وضعیت پناهجویان در مسیر بالکان؛ از تجربه خشونت تا احتمال مرگ
پناهجویانی که به‌دنبال فرار از خشونت هستند و مسیر بالکان را برای ورود به اتحادیه اروپا انتخاب می‌کنند، با وضعیت دشوار و خطرناکی روبرو هستند که جان آن‌ها را نیز تهدید می‌کند.
خبرگزاری میزان - بوسنی برای بسیاری از پناهجویان آخرین ایستگاه آن‌ها قبل از تلاش برای عبور به اتحادیه اروپا است؛ سفری خطرناک که تقریبا هر پناهجویی از آن به‌عنوان بازی یاد کرده است.
براساس آمار سازمان بین‌المللی مهاجرت (IOM) در سال ۲۰۲۲، نزدیک به ۲۰۰ هزار نفر این سفر را از طریق غرب بالکان انجام دادند. این نرخ ۴ برابر بیشتر از سال ۲۰۱۸ بوده است.
مسیر قدیمی از طریق مجارستان اکنون از سوی مهاجران به‌عنوان دیوار شناخته می‌شود؛ این مسیر پس از بحران پناهجویان در سال ۲۰۱۵ حصارکشی شد. داستان‌های غرق شدن قایق‌های کوچک در دریای مدیترانه، بسیاری از پناهجویان را به سمت مسیر زمینی بالکان که از طریق بوسنی به کرواسی (مرزی حدود ۶۰۰ مایلی) می‌رود، سوق داده است.
اما این مسیر خطر‌های خاص خود را دارد. تنها در سال ۲۰۲۳، ۹۲ نفر که گمان می‌رود پناهجو بوده‌اند در ۶ منطقه مرزی در امتداد یک بخش از مسیر بالکان (شامل بلغارستان، صربستان و بوسنی) جان خود را از دست دادند.
پلیس ناتوان از محافظت از چنین محدوده طولانی مرزی و با افزایش تعداد پناهجویانی که از مرز عبور می‌کنند، به پس زدن خشونت‌آمیز پناهجویان متوسل شده است.
گزارش دیده‌بان حقوق بشر نشان می‌دهد که پلیس مرزی پیش از اینکه مهاجران را از مرز اتحادیه اروپا به عقب براند، اغلب تلفن‌ها، پول، اسناد هویتی و سایر دارایی‌های شخصی را سرقت یا تخریب می‌کند. پلیس همچنین اغلب کودکان و بزرگسالان را در معرض رفتار تحقیرآمیز قرار می‌دهد.
سیلویا مارائونه، کارشناس مهاجرت یک سازمان غیردولتی هشدار داد که این عقب راندن‌ها در حال افزایش بوده و این موضوعی است که به‌طور سیستماتیک در همه مرز‌های منطقه اتفاق می‌افتد.
او گفت: مرز‌های بین کرواسی-صربستان، مجارستان-صربستان، رومانی-صربستان، بلغارستان-ترکیه، یونان-ترکیه به محل‌هایی برای عقب راندان غیرقانونی پناهجویان تبدیل شده است.
البته خطر‌های دیگری نیز در کمین پناهجویان در حال تردد در مسیر بالکان وجود داد.
وضعیت وخیم پناهجویان در مسیر بالکان
پناهجویان مقدار غیرقابل تحملی از آسیب را در مسیر بالکان تجربه می‌کنند. بیشتر افرادی که از این مسیر عبور می‌کنند از درگیری در کشور‌های خود فرار می‌کنند.
تکان‌دهنده است که آن‌ها باید چنین وضعیتی را تحمل کنند.
صرف نظر از کشور مبدا مهاجران، چالش‌هایی که آن‌ها با آن روبرو هستند ثابت است. آن‌ها شرایط زندگی سخت، خوابیدن در چادرها، بوته‌ها، جنگل‌ها یا ساختمان‌های متروکه را تحمل می‌کنند.
افزایش احساس‌های برتری‌طلبانه سفیدپوستان در اروپا لایه دیگری از آسیب‌پذیری را اضافه می‌کند و آن‌ها را به اهداف آسانی برای خشونت تبدیل می‌کند.
باند‌های قاچاق فرآیند تردد در مسیر بالکان را ساده می‌کنند، اما به قیمت امنیت مهاجران. مهاجران تحت کنترل جنایتکارانی قرار می‌گیرند که آن‌ها را تنها یک منبع درآمد می‌دانند و نسبت به رفاه آن‌ها بی‌تفاوت هستند. بسیاری از این مهاجران بدون هیچ اثری ناپدید می‌شوند.
اعتیاد به دارو‌های آرام‌بخش
یک گزارش تحقیقاتی جدید نشان می‌دهد که پناهجویان در مسیر بالکان در خطر بزرگی برای معتاد شدن به دارو‌های آرام‌بخش هستند.
براساس این گزارش، توزیع گسترده و بی‌رویه دارو‌های روان‌گردان در مراکز پذیرش مهاجران در آمار رسمی مستند نشده است. با این حال، بسیاری از مهاجران و فعالانی که در شهر‌های اصلی مسیر بالکان از جمله آتن، بلگراد، سارایوو و تریست کار کرده و سفر کرده‌اند، هشداری را در مورد تجویز بیش از حد این دارو‌ها که اغلب به اعتیاد منجر می‌شود، به‌صدا درآورده‌اند.
علاوه بر این، پناهجویان اغلب نسخه‌هایی را به زبان‌هایی دریافت می‌کنند که متوجه آن نمی‌شوند و دارو‌های تجویزی بدون اطلاعات اولیه به آن‌ها داده می‌شود. بسیاری از افراد گزارش کرده‌اند که بدون اینکه حتی از مشکل سلامت روان رنج ببرند، به آن‌ها دارو‌های آرام‌بخش تجویز می‌شود.
یکی از پناهجویانی که در یک اردوگاه مهاجران در یونان اقامت داشت، گفت: من هیچ ناراحتی روانی را گزارش نکرده یا درخواست حمایت نکرده بودم. وضعیت در اردوگاه مهاجران فاجعه‌بار بود.
نوال صوفی، یک فعال مستقل که در مسیر بالکان به افراد پناهجو کمک می‌کند، گفت: در اردوگاه‌ها، اگر کسی از سردرد یا بی‌خوابی شکایت کند، پزشکان فورا با دادن دارو‌های ضدافسردگی و ضد اضطراب قوی به او پاسخ می‌دهند.
منبع دیگری گفت: پناهجویان هفته‌ها و یا حتی ماه‌ها منتظر پاسخ درخواست پناهندگی خود هستند و تمام روز در مورد خشونتی که در مرز متحمل شده‌اند، فکر می‌کنند. آن‌ها از شرایط زندگی خود احساس شرمندگی می‌کنند؛ در چنین شرایطی، مصرف دارو راهی برای فراموش کردن واقعیت است.
عقب راندن اجباری پناهجویان
براساس گزارش جدید شبکه نظارت بر خشونت مرزی (BVMN) افرادی که در خارج از مرکز پناهندگی اوبرنوواک (AC) در نزدیکی بلگراد، پایتخت صربستان به‌سرمی‌برند، با خشونت مواجه هستند.
افرادی که در خارج از اردوگاه زندگی می‌کنند، خشونت و آزار و اذیت پلیس و سایر مقام‌ها و همچنین نقل مکان اجباری به اردوگاه‌های دولتی در جنوب صربستان را گزارش کرده‌اند.
به‌گفته شاهدان، در ماه فوریه (اسفند) ۴۵ نفر عملا از سوی پلیس و نیرو‌های امنیتی به دام افتادند و بعد از اینکه به آن‌ها گفته شد از منطقه قرنطینه نقل مکان کنند، به بلغارستان بازگردانده شدند.
انتهای پیام/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *