زندگی دختر کلمبیایی، قربانی اسیدپاشی
ناتالیا پونسه د لئون، یک زن ۳۵ ساله کلمبیایی است با چشمانی درخشان و سرزنده که زمانی فکر می کرد برای همیشه بینایی اش را از دست داده.
خبرگزاری میزان -
به گزارش گروه فضای مجازی ، ناتالیا پونسه د لئون، یک زن ۳۵ ساله کلمبیایی است با چشمانی درخشان و
سرزنده که زمانی فکر می کرد برای همیشه بینایی اش را از دست داده.
خانه مادرش، جایی که محل زندگی ناتالیاست، همیشه نیمه تاریک است چون نور آفتاب برای سوختگی خوب نیست.
ناتالیا تا کنون دو بار دچار سوختگی جدی شده.
هنگامی که سه سال بیشتر نداشت، وقتی برای برداشتن توپش به خیابان دوید زیر اگزوز یک اتومبیل گیر کرد و صورتش به شدت دچار سوختگی شد.
دومین
بار ۳۰ سال بعد بود. مردی که او را قبلا به ندرت دیده بود یک لیتر اسید به
او پاشید که منجر به سوختگی شدید صورت، بازوان، شکم و یک ساق پایش شد.
او دلیل این اسیدپاشی را نمی داند.
ناتالیا چندین هفته در بیمارستان بستری بود. چند عمل جراحی را پشت سر گذاشت و هنوز عمل های جراحی بیشتری در پیش رو دارد.
او قربانی یکی از وحشیانه ترین اسیدپاشی ها در تاریخ کلمبیاست. کشوری که یکی از بیشترین موارد حمله با اسید را در جهان دارد.
'مثل این که آب رویم پاشیدند'
ناتالیا در شرح لحظه ای که اسید با بدنش تماس پیدا کرد می گوید: "فکر کردم آب است. نمی دانستم چه بود. بویی یا چیز دیگری احساس نکردم. وقتی لباسم سوخت، سوزش را احساس کردم و با فریاد به داخل خانه رفتم."
خولیا گوتیئرز د پینرز، مادر ناتالیا می گوید: "آن روز من تقریبا مردم."
پس از سوختگی ناشی از اگزوز اتومبیل، مادر ناتالیای سه ساله مجبور شد پنج ماه از خانه خارج نشود و به اتفاق دخترش در محیط سربسته بماند.
پس از اسیدپاشی، حادثه ای که تمام کلمبیا را تکان داد، خانم گوتیئرز، در تمام مدت معالجه دراز مدت دخترش در کنار او بود.
مهمترین ترس ناتالیا این بود که ممکن است کور شود.
او می گوید: "نور اذیتم می کرد. نمی توانستم چشمانم را ببندم چون پلک نداشتم. می بایستی با پوشش مخروطی شکل چشمانم را بپوشانم تا مرطوب نگاه داشته شوند و در نتیجه قرنیه چشمانم آسیب نبیند."
پزشکان چهار عمل جراحی بر روی پلک های او انجام دادند و در جریان این جراحی ها او می بایستی دوباره پلک زدن را هم یاد بگیرد.
اگر چه ناتالیا بینایی اش را از دست نداد ولی هنوز حتی تصور نابینا شدن، می تواند او را بسیار ناراحت کند.
او به مورد آمنه بهرامی یک زن ایرانی اشاره می کند که به دلیل قانونی بودن قصاص، می توانست کسی را که با اسید پاشی موجب نابینا شدنش شده بود، به تلافی کور کند.
ولی آمنه بهرامی از حق خود گذشت و مجرم را بخشید.
ناتالیا میگوید اگر او به جای آمنه بهرامی بود ممکن بود نوع دیگری رفتار کند.
به عقیده ناتالیا انتقام، التیام بخش نیست ولی اضافه می کند: "اگر من کور می شدم و بعد به من اجازه داده می شد که کاری کنم که مسبب کوری من به همان رنجی که من می برم، دچار شود، این کار را می کردم."
البته لازم نبود ناتالیا با یک چنین انتخابی مواجه شود.
وحشت از آینه
"اولین باری که به خودم در آینه نگاه کردم تقریبا مُردم. خودم را نشناختم. من یک هیولا بودم.
" با خودم گفتم فایده ای ندارد که با این وضع به زندگی ادامه دهم."
ناتالیا می گوید چندین بار به خودکشی فکر کرده بود.
ولی با گذشت زمان و جراحی های متعدد، سوختگی های صورتش ترمیم یافت و ناتالیا به دیدن قیافه جدیدش عادت کرد.
وی می گوید: "عمه ام یک آینه ذره بینی به من داده بود و من همیشه این آینه را با خودم داشتم."
او با لبخند اضافه می کند که حالا او و آینه بهترین دوستان یکدیگرند و دیگر از نگاه کردن در آینه وحشت ندارد.
اکنون مدتی است که ناتالیا از رفتن به خیابان ناراحت نمی شود.
او زن خوش سلیقه ای است و قبل از این که برای مصاحبه حاضر شود اصرار داشت که منتظر بمانم تا آرایشش را تکمیل کند.
پیش از حادثه اسیدپاشی او آرایش نمی کرد.
ماسک
خانه ناتالیا پر از نقاب های زیباست- روی دیوارها، میزها و داخل اطاقش.
تعدادی ماسک های طبی هم که بخشی از مداوای اوست دیده می شود.
مدتهای طولانی او برای پوشاندن صورتش در انظار عمومی از این ماسک ها استفاده می کرد.
ولی پس از تصویب قانون موسوم به ناتالیا ، که مجازات اسیدپاشی را تشدید کرد، او پوشش نقاب را کنار گذاشت.
ناتالیا می گوید احساس می کرد که مدت بیش از حدی را در خانه گذرانده است و به همین جهت به نیویورک سفر کرد.
او با خودش می گفت که چهره زیبایی دارد و اکنون وقت آن رسیده که آن را به دنیا نشان دهد.
البته ناتالیا به عنوان بخشی از مداوا هنوز از ماسک ها استفاده می کند.
'خوشبختانه هیچ چیز از دست ندادم'
در حالی که تنها دو سال از زمان حمله به ناتالیا گذشته، به دلیل مهارت پزشکان و نیز اراده شخصی اش بهبودی قابل توجهی پیدا کرده.
"حالت قیافه ام حفظ شده، پوست، ترکیب چهره ام، چشمانم، بینی ام و دهانم همه طبیعی اند."
"خوشبختانه من هیچ چیز از دست ندادم. گردنم که سوختگی آن می توانست خیلی سخت باشد، آسیبی ندید. سینه ام هم نسوخت؛ دستانم، انگشتانم و سایر اعضای بدنم سالم ماند."
ناتالیا می گوید وقتی سال بعد او را ملاقات می کنیم، بقیه عمل های جراحی هم صورت گرفته و حال او به مراتب بهتر خواهد بود.
راهنمایی های اضطراری در صورت سوختگی ناشی از اسید
توصیه های دکتر خورخه لوئیز گاویریا، پزشک معالج ناتالیا در بوگوتا
اگر به کسی که دچار سوختگی ناشی از اسیدپاشی است کمک می کنید دستهایتان را بپوشانید
لباس های قربانی اسیدپاشی را پاره نکنید بلکه ببُرید
با حوله کاغذی می توان تا ۸۰ درصد اسیدی را که روی سطح پوست است، پاک کرد
به مدت ۲۰ دقیقه محل سوختگی را با آب بشویید و سپس ۱۵ دقیقه با صابون مایع جراحت سوختگی را تمیز کنید
/انتهای پیام/
: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانههای داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانهای منتشر میشود.
خانه مادرش، جایی که محل زندگی ناتالیاست، همیشه نیمه تاریک است چون نور آفتاب برای سوختگی خوب نیست.
ناتالیا تا کنون دو بار دچار سوختگی جدی شده.
هنگامی که سه سال بیشتر نداشت، وقتی برای برداشتن توپش به خیابان دوید زیر اگزوز یک اتومبیل گیر کرد و صورتش به شدت دچار سوختگی شد.
او دلیل این اسیدپاشی را نمی داند.
ناتالیا چندین هفته در بیمارستان بستری بود. چند عمل جراحی را پشت سر گذاشت و هنوز عمل های جراحی بیشتری در پیش رو دارد.
او قربانی یکی از وحشیانه ترین اسیدپاشی ها در تاریخ کلمبیاست. کشوری که یکی از بیشترین موارد حمله با اسید را در جهان دارد.
'مثل این که آب رویم پاشیدند'
اولین باری که ناتالیا در آینه نگاه کرد، خود را نشناخت
در
۲۷ مارس ۲۰۱۴، جاناتان وگا، همسایه ناتالیا با وانمود کردن این که دوست
سابق ناتالیاست، او را به دم در کشاند تا اسید سولفوریک روی او بپاشد.ناتالیا در شرح لحظه ای که اسید با بدنش تماس پیدا کرد می گوید: "فکر کردم آب است. نمی دانستم چه بود. بویی یا چیز دیگری احساس نکردم. وقتی لباسم سوخت، سوزش را احساس کردم و با فریاد به داخل خانه رفتم."
خولیا گوتیئرز د پینرز، مادر ناتالیا می گوید: "آن روز من تقریبا مردم."
پس از سوختگی ناشی از اگزوز اتومبیل، مادر ناتالیای سه ساله مجبور شد پنج ماه از خانه خارج نشود و به اتفاق دخترش در محیط سربسته بماند.
پس از اسیدپاشی، حادثه ای که تمام کلمبیا را تکان داد، خانم گوتیئرز، در تمام مدت معالجه دراز مدت دخترش در کنار او بود.
مهمترین ترس ناتالیا این بود که ممکن است کور شود.
او می گوید: "نور اذیتم می کرد. نمی توانستم چشمانم را ببندم چون پلک نداشتم. می بایستی با پوشش مخروطی شکل چشمانم را بپوشانم تا مرطوب نگاه داشته شوند و در نتیجه قرنیه چشمانم آسیب نبیند."
پزشکان چهار عمل جراحی بر روی پلک های او انجام دادند و در جریان این جراحی ها او می بایستی دوباره پلک زدن را هم یاد بگیرد.
اگر چه ناتالیا بینایی اش را از دست نداد ولی هنوز حتی تصور نابینا شدن، می تواند او را بسیار ناراحت کند.
او به مورد آمنه بهرامی یک زن ایرانی اشاره می کند که به دلیل قانونی بودن قصاص، می توانست کسی را که با اسید پاشی موجب نابینا شدنش شده بود، به تلافی کور کند.
ولی آمنه بهرامی از حق خود گذشت و مجرم را بخشید.
ناتالیا میگوید اگر او به جای آمنه بهرامی بود ممکن بود نوع دیگری رفتار کند.
به عقیده ناتالیا انتقام، التیام بخش نیست ولی اضافه می کند: "اگر من کور می شدم و بعد به من اجازه داده می شد که کاری کنم که مسبب کوری من به همان رنجی که من می برم، دچار شود، این کار را می کردم."
البته لازم نبود ناتالیا با یک چنین انتخابی مواجه شود.
وحشت از آینه
ناتالیا دیگر صورت خود را با ماسک درمانی نمیپوشاند
از آنجا که ناتالیا دید چشمانش را از دست نداده بود ناچار بود صورت خود را در آینه ببیند؛ که به گفته خودش کار آسانی نبود."اولین باری که به خودم در آینه نگاه کردم تقریبا مُردم. خودم را نشناختم. من یک هیولا بودم.
" با خودم گفتم فایده ای ندارد که با این وضع به زندگی ادامه دهم."
ناتالیا می گوید چندین بار به خودکشی فکر کرده بود.
ولی با گذشت زمان و جراحی های متعدد، سوختگی های صورتش ترمیم یافت و ناتالیا به دیدن قیافه جدیدش عادت کرد.
وی می گوید: "عمه ام یک آینه ذره بینی به من داده بود و من همیشه این آینه را با خودم داشتم."
او با لبخند اضافه می کند که حالا او و آینه بهترین دوستان یکدیگرند و دیگر از نگاه کردن در آینه وحشت ندارد.
اکنون مدتی است که ناتالیا از رفتن به خیابان ناراحت نمی شود.
او زن خوش سلیقه ای است و قبل از این که برای مصاحبه حاضر شود اصرار داشت که منتظر بمانم تا آرایشش را تکمیل کند.
پیش از حادثه اسیدپاشی او آرایش نمی کرد.
خانه ناتالیا پر از نقاب های زیباست- روی دیوارها، میزها و داخل اطاقش.
تعدادی ماسک های طبی هم که بخشی از مداوای اوست دیده می شود.
مدتهای طولانی او برای پوشاندن صورتش در انظار عمومی از این ماسک ها استفاده می کرد.
ولی پس از تصویب قانون موسوم به ناتالیا ، که مجازات اسیدپاشی را تشدید کرد، او پوشش نقاب را کنار گذاشت.
ناتالیا می گوید احساس می کرد که مدت بیش از حدی را در خانه گذرانده است و به همین جهت به نیویورک سفر کرد.
او با خودش می گفت که چهره زیبایی دارد و اکنون وقت آن رسیده که آن را به دنیا نشان دهد.
البته ناتالیا به عنوان بخشی از مداوا هنوز از ماسک ها استفاده می کند.
'خوشبختانه هیچ چیز از دست ندادم'
در حالی که تنها دو سال از زمان حمله به ناتالیا گذشته، به دلیل مهارت پزشکان و نیز اراده شخصی اش بهبودی قابل توجهی پیدا کرده.
"حالت قیافه ام حفظ شده، پوست، ترکیب چهره ام، چشمانم، بینی ام و دهانم همه طبیعی اند."
"خوشبختانه من هیچ چیز از دست ندادم. گردنم که سوختگی آن می توانست خیلی سخت باشد، آسیبی ندید. سینه ام هم نسوخت؛ دستانم، انگشتانم و سایر اعضای بدنم سالم ماند."
ناتالیا می گوید وقتی سال بعد او را ملاقات می کنیم، بقیه عمل های جراحی هم صورت گرفته و حال او به مراتب بهتر خواهد بود.
توصیه های دکتر خورخه لوئیز گاویریا، پزشک معالج ناتالیا در بوگوتا
اگر به کسی که دچار سوختگی ناشی از اسیدپاشی است کمک می کنید دستهایتان را بپوشانید
لباس های قربانی اسیدپاشی را پاره نکنید بلکه ببُرید
با حوله کاغذی می توان تا ۸۰ درصد اسیدی را که روی سطح پوست است، پاک کرد
به مدت ۲۰ دقیقه محل سوختگی را با آب بشویید و سپس ۱۵ دقیقه با صابون مایع جراحت سوختگی را تمیز کنید
/انتهای پیام/
: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانههای داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانهای منتشر میشود.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *