مردی با ۲۳ سال خارش مرگ آور +عکس
خارش بدن یک بیماری موقتی محسوب می‌شود که شاید خیلی مهم به نظر نرسد؛ اما این مرد ۲۳ سال است که با این بیماری دست و پنجه نرم می‌کند.
خبرگزاری میزان - 
به گزارش ، مردی به نام «سامانزا» در یک منطقه روستایی اوگاندا زندگی می‌کرده و مدت ها از خارش شدید و تحمل ناپذیر بدن رنج می برده است. به این دلیل که خاراندن با انگشت های دست دیگر کفاف مشکل او را نمی‌داد، مجبور شده یک کوزه گلی را بشکند و از لبه های تیز آن به عنوان ابزاری برای خاراندن بدن خود استفاده کند. در نهایت، پوست بدن او به شدت آسیب دیده و مبتلا به باکتری و عفونت می گردد. سال ها خارش توقف ناپذیر و خراشیدن توسط یک شی تیز موجب می شود پوست سامانزا به قدری کلفت و ملتهب شود که دیگر سوزن های سرنگ توان نفوذ در آن را نداشتند. «موسی کاتاباروا» که یک عامل سازمان بهداشت در اوگانداست و سامانزا را در سال ۱۹۹۲ دیده، می گوید: «پوست او به‌وسیله گل خشک پوشیده شده بود و هیچکس در دهکده دوست نداشت که او را ببینید. برای همین، سامانزای بیچاره برای خود کلبه کوچکی ساخته بود و در آن زندگی می‌کرد.»
منشا خارش های مکرر این فرد، عفونتی به نام «onchocerciasis» است که به‌وسیله باکتری کرم های گرد انگلی به نام ولولوس توسط نیش یک نوع پرنده سیاه و سفید منتقل می‌شود. حدود ۱۸ میلیون نفر در جهان مبتلا به عفونت onchocerciasis هستند که تقریبا همه آن ها در آفریقا زندگی می کنند و تعداد کمی از مبتلایان نیز در ونزوئلا و برزیل هستند که خارش های آزاردهنده ای را تحمل می کنند.
خارش پوست
واکسنی برای این عفونت و خارش وجود ندارد، اما میتوان بوسیله داروی «ایوِرمِکتین» آن را کنترل نمود. فرآیند درمان این بیماری باید هر ۶ ماه یکبار تجدید شود. سامانزا بسیار خوش شانس بود که داروی ایورمکتین را دریافت کرد و دو سال پس از شروع درمان، خارش های او پایان یافت و پوست بدنش به به حالت طبیعی خود بازگشت. او توانست به جامعه خود بازگردد و با ازدواج و تشکیل خانواده، زندگی جدیدی را شروع کند.
احساس خارش در بدن به شدت در معرض فاکتورهای حسی و شناختی است. فردی یک شب را در کمپ واقع در جنگل آمازون خوابیده بود و به علت احساس خارش در بازو، خوابش نمیبرد. وقتی او با کمک چراغ قوه و عینک اش درصدد کشف منشاء خارش برمی آید، یک هزارپای بزرگ را می بیند که روی بازوی او جا خوش کرده است. پس از این اتفاق، خوابیدن برای این فرد غیر ممکن می شود چون او از نظر ذهنی نسبت به هر جنبش و حرکت عادی حساس شده و سرتاسر بدنش شروع به خاریدن می کند.
/انتهای پیام/
خبرگزاری میزان: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه‌های داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.
مردی به نام «سامانزا»
در یک منطقه روستایی اوگاندا زندگی می‌کرده و مدت ها از خارش شدید و تحمل
ناپذیر بدن رنج می برده است. به این دلیل که خاراندن با انگشت های دست دیگر
کفاف مشکل او را نمی‌داد، مجبور شده یک کوزه گلی را بشکند و از لبه های
تیز آن به عنوان ابزاری برای خاراندن بدن خود استفاده کند. در نهایت، پوست
بدن او به شدت آسیب دیده و مبتلا به باکتری و عفونت می گردد. سال ها خارش
توقف ناپذیر و خراشیدن توسط یک شی تیز موجب می شود پوست سامانزا به قدری
کلفت و ملتهب شود که دیگر سوزن های سرنگ توان نفوذ در آن را نداشتند. «موسی
کاتاباروا» که یک عامل سازمان بهداشت در اوگانداست و سامانزا را در سال
۱۹۹۲ دیده، می گوید: «پوست او به‌وسیله گل خشک پوشیده شده بود و هیچکس در
دهکده دوست نداشت که او را ببینید. برای همین، سامانزای بیچاره برای خود
کلبه کوچکی ساخته بود و در آن زندگی می‌کرد.»
منشا خارش های مکرر این فرد، عفونتی به نام «onchocerciasis» است که به‌وسیله باکتری کرم های گرد انگلی به نام ولولوس توسط نیش یک نوع پرنده سیاه و سفید منتقل می‌شود. حدود ۱۸ میلیون نفر در جهان مبتلا به عفونت onchocerciasis هستند که تقریبا همه آن ها در آفریقا زندگی می کنند و تعداد کمی از مبتلایان نیز در ونزوئلا و برزیل هستند که خارش های آزاردهنده ای را تحمل می کنند.
واکسنی برای این عفونت و خارش وجود ندارد، اما میتوان بوسیله داروی «ایوِرمِکتین» آن را کنترل نمود. فرآیند درمان این بیماری باید هر ۶ ماه یکبار تجدید شود. سامانزا بسیار خوش شانس بود که داروی ایورمکتین را دریافت کرد و دو سال پس از شروع درمان، خارش های او پایان یافت و پوست بدنش به به حالت طبیعی خود بازگشت. او توانست به جامعه خود بازگردد و با ازدواج و تشکیل خانواده، زندگی جدیدی را شروع کند.
احساس خارش در بدن به شدت در معرض فاکتورهای حسی و شناختی است. فردی یک شب را در کمپ واقع در جنگل آمازون خوابیده بود و به علت احساس خارش در بازو، خوابش نمیبرد. وقتی او با کمک چراغ قوه و عینک اش درصدد کشف منشاء خارش برمی آید، یک هزارپای بزرگ را می بیند که روی بازوی او جا خوش کرده است. پس از این اتفاق، خوابیدن برای این فرد غیر ممکن می شود چون او از نظر ذهنی نسبت به هر جنبش و حرکت عادی حساس شده و سرتاسر بدنش شروع به خاریدن می کند.
سلامت نیوز: عکس/مردی با ۲۳ سال خارش مرگ آور
منشا خارش های مکرر این فرد، عفونتی به نام «onchocerciasis» است که به‌وسیله باکتری کرم های گرد انگلی به نام ولولوس توسط نیش یک نوع پرنده سیاه و سفید منتقل می‌شود. حدود ۱۸ میلیون نفر در جهان مبتلا به عفونت onchocerciasis هستند که تقریبا همه آن ها در آفریقا زندگی می کنند و تعداد کمی از مبتلایان نیز در ونزوئلا و برزیل هستند که خارش های آزاردهنده ای را تحمل می کنند.
واکسنی برای این عفونت و خارش وجود ندارد، اما میتوان بوسیله داروی «ایوِرمِکتین» آن را کنترل نمود. فرآیند درمان این بیماری باید هر ۶ ماه یکبار تجدید شود. سامانزا بسیار خوش شانس بود که داروی ایورمکتین را دریافت کرد و دو سال پس از شروع درمان، خارش های او پایان یافت و پوست بدنش به به حالت طبیعی خود بازگشت. او توانست به جامعه خود بازگردد و با ازدواج و تشکیل خانواده، زندگی جدیدی را شروع کند.
احساس خارش در بدن به شدت در معرض فاکتورهای حسی و شناختی است. فردی یک شب را در کمپ واقع در جنگل آمازون خوابیده بود و به علت احساس خارش در بازو، خوابش نمیبرد. وقتی او با کمک چراغ قوه و عینک اش درصدد کشف منشاء خارش برمی آید، یک هزارپای بزرگ را می بیند که روی بازوی او جا خوش کرده است. پس از این اتفاق، خوابیدن برای این فرد غیر ممکن می شود چون او از نظر ذهنی نسبت به هر جنبش و حرکت عادی حساس شده و سرتاسر بدنش شروع به خاریدن می کند.
سلامت نیوز: عکس/مردی با ۲۳ سال خارش مرگ آور
به گزارش ، مردی به نام «سامانزا» در یک منطقه روستایی اوگاندا زندگی می‌کرده و مدت ها از خارش شدید و تحمل ناپذیر بدن رنج می برده است. به این دلیل که خاراندن با انگشت های دست دیگر کفاف مشکل او را نمی‌داد، مجبور شده یک کوزه گلی را بشکند و از لبه های تیز آن به عنوان ابزاری برای خاراندن بدن خود استفاده کند. در نهایت، پوست بدن او به شدت آسیب دیده و مبتلا به باکتری و عفونت می گردد. سال ها خارش توقف ناپذیر و خراشیدن توسط یک شی تیز موجب می شود پوست سامانزا به قدری کلفت و ملتهب شود که دیگر سوزن های سرنگ توان نفوذ در آن را نداشتند. «موسی کاتاباروا» که یک عامل سازمان بهداشت در اوگانداست و سامانزا را در سال ۱۹۹۲ دیده، می گوید: «پوست او به‌وسیله گل خشک پوشیده شده بود و هیچکس در دهکده دوست نداشت که او را ببینید. برای همین، سامانزای بیچاره برای خود کلبه کوچکی ساخته بود و در آن زندگی می‌کرد.»
منشا خارش های مکرر این فرد، عفونتی به نام «onchocerciasis» است که به‌وسیله باکتری کرم های گرد انگلی به نام ولولوس توسط نیش یک نوع پرنده سیاه و سفید منتقل می‌شود. حدود ۱۸ میلیون نفر در جهان مبتلا به عفونت onchocerciasis هستند که تقریبا همه آن ها در آفریقا زندگی می کنند و تعداد کمی از مبتلایان نیز در ونزوئلا و برزیل هستند که خارش های آزاردهنده ای را تحمل می کنند.
خارش پوست
واکسنی برای این عفونت و خارش وجود ندارد، اما میتوان بوسیله داروی «ایوِرمِکتین» آن را کنترل نمود. فرآیند درمان این بیماری باید هر ۶ ماه یکبار تجدید شود. سامانزا بسیار خوش شانس بود که داروی ایورمکتین را دریافت کرد و دو سال پس از شروع درمان، خارش های او پایان یافت و پوست بدنش به به حالت طبیعی خود بازگشت. او توانست به جامعه خود بازگردد و با ازدواج و تشکیل خانواده، زندگی جدیدی را شروع کند.
احساس خارش در بدن به شدت در معرض فاکتورهای حسی و شناختی است. فردی یک شب را در کمپ واقع در جنگل آمازون خوابیده بود و به علت احساس خارش در بازو، خوابش نمیبرد. وقتی او با کمک چراغ قوه و عینک اش درصدد کشف منشاء خارش برمی آید، یک هزارپای بزرگ را می بیند که روی بازوی او جا خوش کرده است. پس از این اتفاق، خوابیدن برای این فرد غیر ممکن می شود چون او از نظر ذهنی نسبت به هر جنبش و حرکت عادی حساس شده و سرتاسر بدنش شروع به خاریدن می کند.
/انتهای پیام/
خبرگزاری میزان: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه‌های داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *