آنچه در "شنبه سیزدهـم خـرداد ماه سـال ۱۳۶۸" اتفاق افتاد

گروه سیاسی‌: «با دلى آرام و قلبـى مطمئن و روحى شاد و ضمیرى امیدوار به فضل خدا از خدمت خـواهران و برادران مرخص و به سـوى جایگاه ابــدى سفر مى کنـم و به دعاى خیر شما احتیاج مبرم دارم و از خداى رحمن و رحیـم مى‌خـواهـم که عذرم را در کوتاهى خدمت و قصـور و تقصیر بپذیـرد و از مـلت امـیدوارم که عذرم را در کـوتاهى ها و قصـور و تقصیـرها بـپذیـرنـد و بـا قــدرت و تصمیـم و اراده بــه پیش بروند»؛ این بخشی از وصیت نامه امام خمینی(ره) بنیانگذار نظام جمهوری اسلامی است؛ امامی که بزرگترین انقلاب قرن را رهبری و هدایت کرده بود و لبریز از شوق وصال معبود بود.

 ساعت 20:22روز شنبه سیزدهـم خـرداد ماه سـال ۱۳۶۸ قــلبـى از کار ایستـاد که میلیـونها قلــب را بـه نور خدا و معنـویت رهنمون کرده بـود؛ امام خمینی رهبر آسمانی ملت ایران که طوق استبداد و وابستگی را از گردن این ملت برکنده بود، در آن زمان، به دیدار معشوقی شتافت که تمام عمر پربرکت خود را مصروف جلب رضایتش کرده بود و قامتش جز در بـرابـر او، در مـقابل هیچ قدرتى خـم نشده و چشـمانش جز براى او گریه نکرده بـود.

پخش تصاویر لحظات پایانی عمر مبارک امام خمینی از تلویزیون، باعث شد آتش دل ملت داغدار ایران در فراق امامشان زبانه بکشد؛ امام بزرگوار ما در آخرین شب زندگى و در حالى که چند عمل جراحى سخت و طولانى درسن ۸۷ سالگى تحمل کرده بودند و در حالیکه چندیـن سرم به دستان مبارکـشان وصل بـود نافله شب مى خـواندند و قـرآن تلاوت مـى کردند . در ساعات آخر، طمانینه و آرامشى ملکـوتـى داشـت و مـرتبا شـهادت بـه وحـدانیت خـدا و رسالت پیـامبـر اکرم (ص) را زمـزمه مـى کـرد و بـا چنیـن حــالتى بـود که روحـش به ملکـوت اعلى پرواز کرد.

وقتى خبر رحلت امــام منتشر شـد؛ گـویـى زلزله اى عظیـم رخ داده است؛ بغضها تـرکیـد و سرتاسر ایران و همـه کانـون‌هایـى کـه در جـهان بـا نام و پیام امام خمینـى آشـنا بـودنـد یــکپارچه گـریستند و بـر سر و سینه زدنـد . هیچ قلـم و بیـانـى قـادر نبود و نیست ابعاد این حـادثه  و امواج احساسات غیر قابل کنترل مردم در آن روزها را تـوصیف کند.

در آن روز خورشیدی غروب کرد که با طلوع آن، هزار چشمه نور در زندگی ملت ایران جوشیده بود و روحی عروج کرد که ملت را جان بخشیده، حنجره‌ای خاموش شد که نَفَس گرمش، سردی و افسردگی را از جهان اسلام زدوده بود و لبانی بسته شد که عزت و کرامت را بر مسلمین فرو خوانده بود.

۱۴ خرداد،روزی است که عشق امت اسلامی نسبت به امام خمینی در حضوری چشمگیر و گسترده تبلور یافت و به تمام کوردلان و کوته‌نظران ثابت کرد که امام خمینی (ره) یک حقیقت همیشه زنده است و روحی که حضرت روح الله  در کالبد انقلاب اسلامی دمیده است نه‌تنها نامیراست بلکه همین روح الهی، هم‌اکنون در حال تسری به سایر نقاط جهان است و جان‌های تمام آزادیخواهان در سراسر جهان را نوازش می‌دهد.

مـردم ايـران و مسلمانان انقلابى، در سوگ امامشان  صحنه‌هايى پديد آورند كه تاريخ نمونه‌اى بـديـن حجم و عظـمت براى آن سراغ ندارد. البته آنان حق داشتند در این سوگ اینچنین ضجه و شیون كـنند؛ آنان كسـى را از دست داده بـودند كـه عـزت پـايمال شـده شان را بـاز گـردانده بود ، دست شاهان ستمگر ودستهاى غارتگران آمريكايى و غربـى را از سرزمينشان كـوتاه كرده بود، اسلام را احــيا كـرده بــود ، مسلمـيـن را عــزت بـخـشـيـده بـــود ، جمهـورى اسلامـى را بـر پـا كـرده بـود، رو در روى همـه قـدرت‌هاى جهـنمـى و شيـطانـى دنـيا ايستاده بـود و ده سال در بـرابـر صـدها تـوطئه برانـدازى  و طـرح كـودتا و آشـوب و فتنه داخلـى و خارجـى مقاومت كرده بود و 8 سـال دفـاعى را فـرمانـدهـى كرده بـود كه در جبهه مقابلـش دشمنـى قـرار داشت كه آشكارا از سـوى هر دو قـدرت بزرگ شرق و غرب حمايت همه جانبه مـى شـد. مردم ، رهبر محبـوب و مرجع دينـى خـود و منادى اسلام راستيـن را از دست داده بـودند.

شايـد كسانـى كه قـادر به درک و هضـم ايـن مفاهيـم نيستنـد ، اگـر حالات مردم را در فيـلمهاى مـراسـم توديع و تشييع و خاكسپارى پيكر مطهر امام خمينـى مشاهده كنـنـد و خـبر مرگ دهها تـن كه در مقابل سنگينـى ايـن حادثه تاب تحمـل نيـاورده و قـلبـشان از كار ايستـاده بـود را بشنـوند و پيكرهايى كه يكـى پـس از ديـگرى از شـدت تـاثـر بيهوش شـده ، بر روى دسـتها در امـواج جمعـيت به سـوى درمانگاهها روانه مى شـدند را در فيلمها و عكسها ببيننـد، در تفسير ايـن واقعيتها درمانده شوند.

امـا آنـانكه عشـق را مـى شنـاسنـد و تجـربـه كـرده انـد، مشكلـى نـخواهند داشت. حقيقـتا مردم ايران عاشق امام خمينى بـودند و چـه شعار زيبا و گـويايى در سالگرد رحلتـش انتخاب كرده بـودند كه: عشق به خمينـى عشق به همه خوبيهاست.