نگاهی به توانایی نظامی و موشکی کره شمالی + عکس

به گزارش گروه بین الملل ؛ کره شمالی با نام رسمی جمهوری دموکراتیک خلق کره، کشوری است در بخش شمالی شبه‌جزیره کره در شرق آسیا. پایتخت و بزرگ‌ترین شهر آن پیونگ‌یانگ است. این کشور از جنوب با کره جنوبی، از شمال با جمهوری خلق چین و در زاویه شمال شرقی مرز کوچکی با روسیه دارد.

در فوریه و ژانویه سال 1945 میلادی به ترتیب کنفرانسهای بین‌المللی یالتا و پوتسدام تشکیل و کره به دو قسمت شمالی و جنوبی تقسیم شد. قسمت شمالی در تصرف روسها و قسمت جنوبی در اشغال آمریکاییها بود. مدار 38 نیز به عنوان مرز دو کره تعیین گردید تا اینکه بعد مجدد متحد شوند. ولی همکاری دو دولت عملی نبود زیرا در ناحیه شمال رهبری را کمونیستها به عهده داشتند و در جنوب طرفداران غرب بر سر کار بودند. عاقبت در سال 1948 تقسیم کره به دو کشور صورت رسمی یافت و دو حکومت کره شمالی (جمهوری دمکراتیک خلق کره) و کره جنوبی (جمهوری کره) بر قرار گردید.

قدرت نظامی
"ارتش خلق کره" نامی برای مجموعه کارکنان مسلح نظامی کره شمالی است. این ارتش پنج شاخه دارد. بنا بر وزارت خارجه آمریکا، کره شمالی دارای چهارمین ارتش بزرگ جهان، با 1.121 میلیون خدمه مسلح است و 20 درصد مردان 17-54 ساله در زمره نیروهای مسلح عادی هستند. کره شمالی بالاترین درصد خدمه مسلح نسبت به هر کشور دیگری در جهان را داراست. به ازای هر 25 نفر یک سرباز در این کشور موجود است.

پیونگ یانگ دارای 8.2 میلیون سرباز احتیاطی است که در صورت لزوم به پادگان‌ها فراخوانده می شوند. به این ترتیب در برابر هر نوع جنگ احتمالی، مجموعاً 9.5 میلیون سرباز آماده رزم در لشگر کره شمالی وجود دارند. برای درک به‌تر این رقم، کافی است به یاد آوریم آمریکا در جریان حمله و اشغال عراق، کم‌تر از 300 هزار سرباز را به عملیات فرستاد.

کره شمالی همچنین دارای بزرگترین نیروهای ویژه و نیز بزرگترین ناوگان زیردریایی در جهان است.

کره شمالی به "سونگونِ" یا همان رویکرد نظامی خود به اداره حکومت می‌بالد. در تاریخ 18 مهر سال 1394، مصادف هفتادمین سالگرد تاسیس حزب کارگر کره شمالی، رژه نظامی دیگری در کره شمالی یرگزار گردید که جزء بزرگترین رژه‌های نظامی تاریخ این کشور بود.

این کشور حداقل 5500 تانک در اختیار دارد که در صورت لزوم می‌تواند مناطق شمالی کره جنوبی را با بیابان یکسان کند.

واحدهای ضدزرهی این ارتش، 17هزار عدد بوده و به همین علت، حتی از لحاظ معادلات کوتاه مدت نظامی نیز تقریباً محال است ارتش‌هی جهان بتوانند به صورت زمینی وارد خاک کره شمالی شده و بخش‌هایی از این کشور را اشغال کنند. ماشین‌های ضدزرهی پشتیبانی و لجستیکی این کشور، 38هزار عدد است.

توان موشکی
تحلیلگران موسسه دفاعی کره جنوبی در تاریخ 27 اردیبهشت 1392 در راستای گزارش کنگره آمریکا و پنتاگون اعلام کردند که دولت کره شمالی احتمالا بیش از 200 پرتابگر متحرک موشک از جمله 100 موشک کوتاه‌برد اسکاد، 50 موشک میان‌برد نودونگ و 50 موشک دوربرد موسودان در اختیار دارد. پیش تر دولت سئول تخمین زده بود که کره شمالی تنها 94 پرتابگر متحرک موشک در اختیار دارد.

یکی از تحلیلگران موسسه دفاعی کره جنوبی به خبرگزاری یونهاپ گفت: گزارش آمریکا نشان می‌دهد که دولت پیونگ‌یانگ به دنبال گسترش برنامه موشکی خود با وجود تداوم مشکلات مالی است. دولت پیونگ‌یانگ قصد دارد تا در مناطقی مشخص شده این موشک‌ها را برای اعمال تهدید علیه کره جنوبی و آمریکا و نیروهای مستقر در منطقه مستقر کند.

توان نظامی کره شمالی بالا است و آن‌ها می‌‎توانند سئول، پایتخت کره جنوبی، را هدف قرار دهند. علاوه بر توان موشکی، کره شمالی از توان هسته‌ای بالایی نیز برخوردار است. البته اطلاعات دقیقی از میزان قدرت هسته‌ای کره شمالی در دست نیست.

بنا به تخمین‌های ماهواره‌ای، این کشور بین 5000 تا 7000 هزار مقر توپخانه‌ای دارد.منابع رسانه‌ای غرب پیش‌بینی می‌کنند کره شمالی بین 1600 تا 3000 خمپاره‌انداز زمین به زمین در اختیار داشته باشد که در صورت وقوع جنگ، خاور دور را به آتش خواهند کشید. تعداد بالای این خمپاره‌اندازها در کنار سهولت جابجایی از امتیاز ویژه ارتش این کشور به حساب می آید. کره شمالی دارای 2000 موشک‌انداز است که قابلیت شلیک به نقاط دوری چون شهرهای آمریکا را دارد.

برنامه‌های موشکی و هسته‌ای
تسلیحات هسته ای مهم ترین سلاح در زرادخانه های کره شمالی است. کره شمالی اولین آزمایش اتمی رسمی خود را در 9 اکتبر 2006 میلادی انجام داد و بر طبق گفته منابع غربی این کشور همکنون حدود 6 تا 8 کلاهک اتمی در اختیار دارد. علاقمندی این کشور به سلاح هسته ای به سال 1956 بر میگردد که بر اساس اسناد فعلی از آن سال به دنبال به دست آوردن این گونه فناوریها رفت.در سال 1960 کره تلاش کرد که شوروی را متقاعد کند که به این کشور در زمینه ساخت سلاح هسته ای کمک کند.البته با سرسختی شوروی کره اول به یک پیمان کمک متقابل نظامی با شوروی منعقد کرد ولی بعد از بحران موشکی کوبا و کوتاه آمدن شوروی در مقابل امریکا در سال 1962 کره تصمیم گرفت تا بجای اتکای زیاد به شوروی دست به تولید سلاح هسته ای بزند.

به هر حال کره طی سه دهه طی یک تلاش گسترده بدون کمک گرفتن از دیگران خود به تنهایی بدون هیچ پرده پوشی به دنبال سلاح هسته ای رفت و از سال 1993 حتی با دورنمای این که این کشور در حال دسترسی به سلاح اتمی است دست به آزمایشات موشکی برای حمل این دردانه گرانقدر زد که قرار بود طی یک دهه آینده به ان دسترسی پیدا کند.

دومین آزمایش هسته ای کره شمالی در سال 2009 میلادی انجام شد که گفته شده با شکست همراه بوده است.

پیونگ یانگ دارای تسلیحات هسته‌ای و شیمایی است که مقامات سئول و واشنگتن نیز به ناآگاهی نسبت به تفاصیل آن اذعان کرده‌اند. به نظر می‌رسد این تسلیحات، مهم‌ترین ابزار مقامات پیونگ یانگ برای چانه‌زنی‌های سیاسی و اقتصادی است.

در مورد امکانات موشکی کره شمالی، اطلاعاتی دقیقی در دست نیست؛ اما مقامات سئول، این امکانات را "بزرگ‌ترین تهدید برای هر یک از کشورهای جهان" خوانده‌اند. بنا بر اطلاعات منتشره در رسانه‌های کره جنوبی به نقل از منابع وزارت دفاع سئول، برد موشکی پیونگ یانگ حداقل 10هزار کیلومتر بوده و هر موشک 600 کیلوگرمی در این شعاع قابل پرتاب است.

به گفته منابع غربی از نظر تئوری موشک های رودونگ و پائونودنگ کره شمالی می توانند کلاهک اتمی با خود حمل کند و حتی برخی از گزارشات از تغییر جنگنده های  کیو 5 ساخت چین در خدمت ارتش کره برای افکندن بمب اتم خبر میدهند.ولی دقیق مشخص نیست که هم اکنون کدام موشک و یا جنگنده  و آن هم به چه میزانی می تواند کلاهک های اتمی حمل کند.

سومین آزمایش در سال 2013 میلادی انجام شد. در آن زمان دولت کره شمالی 6 تا 40 کیلوتن ماده انفجاری "تی ان تی" در اختیار داشت.