5 قانون مفید برای مدیریت هیجان کودکان
خودكنترلی توانایی تنظیم خود است و به این موضوع می‌پردازد که آیا شما می‌توانید پا روی خواسته‌هایتان بگذارید، هیجاناتتان را مدیریت كنید یا در زمان كلافگی آرامشتان را حفظ كنید.
خبرگزاری میزان - 
به گزارش گروه فضای مجازی به نقل از آستان، والدین می‌بایست با ایجاد قوانینی برای خود تنظیمی کودکان، محیطی را فراهم كنند كه در آن خود كنترلی به طور مداوم تشویق شود. با رعایت چند نکته می‌توانید به کودکتان در این رابطه کمک بیشتری کنید.
فعال کردن حافظه
به كودكتان كمک كنید تا مهارت‌های توجهش را توسعه داده و حافظه فعالش گسترده شود. حتی اگر کودک شما آمادگی ذهنی خوبی داشته باشد، بازیابی آیتم‌هایی که به ذهن سپرده برایش كار دشواری است. برخی كودكان تكانشی و آشفته، از ظرفیت پایین حافظه فعال رنج می‌برند. از این رو آنها سعی در یادآوری دستورهای كلامی دارند. مطالعات آزمایشی نشان داده كه ما می‌توانیم به این كودكان كمک كنیم تا مهارت‌های حافظه‌شان با تمرین بیشتر شود. كودكانی كه مهارت‌های حافظه فعالشان ضعیف بود، یک تکلیف حافظه را به مدت ٣٥ دقیقه در روز تکرار كردند. این تمرین‌ها در بهبود وضعیت آنها اثربخش بود.
واکنش مناسب به هیجانات
والدین به روش‌های متفاوت به هیجانات منفی كودک پاسخ می‌دهند. برخی سهل‌گیر هستند: «دلیلی برای ناراحت بودنت نیست» و برخی غیر تأیید كننده هستند: «گریه‌ات را تمام كن».
این روش‌ها كمک‌كننده نیست. چون به كودک یاد نمی‌دهند كه خودش را چگونه نظم ببخشد. در عوض، وقتی والدین به طور منطقی با كودكان درباره احساساتشان حرف می‌زنند، خیلی یكدل‌تر هستند و به روش‌های مفیدتری برای غلبه بر مشکلاتشان دست پیدا می‌کنند. محققان به این کار، آماده‌سازی هیجانی می‌گویند که با موفقیت‌های كودک ارتباط دارد.
تشویق و تمرین
برنامه‌ریزی برای مفهوم خودنظم‌بخشی خیلی مهم است. ما می‌توانیم به كودكانمان یاد دهیم كه برنامه‌ریزی كنند. تجارب نشان داده است كه تمرین كمک كننده است. به یاد داشته باشید افرادی كه برنامه‌ریزی می‌كنند، می‌توانند عملكردشان را در تمرین تكالیف معینی بهبود ببخشند.
البته بعضی بازی‌هایی وجود دارد که بازیكنان را برای برنامه‌ریزی کردن تشویق می‌كند و در این بازی‌ها تکنیک‌هایی آموزش داده می‌شود كه كودكان می‌توانند آنها را در موقعیت‌های مختلف به كار گیرند.
كودكان از خودصحبتی یا گفتار درونی فایده می‌برند. تحقیقات نشان داده كه بخشی از توانایی‌های برنامه‌ریزی کردن بستگی به توانایی‌های كلامی دارد. در یک آزمایش، محققان از كودكان خواستند كه درباره یک بازی با صدای بلند فكر كنند. پیش‌دبستانی‌هایی كه از لغات و عبارات برای خودنظم‌بخشی‌شان استفاده می‌کنند، بهتر می‌توانند خواسته‌هایشان را به تأخیر بیندازند و برای پاداش بیشتر صبر کنند.
سبک والدینی مناسب
برخی تحقیقات نشان داده كه سبک فرزندپروری روی رشد خودكنترلی تأثیر دارد. مطالعه‌ای روی پیش‌دبستانی‌های آمریكا نشان داده كودكانی كه مهارت‌های خودكنترلی ضعیفی دارند، والدینی دارند كه از جملات زیر در ارتباط با مسائل فرزندشان استفاده می‌کنند: «من رفتار كودكم را نادیده می گیرم.»
تحقیقات دیگری نشان داده والدین سهل‌گیر، كودک را در معرض خطر پرخاشگری اجتماعی قرار می‌دهند و این باعث خودرأیی کودک می‌شود. کودکان والدینی که خیلی زود تسلیم می‌شوند نیز در مهارت‌های خودكنترلی‌شان مشكل دارند. همچنین تنبیه بدنی وقتی كه به عنوان یک روش كنترل معمول مورد استفاده قرار می‌گیرد، ممكن است با رشد خودتنظیمی مداخله كند.
بازی‌های خودکنترلی
بعضی وقت‌ها ما از كودكان می‌خواهیم كه با رعایت قوانین بازی كنند و آنها را برای رشد خودكنترلی‌شان تشویق می‌كنیم. برخی بازی‌ها قوانین خاصی را اعمال می‌کند؛ از جمله بازی «چراغ سبز، چراغ قرمز». به کودک یاد دهید که وقتی عبارت «چراغ سبز» را می‌شنود، به جلو حركت كند و وقتی عبارت «چراغ قرمز» را می‌شنود، سر جایش بماند. این بازی توانایی‌های كودک برای برعکس رفتار كردن را می‌سنجد اما او باید بتواند تكانه‌هایش را بازداری كند و خودتنظیمی را تمرین كند. حال، آیا این بازی‌ها كمک‌كننده هستند؟ محققان مهارت‌های خودتنظیمی ٦٥ دانش‌آموز پیش‌دبستانی را اندازه گرفتند و به طور تصادفی تعدادی را در یک سری از بازی‌ها شركت دادند. در این میان چند بازی دیگر هم طراحی شد:
بازی یخ زدن
در این بازی، كودكان وقتی موسیقی آغاز می‌شود، شروع به بازی می‌كنند و وقتی موسیقی ایست می‌كند، آنها سر جایشان یخ می‌زنند.
رهبر اركستر
در این بازی كودكان با آلات موسیقیایی بازی می‌كنند، مثل بلز. یک فرد بزرگسال هم با چوب ارکستر آنها را راهنمایی می‌کند. اگر او چوب را محکم تكان دهد، می‌بایست با ضربه‌های بلند بنوازند و وقتی آرام تكان می‌دهد، می‌بایست ملایم بنوازند و در مرحله بعد، بازی برعكس می‌شود.
بر طبل كوبیدن
معلم به كودكان می‌گوید حركات بدنشان را با توجه به صدای طبل تنظیم كنند. به طور مثال، وقتی كودک صدای بلند از طبل شنید، فرار كند و وقتی صدای آرام شنید، بخزد و در مرحله بعد، بازی برعكس می‌شود.
كودكان هفته‌ای دوبار به مدت ٣٠ دقیقه این بازی‌ها را انجام می‌دادند و بعد از ٨ هفته محققان مهارت‌های خودتنظیمی كودكان را ارزیابی كردند. آنها دریافتند كودكانی كه بازی را با خودكنترلی متوسط آغاز كرده بودند، بهبودی نشان دادند اما داستان برای كودكانی كه كوشش بیشتری كرده بودند، فرق داشت و در کل كودكان پیش‌دبستانی كه با نمرات خودكنترلی پایینی (زیر ٥٠ درصد) شروع كرده بودند، بهتر شده بودند.
/انتهای پیام/
: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه‌های داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.
فعال کردن حافظه
به كودكتان كمک كنید تا مهارت‌های توجهش را توسعه داده و حافظه فعالش گسترده شود. حتی اگر کودک شما آمادگی ذهنی خوبی داشته باشد، بازیابی آیتم‌هایی که به ذهن سپرده برایش كار دشواری است. برخی كودكان تكانشی و آشفته، از ظرفیت پایین حافظه فعال رنج می‌برند. از این رو آنها سعی در یادآوری دستورهای كلامی دارند. مطالعات آزمایشی نشان داده كه ما می‌توانیم به این كودكان كمک كنیم تا مهارت‌های حافظه‌شان با تمرین بیشتر شود. كودكانی كه مهارت‌های حافظه فعالشان ضعیف بود، یک تکلیف حافظه را به مدت ٣٥ دقیقه در روز تکرار كردند. این تمرین‌ها در بهبود وضعیت آنها اثربخش بود.
واکنش مناسب به هیجانات
والدین به روش‌های متفاوت به هیجانات منفی كودک پاسخ می‌دهند. برخی سهل‌گیر هستند: «دلیلی برای ناراحت بودنت نیست» و برخی غیر تأیید كننده هستند: «گریه‌ات را تمام كن».
این روش‌ها كمک‌كننده نیست. چون به كودک یاد نمی‌دهند كه خودش را چگونه نظم ببخشد. در عوض، وقتی والدین به طور منطقی با كودكان درباره احساساتشان حرف می‌زنند، خیلی یكدل‌تر هستند و به روش‌های مفیدتری برای غلبه بر مشکلاتشان دست پیدا می‌کنند. محققان به این کار، آماده‌سازی هیجانی می‌گویند که با موفقیت‌های كودک ارتباط دارد.
تشویق و تمرین
برنامه‌ریزی برای مفهوم خودنظم‌بخشی خیلی مهم است. ما می‌توانیم به كودكانمان یاد دهیم كه برنامه‌ریزی كنند. تجارب نشان داده است كه تمرین كمک كننده است. به یاد داشته باشید افرادی كه برنامه‌ریزی می‌كنند، می‌توانند عملكردشان را در تمرین تكالیف معینی بهبود ببخشند.
البته بعضی بازی‌هایی وجود دارد که بازیكنان را برای برنامه‌ریزی کردن تشویق می‌كند و در این بازی‌ها تکنیک‌هایی آموزش داده می‌شود كه كودكان می‌توانند آنها را در موقعیت‌های مختلف به كار گیرند.
كودكان از خودصحبتی یا گفتار درونی فایده می‌برند. تحقیقات نشان داده كه بخشی از توانایی‌های برنامه‌ریزی کردن بستگی به توانایی‌های كلامی دارد. در یک آزمایش، محققان از كودكان خواستند كه درباره یک بازی با صدای بلند فكر كنند. پیش‌دبستانی‌هایی كه از لغات و عبارات برای خودنظم‌بخشی‌شان استفاده می‌کنند، بهتر می‌توانند خواسته‌هایشان را به تأخیر بیندازند و برای پاداش بیشتر صبر کنند.
سبک والدینی مناسب
برخی تحقیقات نشان داده كه سبک فرزندپروری روی رشد خودكنترلی تأثیر دارد. مطالعه‌ای روی پیش‌دبستانی‌های آمریكا نشان داده كودكانی كه مهارت‌های خودكنترلی ضعیفی دارند، والدینی دارند كه از جملات زیر در ارتباط با مسائل فرزندشان استفاده می‌کنند: «من رفتار كودكم را نادیده می گیرم.»
تحقیقات دیگری نشان داده والدین سهل‌گیر، كودک را در معرض خطر پرخاشگری اجتماعی قرار می‌دهند و این باعث خودرأیی کودک می‌شود. کودکان والدینی که خیلی زود تسلیم می‌شوند نیز در مهارت‌های خودكنترلی‌شان مشكل دارند. همچنین تنبیه بدنی وقتی كه به عنوان یک روش كنترل معمول مورد استفاده قرار می‌گیرد، ممكن است با رشد خودتنظیمی مداخله كند.
بازی‌های خودکنترلی
بعضی وقت‌ها ما از كودكان می‌خواهیم كه با رعایت قوانین بازی كنند و آنها را برای رشد خودكنترلی‌شان تشویق می‌كنیم. برخی بازی‌ها قوانین خاصی را اعمال می‌کند؛ از جمله بازی «چراغ سبز، چراغ قرمز». به کودک یاد دهید که وقتی عبارت «چراغ سبز» را می‌شنود، به جلو حركت كند و وقتی عبارت «چراغ قرمز» را می‌شنود، سر جایش بماند. این بازی توانایی‌های كودک برای برعکس رفتار كردن را می‌سنجد اما او باید بتواند تكانه‌هایش را بازداری كند و خودتنظیمی را تمرین كند. حال، آیا این بازی‌ها كمک‌كننده هستند؟ محققان مهارت‌های خودتنظیمی ٦٥ دانش‌آموز پیش‌دبستانی را اندازه گرفتند و به طور تصادفی تعدادی را در یک سری از بازی‌ها شركت دادند. در این میان چند بازی دیگر هم طراحی شد:
بازی یخ زدن
در این بازی، كودكان وقتی موسیقی آغاز می‌شود، شروع به بازی می‌كنند و وقتی موسیقی ایست می‌كند، آنها سر جایشان یخ می‌زنند.
رهبر اركستر
در این بازی كودكان با آلات موسیقیایی بازی می‌كنند، مثل بلز. یک فرد بزرگسال هم با چوب ارکستر آنها را راهنمایی می‌کند. اگر او چوب را محکم تكان دهد، می‌بایست با ضربه‌های بلند بنوازند و وقتی آرام تكان می‌دهد، می‌بایست ملایم بنوازند و در مرحله بعد، بازی برعكس می‌شود.
بر طبل كوبیدن
معلم به كودكان می‌گوید حركات بدنشان را با توجه به صدای طبل تنظیم كنند. به طور مثال، وقتی كودک صدای بلند از طبل شنید، فرار كند و وقتی صدای آرام شنید، بخزد و در مرحله بعد، بازی برعكس می‌شود.
كودكان هفته‌ای دوبار به مدت ٣٠ دقیقه این بازی‌ها را انجام می‌دادند و بعد از ٨ هفته محققان مهارت‌های خودتنظیمی كودكان را ارزیابی كردند. آنها دریافتند كودكانی كه بازی را با خودكنترلی متوسط آغاز كرده بودند، بهبودی نشان دادند اما داستان برای كودكانی كه كوشش بیشتری كرده بودند، فرق داشت و در کل كودكان پیش‌دبستانی كه با نمرات خودكنترلی پایینی (زیر ٥٠ درصد) شروع كرده بودند، بهتر شده بودند.
/انتهای پیام/
: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه‌های داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *