ظرافت‌های درمانی در مداوای شکستگی‌ها

به گزارش خبرنگار  گروه فضای مجازی ،  زمانی که پس از آسیب دیدگی فرد بیمار نمی‌تواند عضو آسیب دیده خود را حرکت دهد یا توانایی راه رفتن ندارد باید ابتدا به ابتلای او به شکستگی‌های اندامی مشکوک شد. شکستگی‌های اندامی اگر زودهنگام درمان شوند، شانس بیشتری برای بازگشت سلامتی وجود دارد بنابراین افراد باید در صورت مشکوک شدن به این بیماری به یک پزشک متخصص ارتوپد مراجعه کنند.


دکتر شهاب ایل کا متخصص ارتوپدی در گفت‌و‌گو با «ایران» با اشاره به اینکه شکستگی‌هایی که از ناحیه کمربند لگنی و شانه‌ها تا پاها و دست‌ها ایجاد می‌شوند جزء شکستگی‌های اندامی هستند، می‌گوید: باز، بسته و پیچیده از انواع شکستگی‌هایی است که می‌توانند بر اثر تصادفات با وسایل نقلیه یا حوادث ورزشی مانند زمین خوردن ایجاد شود. میزان آسیب‌های وارد شده به استخوان‌ها براساس میزان آسیب دیدگی افراد متفاوت است بنابراین این صدمات می‌توانند افراد را دچار شکستگی‌های خفیف کند یا باعث از بین رفتن مفاصل‌شان شود.

  وی در ادامه، تصریح می‌کند: روش درمانی جا‌اندازی بسته نسبت به روش جا‌اندازی باز دارای ارجحیت بسیار زیادی است. پزشک اغلب در تلاش است تا بواسطه این روش بیمار را درمان کند اما روش جا‌اندازی بسته در اغلب موارد کارایی ندارد.


در مواردی ممکن است استفاده از این روش آسیب دیدگی فرد را تشدید کند بنابراین پزشک در این‌صورت از روش جا‌اندازی باز استفاده می‌کند.

 اغلب، درمان شکستگی‌های اندامی در سنین پایین به واسطه جا‌اندازی بسته و آتل یا گچ‌گیری درمان می‌شوند اما در سنین بالا‌تر این شکستگی‌ها بر اساس نوع‌شان نیاز به جا‌اندازی باز و تثبیت استخوان با وسایل ارتوپدی دارند.

 دکتر ایل کا در خصوص درمان شکستگی‌های اندامی، خاطرنشان می‌کند: درد، تورم، ناتوانی اندام برای انجام حرکات طبیعی، کبودی و تغییر شکل اندام از علائم شکستگی‌های اندامی هستند.


اگر شدت این حوادث بیشتر باشد آسیب بیشتری به استخوان‌های اندام فرد وارد می‌شود بنابراین هر مقدار که شدت آسیب وارد شده به استخوان‌ها بیشتر باشد درمان آن نیز مشکل‌تر است، همچنین جراحی به دقت و مهارت بیشتری نیاز دارد.

 این متخصص ارتوپدی با اشاره به اینکه معاینه عصبی و عروقی اندام‌ها از اصول اولیه‌ای است که در هنگام آسیب‌های اندامی انجام می‌شود، می‌گوید: در برخی از شکستگی‌ها تورم بیش از حد باعث آسیب عصبی و عروقی اندامی می‌شود که به آن سندروم کمپارتمان نیز می‌گویند.

 وجود این سندروم در بیمار زنگ خطری برای انتقال او به بیمارستان و معاینه توسط پزشک است. وی در خاتمه، بیان می‌کند: له شدن ماهیچه‌ها به علت ترومای عضلات، شکستگی‌ها و پانسمان‌های بسیار محکم یا فشارهای ناشی از باندهای دور اندام از علت‌های ایجاد این سندروم هستند. اگر این سندروم زودهنگام درمان نشود فرد را دچار عوارض زیادی می‌کند و حتی ممکن است به قطع عضو بیمار منجر شود.