نقض فراگیر حقوق بشر در سوئد/ از خشونت مرگبار پلیس تا حمایت از فعالیت سازمان‌های نژادپرستانه

– سوئد به شکل روزافزونی با انتشار و افشای موارد متعددی از نقض حقوق بشر مواجه است.

 

تبعیض و نابرابری اقتصادی و اجتماعی اقلیت‌های قومی و گروهی از عادی‌ترین مصداق‌های نقض حقوق بشر در سوئد هستند که دولت این کشور به حل و فصل آن‌ها به شکل ناامید کننده‌ای بی توجه است.

 

 

به گزارش پایگاه «crd»، سوزاندن قرآن در سوئد در هفته دوم ماه رمضان، جلوه جدیدی از اسلام ستیزی ریشه دار در این کشور است که به زعم بسیاری از تحلیلگران و کارشناسان سوئدی، موضوعی حقوق بشری است که فراتر از آزادی بیان محسوب می‌شود.

 

در گزارش مذکور آمده است که هدف واضح و آشکار «راسموس پالودان»، سیاستمدار راستگرای افراطی دانمارکی – سوئدی از انجام اقدام موهن سوزاندن قرآن، تحریک خشونت و ناآرامی‌هایی بود که براساس آن بتوان به مسلمانان ب چسب به اصطلاح افراد خشن را زد.

 

دلیل این امر نیز، انتخاب منطقه با جمعیت بالای مسلمان و دارای آسیب پذیری قابل توجه اقتصادی و اجتماعی برای اجرای اقدام مذکور است.

 

از آن جا که اقدام موهن سوزاندن قرآن با هدف گسترش نفرت علیه مسلمانان انجام شده، بنابراین باید در پرتو قوانین مربوط به جنایت‌های نفرت محور مورد بررسی قرار بگیرد.

 

البته اسلام ستیزی و حمله به هویت دینی مسلمانان در سوئد در چارچوب اقدام موهن سوزاندن قرآن پیامد‌هایی در پی داشته است که از جمله آن‌ها می‌توان به افزایش اختیار‌های سرکوبگری پلیس و عادی سازی اقدام‌های سرکوبگرانه اشاره کرد؛ موضوعی که خود به شکل قابل توجهی ناقض حقوق بشر است.

 

از دیگر پیامد‌های مخاطره بار اقدام مذکور، فراگیر شدن خشونت است.

 

مسلمانان سوئد گروهی آسیب پذیر هستند که حقوق آن‌ها مرتباً نقض می‌شود.

 

آمار جرایم ناشی از نفرت توسط شورای پیشگیری از جرم (BRÅ) نشان می‌دهد که جرایم ناشی از نفرت اسلام‌هراسی به طور پیوسته از سال ۲۰۰۸ افزایش یافته است و مساجد و مجامع مسلمانان به طور متوسط هفته‌ای یک بار هدف حملات نژادپرستی قرار می‌گیرند.

 

تعداد گزارش‌های مربوط به تبعیض مذهبی بین سال‌های ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۱ افزایش یافته است.

 

بررسی‌های انجام شده در سوئد، نشان می‌دهند که پلیس این کشور دیدگاهی تبعیض آمیز نسبت به مسلمانان به ویژه در شهر‌های کوچک و حومه شهر‌های سوئد دارند؛ ضمن اینکه از مسلمانان در رسانه‌های سوئدی با بازنمایی منفی یاد می‌شود.

 

علاوه بر این، مسلمانان در سوئد با امواج پیاپی ممنوعیت‌ها مواجه هستند.

 

ممنوعیت حجاب، عدم صدور مجوز ساخت مساجد، ممنوعیت تاسیس مدارس مستقل با محوریت دینی و ...

 

 

هفته مرگبار و خونین ۲۲ تا ۳۰ ژانویه ۱۹۹۲ به خوبی ثابت کرد که هیولای نژادپرستی با قدرت در سوئد به حیات خود ادامه می‌دهد.

 

به گزارش پایگاه «nordsverige»، جنگ اوکراین به شکلی ویژه پرده از دو رویی سوئدی‌ها در زمینه نژادپرستی برداشت.

 

استقبال گرم از پناهجویان اوکراینی مهر تاییدی بر نژادپرستی دولت سوئد است که همواره از پناهجویان و مهاجران خاورمیانه و آفریقایی به عنوان معضلی جدی یاد می‌کنند و مرز‌های خود را به روی آنان می‌بندند.

 

در سال‌های اخیر هزاران جنایت با مولفه‌های نژادپرستی در سوئد رخ داده است.

 

اردوگاه‌های پناهجویان چندین بار دچار آتش سوزی شده یا به دست خرابکاران تخریب شده اند؛ در سه سال گذشته هر سه هفته یک بار حملاتی به اردوگاه‌های پناهجویان انجام شده است؛ ترور، تهدید، قتل، خشونت و حمله براساس عقاید نژادپرستی متعددی گزارش شده اند.

 

نژادپرستی فراگیر در سوئد سبب شده تا مهاجران در این کشور به شکلی فزاینده با نگرانی و اضطراب دست و پنجه نرم کنند؛ چراکه دادگاه‌های سوئد به دلیل ترس از واکنش نژادپرستان، این حملات نژادپرستانه را عمدتا نادیده می‌گیرند.

 

با وجود گستردگی مشکل نژادپرستی، سوئد همچنان به بهانه احترام به آزادی بیان، با وجود امضای کنوانسیون سازمان ملل در مورد رفع کلیه اشکال تبعیض نژادی سال ۱۹۶۵، از تصویب قانون ممنوعیت فعالیت سازمان‌های نژادپرست خودداری کرده است.

 

در عین حال، سوئد مقررات کیفری برای فعالیت در سازمان‌های نژادپرستانه و ممنوعیت تبعیض قومیتی در زندگی کاری یا فرصت‌های کافی برای دسترسی به راه حل‌های حقوقی یا جبران خسارات در شرایط پیش بینی شده در کنوانسیون سازمان ملل در مورد رفع کلیه اشکال تبعیض نژادی سال ۱۹۶۵ ندارد.

 

بسیاری بر این باورند که در سوئد قوانینی وجود ندارد تا از افراد در برابر اشکال مختلف سوءاستفاده نژادپرستانه محافظت کند و مقام‌های سوئد نیز اراده روشنی برای اعمال قوانین موجود را ندارند؛ این نتیجه در پی گزارشی مبنی بر عدم محکومیت عاملان ۳۳ حمله به پناهجویان به اتهام تحریک علیه یک گروه قومی به دست آمده است.

 

به گزارش پایگاه «polisen»، پلیس سوئد سالانه ۱.۴ میلیون مداخله را انجام می‌دهد که بیشتر آن‌ها نیاز به اعمال و استفاده از زور نداشته و در تعداد بسیار کمی از آن‌ها تهدید آنقدر جدی است که پلیس نیاز به استفاده از اسلحه داشته باشد.

 

در سال ۲۰۲۰ پلیس سوئد در ۲۱ حادثه اقدام به شلیک کرد؛ همچنین در ۱۵ حادثه برای پایان دادن به وضعیت تهدید یا خشونت آمیز تیر هشدار شلیک کرد.

 

نکته مهم این که در بیشتر مواردی که پلیس تیر هوایی شلیک کرد، مدعی بود که در حادثه فردی حضور داشت که از بیماری روانی رنج می‌برد.

 

در ۱۰ سال گذشته، تعداد افرادی که در ارتباط با تیراندازی پلیس سوئد جان خود را از دست داده اند، افزایش یافته است.

 

درباره وجه دیگری از خشونت پلیس سوئد نیز می‌توان به گزارش «omvarlden» مبنی بر کمک‌های سوئد به پلیس کلمبیا را مورد بررسی قرار داد.

 

سوئد از سال ۲۰۱۳ تاکنون با پلیس کلمبیا همکاری می‌کند.

 

این همکاری ابتدا در مورد تقویت فرصت‌های پلیس برای مقابله با خشونت خانگی، تقویت فعالیت‌های پلیس محلی و تقویت دانش پلیس در مورد حقوق بشر و...بود، اما در ادامه به حمایت از پلیس کلمبیا در سرکوب مردم این کشور منجر شد.

 

به گزارش «expressen»، پلیس سوئد از سال ۱۹۹۰ تاکنون ۴۴ نفر را با شلیک گلوله کشته است که بسیاری از آن‌ها از نظر روانی در شرایط ناپایداری بودند.

 

از جمله قربانیان خشونت تسلیحاتی پلیس، یک جوان ۲۰ ساله مبتلا به سندرم داون در شهر «استکهلم» بود که پس از اصابت پنج گلوله از ۲۵ گلوله شلیک شده پلیس جان خود را از دست داد.

 

جالب توجه اینکه آن‌ها از ۴۴ مورد خشونت مرگبار پلیس سوئد فقط هشت مورد به پیگرد قانونی منجر شده و تنها دو مورد از آن‌ها به محکومیت انجامیده است.

 

این در حالی است که تحقیقات در مورد پرونده‌های مذکور، بی نتیجه بسته شدند.