رسالت دانشجو و دانشگاه

به گزارش به نقل از روزنامه حمایت، جنبش دانشجویی به عنوان یکی از جریان‌های مهم و تاثیرگذار اجتماعی در تاریخ سیاسی اجتماعی معاصر ایران نقش‌ها و عملکرد‌های غیر قابل انکاری بر عهده داشته است.

این جریان در طول عمر خود، همواره نمایانگر شاخصه‌ها و معیار‌های متعالی برای جامعه اسلامی ایرانی بوده و همیشه در خط مقدم مقابله با نفوذ دشمنان خارجی و خائنان داخلی قرار داشته است.
 این جریان نشان داده است که دو اصل استکبارستیزی و عدالت‌خواهی هیچگاه از بدنه دانشجو و دانشگاه جدا نخواهد شد.

پس از اینکه نقشه‌های دشمن یکی پس از دیگری، از جنگ تحمیلی گرفته تا فتنه آمریکایی- صهیونیستی 88 نقش برآب گردید، اهمیت نقش دانشگاه در تحولات اساسی جامعه بیش از پیش بر همگان آشکار شد.

 شاید این جمله حضرت امام(ره) که فرمودند: «دشمنان غارتگر ما چشم طمع به دانشگاه دوخته‌اند که و لو در آینده‌ای دور به دانشگاه‌ها رخنه کنند»، اولین هشدار برای نفوذ در این مرکز حساس و تاثیرگذار باشد.

قطعاً دانشجو و دانشگاه در کانون اهداف اصلی دشمن برای «نفوذ» قرار دارد که در این‌باره می‌توان به موارد زیر اشاره داشت:
1- نگاهی کوتاه به اوضاع فعلی دانشگاه شکی باقی نمی‌گذارد که جریانی معلوم‌الحال به دنبال ترویج فرهنگ خطرناک راحت‌طلبی، بی‌بند و باری و به حاشیه بردن تفکرات انقلابی است.

 این جریان با به کار گرفتن برخی اساتید در صدد است، روحیه انقلابی را تخریب و تضعیف نموده و از سوی دیگر اینگونه به جوانان پاک این مرز و بوم القاء کند که پیشرفت علمی و تعالی تحصیلی تنها در گرو تشبّه کامل به فرهنگ غربی و در یک کلام «استحاله فرهنگی» است.

از نظر این طیف خودباخته، که ریشه در دوران قاجار و پهلوی دارد، پیشرفت واقعی زمانی ممکن می‌شود که جایگاه سبک زندگی ایرانی – اسلامی به سبک زندگی مبتذل غرب تنزل نماید.

گسترش اردوهای مختلط از این منظر قابل تفسیر است که متاسفانه کمترین نتیجه آن، انحراف از فضای تحصیلی، مشغول شدن دانشجو به اموری انحرافی و در نهایت محقق نشدن پیشرفت علمی کشور می‌باشد.

2- تبلیغ و نظریه‌پردازی درباره جدایی دین از سیاست در محافل دانشگاهی را شاید بتوان از نظر درجه‌بندی توطئه نفوذ، مهمتر از مورد اول دانست.

از آنجا که اساس موفقیت توطئه ترویج اباحه‌گری و تهاجمات فرهنگی، جدا کردن دین از سیاست است و تمام توطئه‌ها علیه انقلاب اسلامی نیز با این هدف صورت گرفته، در نتیجه می‌توان تحقق «سکولاریسم» را بستر و زمینه‌ساز تمام مسیرهای نفوذ دانست.

3- نفوذ سیاسی در دانشگاه‌، از دیگر مصادیق توطئه‌های خطرناک دشمن بوده و بدین جهت است که نباید اجازه داد دانشگاه، به «باشگاه سیاسی» تبدیل شود.

 هر چه دانشگاه از رسالت اصلی خود فاصله گرفته و به ابزار احزاب و گروه‌های سیاسی تبدیل گردد، از اثرگذاری آن در معادله تحولات کشور به همان میزان کاسته خواهد شد.

 فعالیت سیاسی مغرضانه با هدف رسیدن به قدرت و ثروت، نتیجه‌ای جز دوری از نیازهای مردم و جامعه نخواهد داشت و موجب خاموش شدن موتور تحرک، پویایی و آرمان‌خواهی دانشجو خواهد گردید؛ به تعبیر رهبر حکیم انقلاب «محیط دانشگاه باید محیط فهم سیاسی، آگاهی و دانش سیاسی باشد اما سیاسی کاری و حاشیه‌پردازی به کار اصلی دانشگاه‌ها یعنی تلاش و پیشرفت علمی ضربه جدی می زند.»

متاسفانه برخی جریانات سیاسی، تا پیش از انتخابات، به دانشجو و جوانان اقبالی نشان نمی‌دهند اما به محض نزدیک شدن به این برهه حساس سیاسی کشور، با هدف بهره‌کشی حزبی و گروهی از آنان، دم از حقوق دانشجویان و جوانان می‌زنند!

از دیگر وظایف خطیر دانشجو و دانشگاه تحقق اهداف «سند چشم‌انداز توسعه در افق 1404» است که بارها از سوی رهبر معظم انقلاب اسلامی مورد مطالبه قرار گرفته است.

ایشان در این سند به صراحت خواستار «دست یافتن به جایگاه (ممتاز) علمی و فناوری کشور... با تأکید بر جنبش نرم‌افزاری و تولید علم» شده‌اند. رهبر معظم انقلاب اسلامی در پنج ماه اخیر، چهار دیدار با فعالان عرصه‌ علم داشته‌ و در تمام این دیدارها «پیشرفت علمی» یکی از نکات مورد تاکید ایشان بوده است.

 این موضوع از مؤلفه‌های محوری مدیریت کلان و گفتمان‌سازی معظم‌له طی بیش از یک دهه گذشته به شمار می‌آید.

بر این اساس است که کاهش «شتاب پیشرفت علمی» کشور از عوامل هموار شدن مسیر عدوات دشمن، مانعی جدی در مسیر قدرت راهبردی نظام اسلامی و تثبیت اقتدار کشور در عرصه‌ جهانی قلمداد می‌شود.

 ایشان در تابستان سال جاری در دیدار با اساتید دانشگاه، نسبت به این امر هشدار داده و جلوگیری از کاهش این شتاب را از مسئولان مطالبه نمودند: «رسیدن ما به رتبه‌ بالای علمی، ناشی از شتاب فوق‌العاده‌ کار بود.

طبق آمارهای جهانی، شتاب پیشرفت علمی در کشور، سیزده برابر متوسط جهان بود؛ این را مراکز آماری علمی دنیا اعلام کردند که ما هم مکرّر قبلاً اعلام کردیم.

 این شتاب، امروز کم شده... بایستی ترقّی می‌کردیم؛ یعنی آن شتاب بایستی ادامه پیدا می‌کرد؛ این شتاب امروز کم شده... کاری کنید که شتاب رشد علمی فروکش نکند.»

شکی نیست که ترقی و پیشرفت علمی کشور جز با تلاش دانشجو و دانشگاهیان متعهد محقق نخواهد شد.
خودباوری و پیشتازی در عرصه علم، دوگانه‌ای است که مکمل یکدیگرند.

به عبارت دیگر، هر جا که قشر فرهیخته و نخبه جامعه، به خودباوری در چارچوب هویت اسلامی – ایرانی ایمان داشته‌ است، پیشرفت علمی نیز حاصل شده و از شعار به مرحله عمل رسیده است.

در پایان باید به این نکته اشاره کرد که جایگاه دانشگاه، جایگاه پرچم‌داری اندیشه مترقی و پیشرفته نظام اسلامی است و تنها در این صورت است که می‌توان به زایش، رویش و رشد همه‌جانبه در کشور امیدوار بود.

با وجود دانشجوی مطالبه‌‌گر و معنویت‌محور است که آرمان‌های والای امام(ره)، رهبری و شهیدان به منصه ظهور می‌رسد و نمونه‌ای جذاب و عملی در دنیای تشنه عدالت و معنویت در پیش چشم جهانیان قرار خواهد گرفت.

دانشگاه مرکز و نقطه ثقل پیشرفت و تحول در جامعه اسلامی است و یقیناً با همت جوانان این مرز و بوم، دست‌یابی به قله‌های رفیع دانش، امری است که به یقین در آینده‌ای نه چندان دور با عنایت خداوند محقق خواهد شد. ان شاءالله.