ایران و آینده عراق

به گزارش گروه بین الملل ، بحران های منطقه غرب آسیا از زمانی که آغاز شد؛ کشورهای منطقه هم به نوعی در آن نقش داشتند، یکی نقش مثبت و دیگری نقش منفی.

گروهی از کشورهای مرتجع عربی منطقه با سرکردگی آل سعود نقش منفی این بحران را بازی می کنند و همچنان هم به ایفای نقش خود مشغولند. آنها با حمایت از گروه های تروریستی تکفیری وهابی در سوریه و عراق به آتش جنگ دامن می زنند. این که ادعا می شود آنها به جنگ با تروریست ها می پردازند دروغی است که باور آن برای افکار عمومی جهان غیر ممکن است.

کشورهای عربی منطقه با همراهی ترکیه بیدریغ تروریست های سوریه و عراق را تغذیه می کنند و سلاح، مهمات و کمک های غذایی و دارویی خود را به آنها می رسانند. این گروه های تروریستی که چند سال است مشغول جنگ و جنایت هستند، آیا فقط هوا زنده اند؟ نیازهای دیگری ندارند؟

آنها برای این که بتوانند به اقدامات خود ادامه دهند لجستیک و تدارکات قوی نیاز دارند که این وظیفه از سوی سران مرتجع عربی منطقه و ترکیه انجام می شود.

اما آنهایی که در منطقه نقش مثبت دارند و در مقابل چنین گروه های تروریستی ایستادگی می کنند و به دولت ها و ملت های کشورهای درگیر یاری می رسانند گرچه اندک هستند اما در مقابل گستردگی کشورهای حامی تروریسم قابلیت های بسیار بالایی دارند و تاکنون هم توانسته اند با کمک ها و حمایت های خود نه تنها از پیشروی تروریست ها جلوگیری کنند، بلکه باعث شده است تا با حضور در کنار نیروهای ارتش و مردمی سوریه و عراق شکست های سنگینی را بر پیکر تروریست ها وارد سازند.

ایران در این راه پیشقدم بوده و خوش درشخیده است و در کنار آن نیروهای حزب الله با شجاعت در سوریه مشغول نبرد با گروه های تروریستی هستند. در این میان روسیه هم در سوریه با چندین عملیات هوایی علیه تروریست ها کمک قابل توجهی کرد.

چنین فرایندی از سوی برخی عناصر وابسته و سرسپرده در داخل عراق و شاید در سوریه، خوشایند نیست چرا که آنها خود در لوای مسئولیتی که دارند نمی توانند به طور علنی اقدام به حمایت از تروریست های تکفیری کنند اما می توانند به کمک های ایران برای رهایی از چنگ تروریست ها اعتراض داشته باشند و حمایت ایران را باعث بروز تنش های قومی در عراق بدانند.

اما واقعیت چیز دیگری است. اکنون که سرنوشت تروریست های داعش به فلوجه گره خورده است و می رود تا این شهر از چنگ آنها در بیاید، تعداد اندکی از نمایندگان سنی پارلمان عراق نسبت به حضور نیروهای مستشاری ایران برای کمک به عراق در مبارزه با تروریست ها اعتراض کرده اند.

اعتراض آنها درست زمانی مطرح می شود که پیروزی بزرگی برای ارتش و نیروهای مردمی عراق در راه است و اکنون که زمان اتحاد و همدلی میان همه اقوام عراقی است، سه تن از نمایندگان پارلمان عراق به جای تشکر از حمایت های ایران، به حضور نیروهای ایرانی در این کشور اعتراض می کنند و دیدار سردار قاسم سلیمانی با نیروهای عراقی عمل کننده در منطقه فلوجه را باعث تشدید تنش های قومی می دانند.

این سه نماینده عراقی در موضع گیری خود گفته اند حضور نیروهای ایرانی ادعاهای بغداد را مبنی بر این که این حمله کوششی به رهبری عراق برای شکست گروه دولت اسلامی (داعش) است، تسویه حساب با سنی ها نیست، زیر سوال می کشد.

شهر فلوجه سال هاست در اشغال گروه تروریستی داعش است و این گروه این شهر را تبدیل به یکی از پایگاه های اصلی خود در نزدیکی شهر بغداد کرده است و از آنجا خطری جدی برای بغداد پایتخت عراق محسوب می شود.

اکنون نگرانی چنین نمایندگانی در پارلمان عراق به جای این که آینده این کشور باشد، از حضور نیروهای مستشاری ایران که به درخواست دولت عراق به این کشور رفته اند انتقاد می کنند. آیا این سه نماینده خود را وکیل همه برادران سنی در عراق می دانند؟ جمهوری اسلامی ایران با حضور نیروهای مستشاری خود در عراق هزینه های زیادی از جمله جانی پرداخت کرده و در این راه شهید هم داده است، اگر ایران دست روی دست می گذاشت و برای کمک به مردم و دولت عراق وارد نمی شد، آیا خوشایند این سه نماینده پارلمان عراق بود؟ در این موقع همین نمایندگان لب به اعتراض می گشودند که چرا همسایه ما ایران به کمک عراق نمی آید.

حامد المطلق یکی این سه نماینده از استان الانبار گفت: ما عراقی هستیم، نه ایرانی. آیا از مشاوران ترک یا سعودی برای کمک به جنگ استقبال خواهد شد؟

ترکیه و عربستان خود از حامیان اصلی گروه های تروریستی در عراق و سوریه هستند، ترکیه بخشی از خاک عراق را اشغال کرده و اقدام به احداث پایگاه نظامی در این کشور نموده است، عربستان هم با حمایت های خود از گروه تروریستی داعش در عراق و دیگر تروریست ها در سوریه، چگونه می توانند مشاوران خود را برای کمک به دولت و ملت عراق بفرستند؟

اگر برخی نمایندگان پارلمان عراق خواهان سقوط کشور خود هستند می توانند دل به کمک های ترکیه و آل سعود خوش کنند! و بدانند که با حضور آنها در عراق آینده ای سیاه برای این کشور رقم خواهد خورد.

هم اکنون نیروهای مستشاری و مدافع حرم از ایران در سوریه حضور دارند و به یاری مردم و دولت سوریه شتافته اند، تاکنون تعدادی از نیروهای مدافع حرم در این کشور به شهادت رسیده اند، اما دولت و ملت سوریه نه تنها از حضور و کمک های ایران انتقاد نمی کنند، بلکه قدردان این کمک های بیدریغ هستند.

دولت و ملت سوریه به خوبی می دانند که اگر کمک های ایران نبود تاکنون سوریه و دمشق سقوط کرده بود همانطور که اگر کمک های ایران در عراق نبود اکنون بغداد پایتخت داعش می شد.

اگر این سه نماینده مجلس عراق از حضور و کمک ایران و وجود سردار سلیمانی در این کشور برای کمک مستشاری نگران هستند، نگرانی آنها به خاطر شکست گروه های تروریستی داعش است. سردار سلیمانی پیش از این هم در عراق حضور داشت و با درخواست و دعوت دولت عراق برای یاری به نیروهای این کشور اقدام کرده بود، چگونه است تا پیش از این با این شدت نسبت به آن واکنش نشان داده نمی شد اما اکنون که داعش در فلوجه در تنگنای شدید قرار گرفته است، حضور نیروهای ایرانی مشکلات قومیتی ایجاد می کند؟

نماینده پارلمان عراق گفته است ما عراقی هستیم نه ایران! اما در پاسخ به این سخن او باید گفت که ابتدا همه انسان هستیم و سپس مسلمان، در چنین شرایطی که عراق را تهدید می کند پرداختن به ایرانی بودن یا عراقی بودن، شیعه بودن یا سنی بودن، جز ایجاد اختلاف ثمر دیگری نخواهد داشت.

آیا حضور سعودی ها یا ترکیه برای کمک به دولت و ملت عراق در مقابل تروریست ها مشکوک و موجب نگرانی نخواهد بود؟ آیا حضور یک فرمانده ارشد از ارتش ترکیه و یا ارتش سعودی پیچیدگی های فرقه ای نخواهد داشت؟!

چنین افرادی اگر از نقش ایران قدردانی و حمایت نمی کنند، به تخریب هم نپردازند.