کجای صنعت نفت را خصوصی کنیم/ پتروشیمی را تکه‌پاره کرده‌ایم
به گزارش گروه اقتصادی ، بیژن نامدار زنگنه در نشست مشترک با هیات نمایندگان اتاق بازرگانی تهران که امروز اول دی برگزار شد اظهار کرد: به طور جدی به حمایت از بخش خصوصی اعتقاد دارم. اما از خصولتی ها هیچ حمایتی نمی کنم.
وی افزود: البته این به معنی آسیب رساندن به خصولتی ها نیست. مطمئنا بابد حقوق آن ها صیانت شود اما در محور حمایت قرار نمی گیرند؛ چرا که باید از بخش خصوصی که تضعیف شده است حمایت شود.
وزیر نفت ادامه داد: آنچه در گذشته اتفاق افتاده خصوصی سازی نبوده است. امروز همه اتانول و آمونیاک توسط یک نفر در کشور اداره می شود. این افراد بخش خصوصی نیستند چون با حکم یک وزیر بر سر این کار آمده است.
زنگنه اضافه کرد: هیچ مخالفتی با خصوصی سازی صنعت نفت ندارم اما از این صنعت دیگر چیزی به غیر از چاه های نفت نمانده که خصوصی سازی کنیم. امروز پالایشگاه اراک هم چیزی جز ضرر ندارد. به صنعت پتروشیمی در کشور ضربات بنیان افکنی وارد شده است و آن را از درون متلاشی کردند.
وزیر نفت تصریح کرد: در دنیا همه صنعت پتروشیمی شان را بزرگ میکنند ولی ما صنعت مان را تکه پاره کردیم برای همین دیگر امکان رقابت ندارد. پتروشیمی ما حتی در قیاس منطقه ای کوچک است. اکنون هم باید با قبول وضعیت فعلی راه را باز کنیم تا صنعت پتروشیمی مان بزرگ شود.
زنگنه ادامه داد: برای فروش نفت و فراورده ها معتقدم شرکت ها باید تقویت شوند و در فروش نفت سهیم شوند اما به غیر از قوائد بابک زنجانی. اینکه بگویم یک نفر پسر خوب و کننده این است پس می تواند برود نفت بفروشد قائده اشتباهی است. ما حتما دنبال این هستیم که هیچ بابک زنجانی دیگری به وجود نیاید.
وزیر نفت درباره بدهی های پیمانکاران از وزارت نفت گفت: اکثر پیمانکاران چیزی از وزارت نفت طلب ندارند. ما فقط 1.8 میلیارد به صدرا پول دادیم که در مقابل هیچ کاری به ما تحویل ندادند. ما یک فاز پارس جنوبی را 3 میلیارد به ایرانی ها دادیم اما به اتمام نرسید.
وی افزود: بعضی ها می گویند زنگنه عاشق انگلیسی ها است و اصلا خودش انگلیسی است و عوامل انگلیسی ها را اجرا میکند و حاضر نیست با ایرانی ها کار کند. می گویند برای سرمایه گذاری برویم از صندوق توسعه پول بگیریم اما مگر واقعا صندوق توسعه چقدر پول دارد؟ ما برای اینکه صاحب برند شویم و محصول مان را صادر کنیم باید حتما تعامل داشته باشیم و برون زا عمل کنیم.
زنگنه در بخش دیگری از صحبت هایش به چگونگی قرارداد های نفتی اشاره کرد و گفت: در این زمینه چند کار و قرارداد مختلف وجود دارد. کارهای EPC در گذشته وجود داشته است و ادامه پیدا خواهد کرد. کارهای OEC که زمینه کار در آن ها خدمات نفتی است. وی افزود: اما کار و قراردادهای جدیدی که نداریم شرکت های Exploration Production است. شرکت هایی که مهندسی مخزن،مدیریت پروژه و فاینانس را همزمان انجام میدهند.
زنگنه در بخش دیگری از صحبت هایش به وضعیت جایگاه های بنزین اشاره کرد و گفت: ما معتقدیم 4 هزار جایگاه بنزین را به 30 برند تبدیل کنیم و بعد قیمت ها را آزاد کنیم.بخص خصوصی اینگونه میتواند فعال شود.
وی افزود: جایگاه های ما همه برای افراد حقیقی هستند و هیچ اطمینانی نسبت به کیفیت شان وجود ندارد و مردم مجبورند با هر کیفیتی که جایگاه داران سوخت را عرضه کنند آن را بخرند. واقعا چطور می شود چهار هزار جایگاه را کنترل کرد.
وزیر نفت ادامه داد: وزارت نفت مخالف فروش بنزین از سوی بخش خصوصی نیست اما معتقد است در این زمینه باید برندسازی انجا بگیرد و اگر چه مالکیت به دست جایگاه‌داران باشد اما باید تحت برندهای خاصی فعالیت کنند.
زنگنه درباره اولویت صادرات گاز نیز گفت: صادرات گاز برای ما در اولویت است. در حال حاضر 2 قرارداد صادراتی گاز با عراق داریم که بر اساس آن باید 20 میلیون متر مکعب گاز صادر کنیم. همچنین قراداد دیگری با پاکسات داریم. امروز تنها کشوری که در منطقه گاز اضافه داد ایران است. قطر گاز اضافی ندارد. عربستان با کمبود گاز روبرو است و کویت نفت خام مصرف میکند. همسایگان در اولویت برای صادرات گاز هستند اما اینکه بخواهیم با خط های زمینی به اروپا گاز صادر کنیم برایمان به صرفه نیست.
وی تصریح کرد: من مسئول توسعه و سرمایه‌گذاری در صنعت پتروشیمی کشور هستم. در گذشته شرکت های پتروشیمی 30 درصد سود برده‌اند. برخی فکر میکنند باید به هر قیمتی برخی صنعت‌ها را حفظ کنیم و هیچ تغییری درآن ندهیم. تا امروز حتی یک پالایشگاه به بخش خصوصی واگذار نشده است. همه آن‌ها یا رد دیون شده‌اند و یا به خصولتی‌ها واگذار شده است.
وزیر نفت عنوان کرد: من به دنبال زنده باد و مرده باد و اینکه بگویند زنگنه آدم خوبی بود نیستم. من به دنبال این هستم که وجدانم پیش خدا و مردم ایران راحت باشد و کاری انجام می‌دهم که به نفع مردم باشد. بعضی‌ها اصرار میکنند سودشان بیشتر شود اما همین افراد به وزارت نفت بدهی دارند و فقط تا تابستان سال 1392 بالغ بر 10 هزار میلیارد به ما بدهکار هستند.