هفت روش برای جلوگیری از هک شدن
از نظر فنی، هر چیزی که به اینترنت وصل شود، قابلیت هک شدن را داراست. اما راه های مفیدی وجود دارند که می توانید برای محافظت از خود و داده هایتان انجام داده و امکان نفوذ هکرها را سلب کنید.
به گزارش گروه فضای مجازی ، در این مطلب شما را با هفت روش جلوگیری از هک شدن توسط هکرها و یا ویروس های مخرب آشنا می کنیم:
۱. به ایمیل ها مشکوک باشید
بسیاری از حملات سایبری بوسیله ایمیل های ساده اما مخرب شکل می گیرند. ایمیل یک ابزار مفید برای ارتباط است زیرا بوسیله آن می توان هر چیزی را به هر کسی ارسال کرد؛ اما این مزیت می تواند خطر ساز نیز باشد و ریسک امنیتی بالایی را موجب شود. برای مثال، در عمل فیشینگ، ایمیل های به ظاهر بی ضرری به قربانیان ارسال شده و آن ها را به وب سایت هایی تقلبی جهت آپدیت کردن اطلاعات شخصی شان فرا می خوانند. این اطلاعات اخذ شده سپس بر ضد قربانیان استفاده شده و می تواند کلاه برداری های گسترده ای را رقم بزنند.
بهترین راه برای جلوگیری از فریب خوردن توسط ایمیل های ساختگی آن است که چک کنید آیا فرستنده همانی است که شما فکر می کنید یا خیر. ابتدا آدرس ایمیل وی را چک کرده و با اطلاعات قبلی خود چک کنید تا از صحت آن مطمئن شوید. برای محکم کاری بیشتر می توانید آدرس IP ارسال کننده را نیز بررسی نمایید. بدین منظور، با کلیک بر روی گزینه Show Original در جیمیل، می توانید اطلاعات پایه ای ایمیل از جمله آدرس IP فرد ارسال کننده را مشاهده کرده و با گوگل کردن (سرچ کردن) این آدرس IP، سرچشمه ایمیل ارسال شده و اطلاعاتی راجع به مکان ارسال آن را بدست آورید.
۲. مکان پیوندها را چک کنید
پیام های ناشناخته، حاوی پیوندهایی (لینک هایی) به وب سایت های ناشناخته هستند. گشت و گذار به یک وب سایت ناشناخته می تواند عواقب ناخواسته ای در پی داشته باشد. مثلا ممکن است وب سایتی، به حالت تقلیدی، شکل یک پایگاه اینترنتی معتبر و مورد اعتماد شما را بازسازی کرده و از این طریق اقدام به کلاه برداری فیشینگ و دزدیدن اطلاعات نماید یا بدافزارهای مخربی را به رایانه شما منتقل کند.
اگر بار دیگر اغوا شدید که بر روی یکی از این پیوندها کلیک کنید، بهتر است دقیقا بررسی کنید که با این کار به کجا منتقل خواهید شد. برای این منظور، می توانید بوسیله ابزارهایی چون URL X-ray از ماهیت پیوند اطلاع یابید. در نهایت، متوجه باشید که سایت های رمزگذاری شده بوسیله پروتکل HTTPS که حاوی این عبارت در ابتدای آدرس خود و همچنین یک آیکون قفل در کنار آدرس شان هستند، عموما امنیت لازم را دارند.
۳. هیچ وقت پیوست ها را باز نکنید (بجز وقتی که واقعا به آن مطمئن هستید)
یک قانون مناسب و دقیق، باز نکردن پیوست ها (attachments) بجز وقتی است که ۱۲۰ درصد به آن و فرد فرستنده اش مطمئنید! هکرها خیلی راحت می توانند کدهای بدافزاری را بوسیله باز شدن پیوست های ویروسی به رایانه تان نفوذ دهند.
۴. استفاده از احراز هویت دو مرحله ای
وقتی بزرگترین کمپانی ها هک می شوند، امکان اینکه رایانه شخصی شما هک شود خیلی محتمل و آسان به نظر می رسد. در احراز هویت دو مرحله ای، از کاربر خواسته می شود ابتدا رمز عبور را وارد کرده و سپس عمل دیگری را جهت احراز هویت اش انجام دهد. برای مثال کدی را که به شماره تلفن همراه اش پیامک می شود، وارد نماید. به این صورت، برای هکرها بسیار سخت و در مواردی غیر ممکن می شود که بتوانند یک ایمیل یا حساب کاربری که از این امکان استفاده می کند را هک کنند. پس همین الان سیستم احراز هویت دو مرحله را در ایمیل و سایر حساب های کاربری خود که این امکان را دارند، فعال نمایید.
۵. استفاده از رمزهای عبور پیشرفته
این توصیه، بسیار بدیهی است اما به آن توجه لازم نمی شود. یک رمز عبور قوی، شامل اعداد بزرگ و کوچک انگلیسی، اعداد، نمادها و نقطه گذاری های متعدد است. هیچگاه رمز عبوری انتخاب نکنید که به اطلاعات شخصی شما چون نام، نام خانوادگی، تاریخ تولید یا نام همسر و فرزندان تان برگردد. بعلاوه، هیچگاه رمزهای عبورتان را در فایلی بر روی رایانه خود ذخیره نکنید و سعی نمایید برای اکانت های مختلف خود از رمزهای عبور جداگانه استفاده کنید.
ابزارهای مناسبی چون LastPass و ۱Password وجود دارند که می توانید از آن ها برای ذخیره امن رمزهای عبور خود و به یاد آوردن ساده آن ها در هنگام لزوم استفاده نمایید. سعی کنید به طور دوره ای و در زمان های کوتاه، رمز عبور حساب های کاربری مهم خود چون ایمیل و حساب های بانکی را تعویض نمایید.
۶. استفاده با احتیاط از فضاهای مجازی
اینجا یک قاعده سرانگشتی مناسب داریم: «اگر نمی خواهد مردم به اطلاعات تان دسترسی پیدا کنند، آن ها را منتشر نکنید.» به عبارت دیگر، هر چیزی که آنلاین شود، قابلیت انتشار عمومی آنلاین را نیز خواهد داشت. یکی از راه های انتشار اطلاعات می تواند از طریق فضاهای ابری ناامن (حافظه های آنلاین) باشد. اینکه صاحب یک فضای ابری ادعا می کند بسیار امن است و راهی جهت نفوذ به آن وجود ندارد، مهم نیست؛ مهم این است که به ذهن بسپارید نباید به دیگران اجازه دهید حریم خصوصی تان را تماشا کنند.
۷. عدم اشتراک گذاری اطلاعات شخصی بر روی شبکه وای فای عمومی
آیا به این فکر می کنید که وقتی در یک کافه نشسته اید و به وای فای آن متصلید، با حساب بانکداری الکترونیک خود یک بلیط هواپیما بخرید؟ در این صورت، باید نسبت به این تلقی خود تجدید نظر کنید چون به امنیت این ارتباط اعتمادی نیست. موضوع مشابهی در مورد رستوران ها، هتل ها و مراکز علمی و کنفرانسی نیز وجود دارد و ترافیک های وای فای در بزرگترین و مجهزترین هتل های جهان نیز در معرض حمله هکرها قرار می گیرند.
از آن جایی که راهی برای آگاهی یافتن از این حملات وجود ندارد، بهتر است از قوه عاقله و احتیاط خود استفاده کرده و در مورد استفاده از اینگونه شبکه های بی سیم اینترنتی مراقبت جدی کنید. برای مثال، چک کردن ایمیل یا خریدهای اینترنتی خود را به زمانی دیگر که از شبکه امن خانگی استفاده می کنید، موکول نمایید. اگر به فرض مثال، ضرورتی بوجود آمد و مجبور شدید یک خرید اینترنتی را از طریق یک شبکه وای فای عمومی انجام دهید، استفاده از شبکه خصوصی مجازی (VPN) می تواند یک انتخاب عقلانی باشد چرا که به این وسیله ارتباطات رمزگذاری شده و برای هکرها سخت می شود که بفهمند شما در حال انجام چه گشت و گذارهای اینترنتی و تبادل چه نوع اطلاعاتی هستید.
این گزارش در تاریخ 25 فروردین در خبرگزاری مهر منتشر شده است و بنا به اهمیت آن، بازنشر می شود.
/انتهای پیام/
: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه‌های داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.
۱. به ایمیل ها مشکوک باشید
بسیاری از حملات سایبری بوسیله ایمیل های ساده اما مخرب شکل می گیرند. ایمیل یک ابزار مفید برای ارتباط است زیرا بوسیله آن می توان هر چیزی را به هر کسی ارسال کرد؛ اما این مزیت می تواند خطر ساز نیز باشد و ریسک امنیتی بالایی را موجب شود. برای مثال، در عمل فیشینگ، ایمیل های به ظاهر بی ضرری به قربانیان ارسال شده و آن ها را به وب سایت هایی تقلبی جهت آپدیت کردن اطلاعات شخصی شان فرا می خوانند. این اطلاعات اخذ شده سپس بر ضد قربانیان استفاده شده و می تواند کلاه برداری های گسترده ای را رقم بزنند.
بهترین راه برای جلوگیری از فریب خوردن توسط ایمیل های ساختگی آن است که چک کنید آیا فرستنده همانی است که شما فکر می کنید یا خیر. ابتدا آدرس ایمیل وی را چک کرده و با اطلاعات قبلی خود چک کنید تا از صحت آن مطمئن شوید. برای محکم کاری بیشتر می توانید آدرس IP ارسال کننده را نیز بررسی نمایید. بدین منظور، با کلیک بر روی گزینه Show Original در جیمیل، می توانید اطلاعات پایه ای ایمیل از جمله آدرس IP فرد ارسال کننده را مشاهده کرده و با گوگل کردن (سرچ کردن) این آدرس IP، سرچشمه ایمیل ارسال شده و اطلاعاتی راجع به مکان ارسال آن را بدست آورید.
۲. مکان پیوندها را چک کنید
پیام های ناشناخته، حاوی پیوندهایی (لینک هایی) به وب سایت های ناشناخته هستند. گشت و گذار به یک وب سایت ناشناخته می تواند عواقب ناخواسته ای در پی داشته باشد. مثلا ممکن است وب سایتی، به حالت تقلیدی، شکل یک پایگاه اینترنتی معتبر و مورد اعتماد شما را بازسازی کرده و از این طریق اقدام به کلاه برداری فیشینگ و دزدیدن اطلاعات نماید یا بدافزارهای مخربی را به رایانه شما منتقل کند.
اگر بار دیگر اغوا شدید که بر روی یکی از این پیوندها کلیک کنید، بهتر است دقیقا بررسی کنید که با این کار به کجا منتقل خواهید شد. برای این منظور، می توانید بوسیله ابزارهایی چون URL X-ray از ماهیت پیوند اطلاع یابید. در نهایت، متوجه باشید که سایت های رمزگذاری شده بوسیله پروتکل HTTPS که حاوی این عبارت در ابتدای آدرس خود و همچنین یک آیکون قفل در کنار آدرس شان هستند، عموما امنیت لازم را دارند.
۳. هیچ وقت پیوست ها را باز نکنید (بجز وقتی که واقعا به آن مطمئن هستید)
یک قانون مناسب و دقیق، باز نکردن پیوست ها (attachments) بجز وقتی است که ۱۲۰ درصد به آن و فرد فرستنده اش مطمئنید! هکرها خیلی راحت می توانند کدهای بدافزاری را بوسیله باز شدن پیوست های ویروسی به رایانه تان نفوذ دهند.
۴. استفاده از احراز هویت دو مرحله ای
وقتی بزرگترین کمپانی ها هک می شوند، امکان اینکه رایانه شخصی شما هک شود خیلی محتمل و آسان به نظر می رسد. در احراز هویت دو مرحله ای، از کاربر خواسته می شود ابتدا رمز عبور را وارد کرده و سپس عمل دیگری را جهت احراز هویت اش انجام دهد. برای مثال کدی را که به شماره تلفن همراه اش پیامک می شود، وارد نماید. به این صورت، برای هکرها بسیار سخت و در مواردی غیر ممکن می شود که بتوانند یک ایمیل یا حساب کاربری که از این امکان استفاده می کند را هک کنند. پس همین الان سیستم احراز هویت دو مرحله را در ایمیل و سایر حساب های کاربری خود که این امکان را دارند، فعال نمایید.
۵. استفاده از رمزهای عبور پیشرفته
این توصیه، بسیار بدیهی است اما به آن توجه لازم نمی شود. یک رمز عبور قوی، شامل اعداد بزرگ و کوچک انگلیسی، اعداد، نمادها و نقطه گذاری های متعدد است. هیچگاه رمز عبوری انتخاب نکنید که به اطلاعات شخصی شما چون نام، نام خانوادگی، تاریخ تولید یا نام همسر و فرزندان تان برگردد. بعلاوه، هیچگاه رمزهای عبورتان را در فایلی بر روی رایانه خود ذخیره نکنید و سعی نمایید برای اکانت های مختلف خود از رمزهای عبور جداگانه استفاده کنید.
ابزارهای مناسبی چون LastPass و ۱Password وجود دارند که می توانید از آن ها برای ذخیره امن رمزهای عبور خود و به یاد آوردن ساده آن ها در هنگام لزوم استفاده نمایید. سعی کنید به طور دوره ای و در زمان های کوتاه، رمز عبور حساب های کاربری مهم خود چون ایمیل و حساب های بانکی را تعویض نمایید.
۶. استفاده با احتیاط از فضاهای مجازی
اینجا یک قاعده سرانگشتی مناسب داریم: «اگر نمی خواهد مردم به اطلاعات تان دسترسی پیدا کنند، آن ها را منتشر نکنید.» به عبارت دیگر، هر چیزی که آنلاین شود، قابلیت انتشار عمومی آنلاین را نیز خواهد داشت. یکی از راه های انتشار اطلاعات می تواند از طریق فضاهای ابری ناامن (حافظه های آنلاین) باشد. اینکه صاحب یک فضای ابری ادعا می کند بسیار امن است و راهی جهت نفوذ به آن وجود ندارد، مهم نیست؛ مهم این است که به ذهن بسپارید نباید به دیگران اجازه دهید حریم خصوصی تان را تماشا کنند.
۷. عدم اشتراک گذاری اطلاعات شخصی بر روی شبکه وای فای عمومی
آیا به این فکر می کنید که وقتی در یک کافه نشسته اید و به وای فای آن متصلید، با حساب بانکداری الکترونیک خود یک بلیط هواپیما بخرید؟ در این صورت، باید نسبت به این تلقی خود تجدید نظر کنید چون به امنیت این ارتباط اعتمادی نیست. موضوع مشابهی در مورد رستوران ها، هتل ها و مراکز علمی و کنفرانسی نیز وجود دارد و ترافیک های وای فای در بزرگترین و مجهزترین هتل های جهان نیز در معرض حمله هکرها قرار می گیرند.
از آن جایی که راهی برای آگاهی یافتن از این حملات وجود ندارد، بهتر است از قوه عاقله و احتیاط خود استفاده کرده و در مورد استفاده از اینگونه شبکه های بی سیم اینترنتی مراقبت جدی کنید. برای مثال، چک کردن ایمیل یا خریدهای اینترنتی خود را به زمانی دیگر که از شبکه امن خانگی استفاده می کنید، موکول نمایید. اگر به فرض مثال، ضرورتی بوجود آمد و مجبور شدید یک خرید اینترنتی را از طریق یک شبکه وای فای عمومی انجام دهید، استفاده از شبکه خصوصی مجازی (VPN) می تواند یک انتخاب عقلانی باشد چرا که به این وسیله ارتباطات رمزگذاری شده و برای هکرها سخت می شود که بفهمند شما در حال انجام چه گشت و گذارهای اینترنتی و تبادل چه نوع اطلاعاتی هستید.
این گزارش در تاریخ 25 فروردین در خبرگزاری مهر منتشر شده است و بنا به اهمیت آن، بازنشر می شود.
/انتهای پیام/
: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه‌های داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *