"آبوبه جان" بازی دختران افغانستان
"آبوبه جان" بازی محلی دختران افغانستانی است که با چرخیدن شعر می‌خوانند.
خبرگزاری میزان - 
به گزارش سرویس بین الملل در روزگار امروزی پیشرفت‌های نرم افزاری و بازیهای انیمیشنی به قدری است که بسیاری از کودکان را به سمت خود کشانده است.
کمترین اثر آن در درازمدت برای کودکان و نسل آینده جوامع اسلامی، انس گرفتن کودکان و فرزندانمان با فرهنگ هالیوودی و غربی است که اثرات سوء آن به مراتب بیشتر از جنبه‌های سرگرمی آن است.
در این میان، در برخی کشورها هنوز هم ورزش‌های سنتی و محلی جایگاه بالایی در بین کودکان و نوجوانان دارد. هنوز در کوچه و پس کوچه‌های شهرها و روستاهای افغانستان بازیهای محلی در فصل‌های مختلف طرفداران زیادی دارد و اصلی‌ترین و بهترین سرگرمی این کودکان است.
کودکان افغانستانی هنوز در فصل بهار به کوه و دشت رفته و یا در کوچه‌ها به این بازی‌ها می‌پردازند.
بر همین اساس، سایت افغانستان خبرگزاری فارس نیز قصد دارد برای آشنایی مخاطبان به معرفی بازیهای سنتی کودکان افغانستان همچون «غُچّی غُچّی بهار شد»، «قو قو قو بَلگِ چنار»،«یخمالک»، «سانقه»، «اسپک چوبی»، «شکاری جان شکاری»، «بُردَک» و غیره بپردازد.
در این بخش، بازی سنتی «آبوبه جان» را که محمد سرور رجایی در ماهنامه باغ به آن پرداخته، معرفی می‌کنیم.
آبوبه جان
بازی آبوبه جان از بازیهای محلی و دخترانه افغانستان است.
در سال‌های پیش از جنگ بیشتر در شهرهای بزرگ کشور رواج داشت.
امروزه دختران کمتر به آن بازی می‌کنند. این بازی هیچ وسیله‌ای لازم ندارد و دو نفره اجرا می‌شود.
در آغاز بازی 2 دختر نوجوان روبروی هم میایستند و دستان همدیگر را به صورت ضربدری محکم می‌گیرند. (مثل قول دادن)
آن وقت کمی به عقب خم می‌شوند و شروع به چرخیدن روی انگشت پاهای خود می‌کنند.
در حال چرخیدن با صدای بلند و آهنگ‌دار شعر آبوبه جان را می‌خوانند.
اگر چند نفر در این بازی دور هم باشند، به نوبت و خوشحالی فریاد زده بو بازی می‌کنند.
آبوبه جان آبوبه
دسته گلم شرابه
شراب ما خوردنی
پیش حاکم بُردنی
**
حاکم دو تا زن کده
دُهله به گردن کده
نیم نانه کم کده
***
اِی ارّه اِی تیشه
الا تیر و کمانچه
اقلیمو زن کوچه
***
دیوارکه شکافتیم
سوزنکه یافتیم
گدیگکه ساختیم
***
برنجکه دم دادیم
خُوار خونده ره کم دادیم
دَ اَفتَوَک لَم دادیم
/
به گزارش سرویس بین الملل در روزگار امروزی پیشرفت‌های نرم افزاری و بازیهای انیمیشنی به قدری است که بسیاری از کودکان را به سمت خود کشانده است. کمترین اثر آن در درازمدت برای کودکان و نسل آینده جوامع اسلامی، انس گرفتن کودکان و فرزندانمان با فرهنگ هالیوودی و غربی است که اثرات سوء آن به مراتب بیشتر از جنبه‌های سرگرمی آن است.
در این میان، در برخی کشورها هنوز هم ورزش‌های سنتی و محلی جایگاه بالایی در بین کودکان و نوجوانان دارد. هنوز در کوچه و پس کوچه‌های شهرها و روستاهای افغانستان بازیهای محلی در فصل‌های مختلف طرفداران زیادی دارد و اصلی‌ترین و بهترین سرگرمی این کودکان است.
کودکان افغانستانی هنوز در فصل بهار به کوه و دشت رفته و یا در کوچه‌ها به این بازی‌ها می‌پردازند.
بر همین اساس، سایت افغانستان خبرگزاری فارس نیز قصد دارد برای آشنایی مخاطبان به معرفی بازیهای سنتی کودکان افغانستان همچون «غُچّی غُچّی بهار شد»، «قو قو قو بَلگِ چنار»،«یخمالک»، «سانقه»، «اسپک چوبی»، «شکاری جان شکاری»، «بُردَک» و غیره بپردازد.
در این بخش، بازی سنتی «آبوبه جان» را که محمد سرور رجایی در ماهنامه باغ به آن پرداخته، معرفی می‌کنیم.
آبوبه جان
بازی آبوبه جان از بازیهای محلی و دخترانه افغانستان است.
در سال‌های پیش از جنگ بیشتر در شهرهای بزرگ کشور رواج داشت.
امروزه دختران کمتر به آن بازی می‌کنند. این بازی هیچ وسیله‌ای لازم ندارد و دو نفره اجرا می‌شود.
در آغاز بازی 2 دختر نوجوان روبروی هم میایستند و دستان همدیگر را به صورت ضربدری محکم می‌گیرند. (مثل قول دادن)
آن وقت کمی به عقب خم می‌شوند و شروع به چرخیدن روی انگشت پاهای خود می‌کنند.
در حال چرخیدن با صدای بلند و آهنگ‌دار شعر آبوبه جان را می‌خوانند.
اگر چند نفر در این بازی دور هم باشند، به نوبت و خوشحالی فریاد زده بو بازی می‌کنند.
آبوبه جان آبوبه
دسته گلم شرابه
شراب ما خوردنی
پیش حاکم بُردنی
**
حاکم دو تا زن کده
دُهله به گردن کده
نیم نانه کم کده
***
اِی ارّه اِی تیشه
الا تیر و کمانچه
اقلیمو زن کوچه
***
دیوارکه شکافتیم
سوزنکه یافتیم
گدیگکه ساختیم
***
برنجکه دم دادیم
خُوار خونده ره کم دادیم
دَ اَفتَوَک لَم دادیم
/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *