرا که بسیاری از جوانان روستایی با هدف یافتن شغلی درآمدزا روستاها را ترک می‌کنند که این روند به خالی شدن منابع تولیدی کشور انجامیده است.
بررسی‌ها نشان می‌دهد فعالیت‌های دولت در سال‌های گذشته در روستاها به جای آنکه مبتنی بر نگاه توسعه‌ای باشد، بر نگاه عمرانی مبتنی بوده است.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *