روستای پهلوان پرور هندی +تصاویر

به گزارش گروه فضای مجازی ، این روستا در جنوب دهلی نو واقع شده است. سال‌ها است که مردان روستا در دو نوبت دوساعته‌ی صبح و عصر به تمرین می‌پردازند. جالب اینجا است که همه مردها از نوجوانان گرفته تا مردان 50 ساله در این تمرینات طاقت‌فرسا شرکت می‌کنند.
 
مردان روستا به نوعی بدن‌سازهایی ماهر هستند و در «آخادا» به شدت عرق می‌ریزند.

این روستا البته سالن بدن‌سازی مجزای خود را دارد، اما آخادا جایی است که آن‌ها را می‌سازد. آخادا در زبان هندی به معنای «زمین کشتی» است.

 
مردان روستای آسولا فاتح پور بریِ در زمین گِلی روستا کشتی می‌گیرند و از طناب بالا می‌روند. سپس صدها مرتبه شنا می‌روند و تمرین‌های مختلف دیگری را انجام می‌دهند. آن‌ها حتی قادرند یکدیگر را کول کنند.

البته این نوع تمرین‌ها جزو تمرین‌های سنتی هند محسوب می‌شوند. حتی یکی از افراد روستا موتورسیکلتی به وزن 350 کیلوگرم را بلند می‌کند.
تعداد مردان روستا که هر روز به تمرین‌های بدن‌سازی می‌پردازند به 40 نفر می‌رسد.
 
ویجای تنوار، مربی روستا در آخادا می‌گوید: «تغذیه ‌آن‌ها سالم و سر وقت است. آن‌ها هر روز برای تمرین به اینجا می‌آیند و به همین دلیل است که قدرتمند هستند.»

شغل اکثر مردان قدرتمند آسولا فاتح پور بِری نیز به واسطه ماهیچه‌های قدرتمندشان پیدا شده است. اکثر آن‌ها به عنوان دربان و حراست در کافه‌ها و دیگر مراکز دهلی نو مشغول به کار هستند. زندگی شبانه و تفریحات مربوط به آن در دهلی نو روندی فزاینده داشته و همین امر سبب شده تا نیاز به افراد قدرتمند بیشتر و بیشتر شود.
 
مردانی که نان بازوی خود را می‌خورند
این رویه جدید مدیون ویجای تنوار است. آقای تنوار 15 سال پیش در مسابقات انتخابی کشتی المپیک حذف شد. او می‌گوید که پس از آن اتفاق به دنبال شغلی می‌گشت تا بتواند از قدرت زورش نان دربیاورد. در نهایت هم در جایی به عنوان مامور حراست استخدام شد تا افراد اخلالگر را از سالن بیرون کند.
 
او می‌گوید: «اولین کسی که از این رو به عنوان مامور حراست مشغول به کار شد من بودم. بعد از آن، دیگران هم راه من را پیش گرفتند.

 در حال حاضر بیش از 300 مرد قدرتمند در کافه‌ها و کلوب‌های دهلی نو به عنوان مامور مشغول به کار هستند.»
 
تمام مردان روستا می‌دانند که تنها از طریق این تمرینات و تمرینات بدن‌سازی است که می‌توانند هیکل خود را روی فرم نگه دارند. ویجای تنوار در ادامه می‌گوید: «همه می‌گویند که سلامتی بزرگترین نعمت است. ما سالم هستیم و پول خوبی هم درمی‌آوریم. ما با این پول می‌توانیم بچه‌هایمان را به مدارس خوب بفرستیم و غذای خوبی هم بخوریم. مگر یک آدم در زندگی چه چیزهایی می‌خواهد؟»

داشتن بازوهای قوی فقط برای پیدا کردن شغل در دهلی نو نیست. مردان روستا این رویه را بخش از سنت قدیمی روستا می‌دانند.
 
تنوار در این رابطه می‌گوید: «چند باشگاه جدید بدن‌سازی در روستا وجود دارد، اما اغلب مردان روستا همان شیوه‌های سنتی را ترجیح می‌دهند. تمرینات سنتی باعث می‌شود که انعطاف‌پذیری بدن بیشتر و احتمال آسیب دیدن نیز کمتر شود.»
 
مردانی که در تمرینات شرکت می‌کنند، اهل دود و مشروبات الکلی نیستند. رژیم غذاییِ اغلب آن‌ها نیز گیاهی بوده و میوه، آجیل، ماست و شیر از جایگاه ویژه‌ای در رژیم تغذیه‌ای آن‌ها برخوردار است. تنوار می‌گوید: «ما از هیچ نوع مکملی استفاده نمی‌کنیم.»
 
نسل جدید هم استقبال می‌کنند
سو نو تنوار 19 سال دارد و به توصیه‌ی والدینش در این تمرینات حضور پیدا می‌کند. او صبح‌‎ها ساعت پنج صبح از خواب بیدار شده و پس از کمی دویدن، راهی آخادا می‌شود.
 
سونو به نمایندگی از نسل جوان روستا می‌گوید: «من می‌خواهم کشتی گیر مشهوری شوم تا پدر و مادرم به من افتخار کند. من در وزن 66 کیلوگرم کشتی می‌گیرم و تاکنون چندین مرتبه قهرمان شده‌ام.»
 
گورو لِخراج، 75 ساله، از ساکنان بومیِ روستا است. او می‌گوید: «عادت دادن جوانان به این ورزش خیلی اهمیت دارد. پسران 17 تا 27 ساله ممکن است گمراه شوند، اما اگر ما آن‌ها را با ورزش و تغذیه سالم سرگرم کنیم دیگر خیالمان از همه چیز راحت خواهد شد. ما این چیزها را از اجدادمان آموختیم و اگر ما آن را به جوانانمان نیاموزیم، چه کسی این کار را خواهد کرد؟»
 
لخراج گاهی اوقات برای تماشا به آخادا می‌رود و از مشاهده تمرینات طاقت‌فرسای جوانان بسیار خرسند می‌شود. او می‌گوید: «کدام مادری است که دوست ندارند فرزندش را قدرتمند، زیبا و باهوش ببیند؟»
 
بدن‌سازی در روستای آسولا فاتح پور بری علاوه بر معنای رایج خود معنای دیگری هم دارد و آن حفظ و تقویت میراث روستا است.

منبع: فرادید

/انتهای پیام/
: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه‌های داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.