علاقه بسیار زیاد یک مدافع حرم به بسکتبالیست آمریکایی
بُرشهایی از زندگی این قهرمان کشورمان که در کتاب «تو شهید نمیشوی» توسط دفتر مطالعات جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی گردآوری شده است را منتشر میکند.
روایت ششم
یکی از علایق محمودرضا در ایام نوجوانی، تعقیب مسابقات لیگ بسکتبال حرفهای امریکا «انبیای» بود. یادم هست که جمعه صبح، مسابقات لیگ حرفهای آمریکا از شبکه یک پخش میشد. محمودرضا همیشه قید خواب صبح جمعه را میزد و مینشست پای تماشای بسکتبال. اطلاعاتش هم درباره لیگ آمریکا خوب بود و اخبار آن را علاوه بر تلویزیون، گاهی از طریق نشریههای ورزشی هم دنبال میکرد.
عکس این مسابقهها را از مجله ورزشی میبرید و نگه میداشت. مدتی هم پوستری از مایکل جردن به دیوار اتاقش بود. از اسامی بازیکنان و مربیان بگیر تا جدود لیگ و ... را خوب میدانست و مرتب دربارهشان حرف میزد. یک صبح جمعه با هم نشسته بودیم و اگر اشتباه نکنم داشتیم مسابقه تیم اورلاندومجیک را که تیم محبوب محمودرضا بود، تماشا میکردیم. محمودرضا به شکیل اونیل، بازیکن سیاهپوست و مسلمان این تیم علاقه داشت و طبق معمول شروع کرد به تعریف و تمجید از او و تکنیک بازی کردنش و از این حرفها من وسط حرفش همین گفتم: «به مایکل جردن نمیرسد!» گفت: «نه، شکیل اونیل فرق دارد.» گفتم: «چه فرقی؟» گفت: «شکیل اونیل هر هفته نماز جمعه میرود.» بعد گفت: «یک بار روز جمعه مسابقه داشته و هر چه مربیان تیم به او اصرار میکنند که آن روز نماز جمعه نرود، نمیپذیرد. دست آخر مجبور میشوند چند نفر را همراه او بفرستند که به محض تمام شدن نماز، شکیل اونیل را سوار ماشین کنند و سریع برگردانند تا به مسابقه برسد!»
محمودرضا آن روز به من ثابت کرد که شکیل اونیل از مایکل جردن سرتر است چون نماز جمعهاش ترک نمیشود!