تحقق ۱۵ درصدی هدفگذاری تولید مسکن توسط تعاونی‌ها در دولت اصلاحات

به گزارش گروه اقتصاد ،حامد مظاهریان با بیان این‌که اولین تعاونی مسکن در سال 1850 میلادی در دانمارک شکل گرفت و پس از آن نیز در کشورهای فرانسه، آلمان، اتریش و سوئد هم تعاونی‌های مسکن تشکیل شد، اظهار کرد: در ایران نخستین شرکت تعاونی مسکن در سال 1331 از سوی کارکنان و کارگران شرکت نفت تشکیل شد. این موضوع نشان می‌دهد که فاصله زمانی ایجاد تعاونی مسکن در ایران با اولین تعاونی مسکن در دنیا 100 سال است؛ به این معنا که یک قرن از جهان در زمینه تشکیل تعاونی مسکن عقب‌تریم.
 
وی با بیان این‌که رشد تعاونی‌های مسکن در ایران به بعد از انقلاب مربوط می‌شود، گفت: تا سال 57 در ایران 676 شرکت تعاونی مسکن وجود داشت، اما در سال 90 تعداد تعاونی‌های مسکن به 12 هزار و 600 رسید؛ یعنی رشد 21 برابر در سه دهه.
 
وی یادآور شد: در برنامه نخست توسعه، تعاونی‌های مسکن توانستند به 60 درصد هدف‌گذاری‌ها در تولید مسکن دست یابند؛ در برنامه دوم توسعه نیز تعاونی‌های مسکن توانستند به 50 درصد برنامه‌های از پیش طراحی شده برسند. این نقش در برنامه سوم به 15 درصد کاهش یافت؛ در برنامه‌های چهارم و پنجم نیز با توجه به طرح گسترده مسکن مهر، نقش تعاونی‌های مسکن در ساخت واحدهای مسکونی تحت پوشش این طرح، به 25 درصد رسید.
 
وی تصریح کرد: نباید نقش تعاونی‌ها را در بخش مسکن کشور نادیده گرفت چرا که صدها هزار نفر در دهه‌های اخیر از این طریق خانه‌دار شده‌اند، بلکه کار منطقی آن است که با رفع ضعف‌ها به تقویت آنها کمک کنیم. البته تعاونی‌ها تنها راه خانه‌دار شدن نیستند؛ ولی این تشکل‌ها می‌توانند به ساماندهی وضع نامنظم بازار مسکن کمک کنند؛ دلیل آن نیز داشتن شناخت اعضای تعاونی‌ها نسبت به یکدیگر است.
 
معاون وزیر راه و شهرسازی گفت: بیشترین مشکل تعاونی‌های مسکن، بی‌دانشی و بی‌تجربگی برخی اعضا در مسایل گوناگون اجرایی اعم از دانش فنی و تخصصی ساخت و ساز، مباحث حقوقی، اقتصاد و بازار مسکن،‌ عدم آشنایی با نظامات بانکی و تأمین مالی و ... است. ما قصد داریم به این شرکت‌ها مشاوره‌هایی در این زمینه‌ها ارائه دهیم تا کیفیت فرآیند تولید ساختمان تعاونی‌ساز در کشور ارتقا یابد.
 
مظاهریان با بیان این‌که بیشترین تخلفات در تعاونی‌های مسکن، مربوط به طرح مسکن مهر در دولت قبل بود، یادآور شد: در آن دوره تعاونی‌هایی که تشکیل می‌شد، واقعی نبودند؛ به این معنا که افرادی که دور هم جمع می‌شدند از یکدیگر شناختی نداشتند. بلکه افرادی که ثبت نام کرده بودند، به ترتیب شماره پرونده و بدون نظرخواهی، در تعاونی‌های مسکن غیرواقعی قرار داده می‌شدند.
 
انتهای پیام/