4 عنصر شکل گیری علاقه مندی
برخی روان شناسان و نظریه پردازان حوزه روانکاوی اجتماعی از عشق و علاقه مندی تعریف های متفاوت و جالبی دارند.
خبرگزاری میزان -
به گزارش گروه فضای مجازی ، اریک فروم، نظریه پرداز آلمانی نگاهش به این مقوله بیانگر این است که عشق و علاقه مندی ترکیب چهار عنصر اصلی است.
این نظریه پرداز نخستین عامل علاقه مندی در روابط بین فردی را «توجه» تلقی می کند. به اعتقاد وی عنصر مسئولیت دومین عنصر اساسی و پایه ای شکل دادن به عشق و علاقه مندی میان دو فرد است.
این نظریه پرداز حوزه روانکاوی اجتماعی می گوید: احترام و معرفت نیز دو شاخه اصلی شکل گیری علاقه به شمار می رود.
او می گوید: هر جوشش علاقه و کشش و محبتی به طرف مقابل به معنای عشق ورزیدن نیست. بلکه این احساسات، بیشتر مواقع ناشی از تنهایی و کمبود برآورده شدن تمایلات است که منجر به ایجاد چنین کششی خواهند شد.
اما عاشقی از نگاه این نظریه پرداز آلمانی ابتدا به معنای توجه به فرد مقابل است. اینکه به او بیشتر از دیگرانی که در کنار ما هستند توجه کنیم و البته در کنار آن، شامل احترام گذاشتن به فرد مورد توجه است.
ریشه لاتین احترام، از دیدن گرفته شده و در واقع احترام به این معناست که معشوق را همانطور که هست ببینیم و بپذیریم. خواسته های او و تمایلاتش را در نظر بگیریم و سعی نکنیم او را به دلخواه خود محدود و منزوی کنیم و اما مسئولیت به این معناست که در برابر او احساس مسولیت کرده و کاری نکنیم که او و آینده او را به خطر بیندازیم. همچنین در جهت مثبت کارهایی را انجام دهیم که منجر به شکل گیری بهترین آینده برای او شود.
/انتهای پیام/
: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانههای داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانهای منتشر میشود.
منبع: آستان
این نظریه پرداز نخستین عامل علاقه مندی در روابط بین فردی را «توجه» تلقی می کند. به اعتقاد وی عنصر مسئولیت دومین عنصر اساسی و پایه ای شکل دادن به عشق و علاقه مندی میان دو فرد است.
این نظریه پرداز حوزه روانکاوی اجتماعی می گوید: احترام و معرفت نیز دو شاخه اصلی شکل گیری علاقه به شمار می رود.
او می گوید: هر جوشش علاقه و کشش و محبتی به طرف مقابل به معنای عشق ورزیدن نیست. بلکه این احساسات، بیشتر مواقع ناشی از تنهایی و کمبود برآورده شدن تمایلات است که منجر به ایجاد چنین کششی خواهند شد.
اما عاشقی از نگاه این نظریه پرداز آلمانی ابتدا به معنای توجه به فرد مقابل است. اینکه به او بیشتر از دیگرانی که در کنار ما هستند توجه کنیم و البته در کنار آن، شامل احترام گذاشتن به فرد مورد توجه است.
ریشه لاتین احترام، از دیدن گرفته شده و در واقع احترام به این معناست که معشوق را همانطور که هست ببینیم و بپذیریم. خواسته های او و تمایلاتش را در نظر بگیریم و سعی نکنیم او را به دلخواه خود محدود و منزوی کنیم و اما مسئولیت به این معناست که در برابر او احساس مسولیت کرده و کاری نکنیم که او و آینده او را به خطر بیندازیم. همچنین در جهت مثبت کارهایی را انجام دهیم که منجر به شکل گیری بهترین آینده برای او شود.
/انتهای پیام/
: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانههای داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانهای منتشر میشود.
منبع: آستان
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *