راستگو سکوت سه ساله خود را شکست

الهه راستگو عضو کمیسیون اجتماعی و فرهنگی شورای اسلامی شهر تهران در گفت و گو با خبرنگار گروه سیاسی با اشاره به  رای 50 نفر از اعضای لیست امید به لاریجانی با توجه به شانتاژهای رسانه ای مدعیان اصلاح طلبی اظهارداشت: منتخبین مردم متوجه شده اند که نباید از اعتماد مردم برای انتفاع شخصی برخی سوء استفاده کرد و این رای نه تنها خیانت آنها به لیست امید نیست  بلکه نشان از بلوغ سیاسی و آگاهی آنهاست.

 وی با تاکید بر اینکه نمایندگان مردم وام دار مردم اند نه شخص خاصی که ملزم به تبعیت از او باشند افزود: گرایش 50 نفر از اصلاح طلبان به طیف اصول گرا  به زعم اصلاح طلبان  و بر اساس ادبیات مغایر با اخلاق آنها  خیانت محسوب می شود؛ در حالی که انتظار از نمایندگانی که  در برابر کلام الله مجید سوگند یاد کرده اند، رای دادن به افراد صاحب صلاحیت و ویژگی است.

راستگو بزرگترین خیانت را توهین به منتخبان مردم دانست و گفت: فراموش نکنیم که برخی  پدر خوانده های اصلاح طلب، در توهینی آشکار ، نمایندگان منتخب را تازه کار دانسته بودند و معتقد بودند که باید مجلسی در سایه درست کنیم.

رییس کمیته مشارکتهای مردمی شورای اسلامی شهر تهران در ادامه تاکید کرد: این اصلاح طلبان تندرویی که امروز مصالح جامعه را با بیان تهمت های ناروا  فدای مصالح شخصی خود نموده و به مردم به دیده ابزار می‌نگرند  اینک باید خود را اصلاح کنند چراکه دوران وصول خواسته با  استراتژی برچسب و تهمت به پایان رسیده است.

راستگو در ادامه به انواع فشارها و تهمت های جریان اصلاح طلب نسبت به خود اشاره کرد و افزود:  حضور در چهارمین دوره شورای شهر به جهت حاشیه سازی و بی اخلاقی های فراموش نشدنی  این جریانات از سخت ترین دوران زندگی من بود اما اکنون و  با توجه به رای50 نفر از لیست امید و جریان اصلاحات به آقای لاریجانی باید از این گروه تندرو پرسید آیا هنوز حاضرند به برچسب زنی و اتهامات ساختگی خود ادامه دهند یا اینکه واقعیت را پذیرفته و تنبیه شده اند؟!

وی با تاکید دوباره بر اینکه اصلاح طلبان با جریان سازی های رسانه ای و تحلیل های پوچ خود باردیگر اثبات کردند که دموکراسی در سیاستشان جایی ندارد  افزود: دوران غوغاسالاری اصلاح طلبان تندرو به پایان رسیده  و مردم اینک آگاه شده اند که هدف این گروه خدمت به مردم نیست چراکه خدمت به مردم با زور و فشار سیاسی سنخیت ندارد و هر جریان سیاسی  باید ، اخلاق پیروزی و اخلاق شکست را تو امان  داشته باشد. در حالیکه تجربه در خصوص این جریان چیزی جز این را نشان می دهد آنها هر گاه رای مردم یا منتخبان ملت ، به سود آنها باشد ، آن را ارج می نهند و به روی چشم می گذارند اما هر گاه این رای و انتخاب خلاف خواست و نیت آنها باشد با فحاشی ، بی اخلاقی ، با شانتاژ و تقسیم رای مردم به درجه یک و دو و بالاخره  با توهین به منتخبان مردم با آن مواجه می شوند . آیا عبارت نمایندگان سیب زمینی که در برخی جراید کشور آمده بود و یا عباراتی مشابه ،توهین به انتخاب مردم نیست !؟

عضو چهارمین دوره شورای اسلامی شهر تهران با بیان اینکه می بینیم افرادی که مدام  دم از دموکراسی می زنند هنوز خودشان به این شعار پایبند نیستند تاکید کرد: بایدمنتظر ماند و  دید که این جریان تندرو با این نمایندگان مجلس چه برخوردی خواهند کرد؟آیا آنها را همانند من از تشکل های  سیاسی کم خاصیت خود اخراج خواهند نمود ؟ و آیا با این کار باز هم می توانند شعار مردم گرایی و دموکراسی و احترام به رای اکثریت سر دهند !؟

راستگو در ادامه به انواع و اقسام  تهمت های مالی  اصلاح طلبان تندرو نظیر دریافت مبالغ هنگفت پس از رای به قالیباف  در جریان انتخاب شهردار تهران اشاره کرد و افزود: در کنار این تهمت مالی،  برخی دیگر نیز عقیده داشتند که رای من به آقای قالیباف براساس فشار سیاسی بوده است اکنون اما باید پرسید این 50 نفر تحت چه فشاری رای خود به شخص دیگری جز آنچه پدر خوانده ها انتظار داشتند داده اند.


بر اساس گزارش میزان، رای الهه راستگو در شهریور 1392 موجب شد محسن هاشمی رفسنجانی کاندیدای اصلاح طلبان از راه یابی به ساختمان بهشت و احراز عنوان شهردار تهران باز بماند.این اقدام او موجب شد برخی از اصلاح طلبان تا مدت ها  با هتاکی های بی سابقه وی را آماج حملات خود قرار دادند و راستگو را از همه تشکل های سیاسی اصلاح طلب اخراج کردند.

به گفته این عضو شورای شهر "با خاموش شدن هیاهوها اقدام آنها نتیجه عکس داد و معلوم شد که بردگی تشکیلاتی چیزی بوده که اصلاح طلبان از وی و دیگر منتخبان مردم انتظار داشتند."

اکنون به نظر می رسد "پدیده الهه راستگو " بر خلاف  خواست و انتظار برخی از اصلاح طلبان ،نه تنها یاد آور عصیان تشکیلاتی نیست ، که بر عکس یادآور تکلیف گرایی و معامله با خدا در لحظه حساس انتخاب است. انتخابی که از هر فرد معتقد و مسلمانی در بزنگاههای خاص ، متوقع است که بر اساس آن مصلحت مردم و رضای خدا بر منافع حزبی و گروهی غلبه می کند.