روش‌هایی ساده برای کاهش سریع وزن آبی
غذایی که مصرف می‌کنید می‌تواند موجب تغییر وزن روزانه شما شود. بنا بر نتایج یک مطالعه، حدود ۲۲ درصد از آب دریافتی ما از غذا‌های مصرفی سرچشمه می‌گیرد، اگرچه این رقم می‌تواند با توجه به نوع و میزان میوه‌ها و سبزی‌های مصرفی فرد متفاوت باشد. همچنین، افزایش مصرف کربوهیدرات می‌تواند موجب احتباس مایع در بدن شود.
حساسیت انسان به نمک یکی دیگر از مواردی است که می‌تواند موجب افزایش وزن آبی بدن شود. در صورت ابتلاء به مقاومت به انسولین نیز ممکن است احتباس مایع را هرچه بیشتر تجربه کنید. از آنجایی که احتباس آب یک مساله رایج است، روش‌های مختلفی نیز برای کاهش وزن آبی وجود دارند. در ادامه با برخی از بهترین گزینه‌ها در این زمینه بیشتر آشنا می‌شویم.
کاهش مصرف سدیم
نمک همانند یک آهنربا برای جذب آب در بدن انسان عمل کرده و موجب احتباس مایع می‌شود. حتی زمانی که فکر می‌کنید میزان مصرف سدیم روزانه شما کمتر از مقدار توصیه شده ۳۰۰/۲ میلی گرم است، این امکان وجود دارد که در محاسبات خود اشتباه کرده باشید. نمک در محصولات مختلفی پنهان شده است و بدون اینکه متوجه باشید ممکن است این ماده را بیش از حد مصرف کنید.
برخی افراد نسبت به دیگران حساسیت بیشتری نسبت به نمک دارند. برای تشخیص این شرایط می‌توانید حدود یک ساعت پس از مصرف غذا‌های شور به انگشتان دست خود نگاه کنید. آیا حلقه شما روی انگشت رد انداخته یا احساس می‌کنید انگشتانتان کمی ملتهب شده‌اند؟ بروز تورم در دست‌ها ممکن است نشانه‌ای از حساسیت به نمک باشد.
کاهش مصرف کربوهیدرات‌ها
همانند نمک، کربوهیدرات‌ها می‌توانند موجب احتباس آب در بدن شوند. در صورت مصرف کربوهیدرات‌ها و عدم استفاده به موقع از آن‌ها به عنوان سوخت، بدن کربوهیدرات‌های اضافه را به گلیکوژن تبدیل می‌کند. گلیکوژن برای تأمین انرژی در ماهیچه‌ها ذخیره می‌شود. تقریباً یک درصد از توده ماهیچه‌ای و هشت درصد از وزن کبد انسان از گلیکوژن تشکیل شده است. هر گرم گلیکوژن ذخیره شده با حدود سه گرم آب همراهی می‌شود.
از این رو، کاهش مصرف کربوهیدرات‌ها روشی سریع برای استفاده از ذخایر گلیکوژن است که به معنای کاهش وزن آبی شما نیز است. از جمله کربوهیدرات‌های رایج می‌توان به نان، برنج و پاستا اشاره کرد.
مصرف آب بیشتر
در شرایطی که ممکن است توصیه عجیبی به نظر برسد، اما نوشیدن آب به میزان کافی می‌تواند به کاهش وزن آبی کمک کند. کم آبی بدن می‌تواند بدن را به نگهداری آب برای جبران کمبود این ماده وادار کند. همچنین، آب عملکرد کلیه‌ها را بهبود بخشیده و اجازه می‌دهد آب و سدیم اضافه از بدن خارج شود.
توصیه می‌شود افراد بزرگسال حدود ۲ لیتر آب در روز مصرف کنند. جایگزینی نوشیدنی‌های شیرین با آب تصفیه شده روشی خوب برای تأمین آب مورد نیاز روزانه بدن است.
مکمل‌ها
ویتامین B۶ و اکسید منیزیم می‌توانند درمان‌های طبیعی موثری برای مقابله با احتباس مایع باشند. این مکمل‌ها به بهبود عملکرد کلیه‌ها و در نتیجه دفع آب و سدیم اضافه از بدن کمک می‌کنند. مطالعات نشان داده‌اند که این دو مکمل در تسکین علائم سندرم پیش از قاعدگی، از جمله احتباس مایع، بسیار مؤثر عمل می‌کنند. همچنین، آن‌ها می‌توانند نفخ شکم، تورم در پا‌ها و حساسیت به لمس در پستان‌ها را کاهش دهند. پیش از استفاده از یک مکمل جدید بهتر است با پزشک خود در این زمینه مشورت کنید، زیرا آن‌ها می‌توانند با عوارض جانبی یا اختلال در دارو‌های دیگر همراه باشند.
افزودن پتاسیم بیشتر به رژیم غذایی
پتاسیم می‌تواند به کاهش سطوح سدیم در بدن انسان کمک کند، از این رو، در کاهش احتباس مایع و فشار خون نقش دارد. مقدار مصرف توصیه شده پتاسیم در روز ۷/۴ گرم است، اما افراد بسیاری تنها نیمی از این میزان را دریافت می‌کنند. از جمله منابع غذایی خوب برای پتاسیم می‌توان به موز، سیب زمینی، سیب زمینی شیرین، لوبیا سیاه، لوبیا سفید، و چغندر اشاره کرد.
پیاده‌روی
پیاده‌روی روزانه افزون بر کمک به کاهش وزن از طریق چربی سوزی، به کاهش آب اضافه در بدن نیز کمک می‌کند. نشستن یا ایستادن طولانی‌مدت می‌تواند بافت‌های بدن را به نگه داشتن مایع در خود وادار کند. بهتر است پس از هر ساعت نشستن، پنج دقیقه پیاده‌روی کنید.
ورزش
تعریق ناشی از انجام ورزش به بدن در دفع آب اضافه کمک می‌کند. این شرایط موجب کاهش وزن آبی بلافاصله پس از انجام ورزش می‌شود. همچنین، ورزش موجب تحریک جریان خون و بهبود گردش خون و جریان مایع لنفاوی می‌شود که می‌تواند احتباس مایع در سراسر بدن، به ویژه پا‌ها را کاهش دهد.
ورزش موجب کاهش وزن آبی بیشتر از طریق سوزاندن ذخایر انرژی گلیکوژنی نیز می‌شود. با این وجود، جایگزین کردن مایع از دست رفته پس از هر فعالیت جسمانی برای پرهیز از کم آبی بدن ضروری است.
دارو‌های ادرارآور
دارو‌های ادرارآور که توسط پزشک تجویز می‌شوند می‌توانند احتباس مایع خفیف را درمان کنند. این دارو‌ها تکرر دفع ادرار را افزایش می‌دهند. دفع ادرار به بدن در خلاص شدن از آب و سدیم اضافه کمک می‌کند. دارو‌های ادرارآور برای برای استفاده بلندمدت توصیه نمی‌شوند. مصرف آن‌ها باید زیر نظر پزشک صورت بگیرد تا از کم آبی بدن و کمبود مواد معدنی پرهیز شود.