خودروي خاطره انگيز ايراني ها به تاريخ پيوست

شرکت لندرور هم‌اکنون زیرمجموعه‌ای از گروه جگوار لندرور به‌شمار می‌آید و از سال ۲۰۰۸ متعلق به کمپانی هندی تاتا موتورز می‌باشد، که خود شرکت تابعه‌ای از گروه تاتا محسوب می‌شود.

ریشه‌های تاسیس این شرکت به سال ۱۹۴۸ باز می‌گردد، که موریس فردیناند ویلکس؛ رییس هیئت مدیره وقت گروه روور با هدف تولید خودروهای چهارچرخ محرک، اقدام به طراحی و راه‌اندازی خط تولید لندرور نمود.

شرکت روور در آن زمان خود زیرمجموعه‌ای از کمپانی لیلاند موتورز به‌شمار می‌آمد، تا اینکه در سال ۱۹۶۷ بریتیش لیلاند شرکت روور را تصاحب نمود. در ۱۹۹۴ در پی خریداری روور توسط ب ام و، برند لندرور نیز به این شرکت آلمانی واگذار گردید.

در سال ۲۰۰۰ برای نخستین بار، مدیریت کمپانی ب‌ام‌و اقدام به جداسازی برند لندرور، از شرکت روور نمود. در اواخر سال ۲۰۰۰ لندرور به‌عنوان یک برند و شرکت مستقل، به کمپانی فورد فروخته شد.

در ۲۰۰۸ در حالی که شرکت‌هایی چون ماهیندرا، تاتا موتورز، مدیریت سرمایه سربروس، تی‌پی‌جی کپیتال و شرکت مدیریت آپولو، خواهان خریداری لندرور بودند، سرانجام شرکت فورد، دو شرکت زیرمجموعه خود، یعنی جگوار کارز و لندرور را بطور همزمان، به تاتا موتورز واگذار کرد.

در ماه ژوئن ۲۰۰۸ در پی ادغام جگوار کارز، لندرور و رنجرور، گروه جگوار لندرور، تحت مدیریت تاتا موتورز تشکیل شد. شرکت لندرور تا ماه مارس ۲۰۱۲ به‌عنوان زیرمجموعه‌ای از جگوار لندرور، شمار ۲۵۱٫۶۳۲ دستگاه خودرو تولید نمود.

لندرور تاکنون مدل‌های زیادی را عرضه کرده و هم‌اکنون ۳ مدل از این شرکت بنام‌های لندروور دیسکاوری، لندرور دیفندر و لندروور فری‌لندر، در خط تولید کارخانه‌های لندرور قرار دارند.

راحی نخستین خودروی لندرور به سال ۱۹۴۷ بازمی‌گردد، که موریس فردیناند ویلکس؛ رییس هیئت مدیره وقت گروه روور و طراح ارشد خودروهای شرکت روور، در زمان تعطیلات تابستان، در مزرعه شخصی‌اش در نیوبارو، ولز، با استفاده از شاسی و اکسل خودروی ویلیس ام‌بی، که متعلق به شرکت آمریکایی جیپ بود، شروع به ساخت نخستین مدل از خودروهای لندرور نمود. این مدل، بعدها لندرور سری ۱ نام گرفت.

تولد برند لندرور، به‌عنوان یک شرکت و نشان تجاری مستقل، به زمانی بازمی‌گردد، که جنگ جهانی دوم، با تمام تلفات و ویرانی‌هایش، بتازگی پایان گرفته بود و کارخانهٔ شرکت روور در سالی هیل، انگلستان نیز، مانند بسیاری از کارخانه‌های خودروسازی و صنعتی دیگر، در حال تجدید ساختار بود و می‌بایست سیاست جدیدی را برای تولیدات خود اعمال می‌کرد.

این کارخانه در زمان جنگ، به تولید اتومبیل با برند موریس مشغول بود و در کنار آن نیز، برخی از لوازم و ماشین‌آلات مورد نیاز شرایط جنگ را، تولید می‌نمود.

با پایان گرفتن جنگ، مدیریت کارخانه تصمیم به تولید وسیلهٔ نقلیه‌ای گرفت، که بتوان با صادر کردن آن، قسمتی از نیاز وارداتی خود، نظیر مواد اولیه را، تأمین کند و همچنین خودرو تولید شده برای فعالیت‌های عمرانی پس از جنگ نیز، مفید واقع گردد.

در سال ۱۹۴۷ موریس ویلکس، طرح تولید انبوه یک اتومبیل چندمنظوره دو دیفرانسیل، که توان جایگزین شدن اتومبیل‌های دو دیفرانسیل آمریکایی و بریتانیایی، نظیر جیپ، فورد و ویلیز را که در آن زمان اولین و تنها خودروهای دو دیفرانسیل بودند، را با مدیران وقت گروه روور مطرح نمود.

بعد از گذشت پنج ماه، اولین نمونهٔ این تولید جدید، که لندرور نام داشت، آماده شد. زمان در تولید این خودرو بسیار حائز اهمیت بود، زیرا می‌بایست برای بقای کارخانه، هر چه زودتر به بازار جهانی راه پیدا می‌کرد و سرانجام در ۳۰ آوریل ۱۹۴۸ برای اولین بار در نمایشگاه جهانی خودرو در آمستردام، از نخستین مدل لندرور، رونمایی شد.

این خودرو به زودی نظرها را متوجه خود نمود، زیرا دارای ویژگی‌های خاصی بود، خودرویی چندمنظوره که جزئیات زیادی در طراحی آن رعایت شده بود. جنس بدنه آن از آلومینیوم بود و این مسأله باعث جلوگیری از زنگ‌زدگی و پوسیدگی در اثر رطوبت می‌شد، دارای موتوری چهار سیلندر بود، که توسط گیربکسی چهار سرعته، نیرو را به چهار چرخ منتقل می‌کرد و در کنار آن، از گیربکس کمک نیز سود می‌جست، بنابراین دارای چهار دنده سبک و چهار دنده سنگین بود.