صفحه نخست

رئیس قوه قضاییه

اخبار غلامحسین محسنی اژه‌ای

اخبار سید ابراهیم رئیسی

اخبار صادق آملی لاریجانی

قضایی

حقوق بشر

مجله حقوقی

سیاست

عکس

حوادث- انتظامی و آسیب‌های اجتماعی

جامعه

اقتصاد

فرهنگی

ورزشی

بین‌الملل- جهان

فضای مجازی

چندرسانه

اینفوگرافیک

حقوق و قضا

محاکمه منافقین

هفته قوه قضاییه

صفحات داخلی

هشدار به ۲۰۰ کارخانه مستقر در مناطق سیاه‌پوست نشین آمریکا درباره انتشار مواد سمی

۲۹ فروردين ۱۴۰۳ - ۱۲:۱۲:۵۹
کد خبر: ۴۷۶۸۵۸۱
دسته بندی‌: حقوق بشر ، عمومی
بیش از ۲۰۰ کارخانه که عمدتا در مناطقی با جمعیت سیاه‌پوست مستقر هستند، هشداری درباره کاهش سطح مواد سمی و شیمیایی خود دریافت کرده‌اند.

خبرگزاری میزان - آژانس حفاظت از محیط زیست آمریکا به‌تازگی قوانین جدیدی را برای حفاظت از محله‌های نزدیک به بیش از ۲۰۰ کارخانه تولیدی که سمومی مانند اکسید اتیلن، کلروپرن، بنزن، وینیل کلرید، بوتادین و اتیلن دی‌کلراید را آزاد می‌کنند، صادر کرد.

براساس مطالعات آژانس حفاظت از محیط زیست آمریکا، حدود ۱۰۴ هزار آمریکایی در فاصله ۶ مایلی کارخانه‌هایی زندگی می‌کنند که مواد شیمیایی آلی مصنوعی خاصی تولید می‌کنند یا از آن‌ها در تولید پلیمر‌ها استفاده می‌کنند.

خطر ابتلا به سرطان در میان افراد ساکن در این مناطق که بیشتر آن‌ها سیاه‌پوست هستند، بالای یک در ۱۰ هزار نفر است؛ آستانه‌ای که آژانس حفاظت از محیط زیست آمریکا آن را غیرقابل قبول می‌داند.

قانون جدید میزان آلاینده‌های خطرناکی را که این کارخانه‌ها می‌توانند آزاد کنند تا حدود ۶ هزار و ۲۰۰ پوند کاهش و به‌طور قابل‌توجهی خطر سرطان ناشی از آلاینده‌های خطرناک هوا را کاهش می‌دهد.

در یک پیروزی دشوار برای حامیان محیط زیست، این قانون همچنین مستلزم نظارت بر هوا در محیط یا خط حصار این کارخانه‌هاست؛ به این ترتیب، کارخانه‌ها متوجه می‌شوند که آلاینده‌های خطرناک چه زمانی از تاسیسات آنها نشت می‌کند و اگر بالاتر از آستانه‌ای هستند که ناامن تلقی می‌شود، باید نشت‌ها را پیدا کرده و رفع کنند.

این دومین باری است که سازمان حفاظت محیط زیست (EPA) شرکت‌ها را ملزم می‌کند تا هوا را از نظر مواد شیمیایی در خطوط حصارشان نظارت کنند؛ اولین مورد در سال ۲۰۱۵ بود، زمانی که این نهاد پالایشگاه‌های نفت را ملزم به نظارت بر بنزن سرطان‌زا کرد.

سایر مطالعات نشان داده است افرادی که در نزدیکی تولیدکنندگان مواد شیمیایی صنعتی زندگی می‌کنند به‌طور نامتناسبی فقیر هستند و در مقایسه با جمعیت عمومی بیشتر سیاه‌پوست یا رنگین‌پوست هستند.

مناطقی که از قانون جدید بهره‌مند می‌شوند شامل محله‌های اکثریت سیاه‌پوست در خارج از نیواورلئان است که مایکل ریگان، مدیر حفاظت از محیط زیست آمریکا، به عنوان بخشی از سفر خود در سال ۲۰۲۱ از آن‌ها بازدید کرد.

کوچه سرطان، یکی از این مناطق است، این منطقه یکی از آلوده‌ترین مناطق آمریکاست و در امتداد رودخانه‌ای در می‌سی‌سی‌پی قرار دارد که حدود ۸۰ مایل از نیواورلئان تا باتون‌روژ امتداد دارد؛ جایی که غلظت متراکمی از پالایشگاه‌های نفت، کارخانه‌های پتروشیمی و سایر صنایع شیمیایی در آن وجود دارد.

یک گزارش جدید نشان می‌دهد که جوامع اقلیت، اکثریت افرادی را تشکیل می‌دهند که در نزدیکی مکان‌های تولید زباله سرطان‌زا زندگی می‌کنند.

درصد بالایی از جوامع رنگین‎پوست آمریکا در ۳ کیلومتری سایت‌های زباله سرطان‌زا قرار دارند و در معرض خطر بالای ابتلا به سرطان هستند.

کوچه سرطان تا حدودی به دلیل جیم کرو و قوانین منطقه‎بندی وجود دارد و این منطقه در حال حاضر دارای ۱۵۰ پالایشگاه نفت، کارخانه فرآوری پلاستیک و تأسیسات شیمیایی است و ۲۵ درصد از تولید پتروشیمی در آمریکا را تشکیل می‌دهد، اما این منطقه محل سکونت ساکنان عمدتا سیاه‌پوست است.

خطر ابتلا به سرطان برای مناطق عمدتا سیاه‌پوست می‌تواند به ۱۰۵ مورد در هر میلیون برسد، در حالی که همین تهدید‌ها در مناطق عمدتا سفیدپوست بین ۶۰ تا ۷۵ مورد در هر میلیون است؛ برخی از حامیان محیط زیست به دلیل تعداد نامتناسب مرگ و میر، این منطقه را «کوچه مرگ» نامیده‌‎اند.

علاوه بر سیاه‎پوستان آمریکایی، بومیان آمریکا نیز با نتایج متفاوت سرطان مواجه شده‌اند.

دلایل نابرابری‌های نژادی متفاوت است، اما تجزیه و تحلیل اخیر تاکید کرد که جداسازی اغلب افراد رنگین‌پوست را به زندگی در محله‌های فقیر و آلوده سوق داده است. بسیاری از این محله‌ها در نزدیکی تأسیسات صنعتی قرار دارند و در نتیجه در معرض سموم هوای مضر و سرطان‌زا قرار می‌گیرند.

بسیاری از مناطق نیز به عنوان جوامع مراقبت از سرطان تحت پوشش پزشکی یا مراقبتی در نظر گرفته می‌شوند؛ در این مناطق، نرخ غربالگری سرطان در مقایسه با جوامع مرفه‌تر، به‌طور نامتناسبی کمتر است.

 با وجود این، آزمایشات بالینی به دلیل زیرساخت‌های ناکافی به عنوان یک گزینه درمانی در نظر گرفته نمی‌شود؛ اغلب در این مناطق، هیچ برنامه راهبردی برای کاهش سرطان یا ترویج تشخیص در مراحل اولیه وجود ندارد.

انتهای پیام/ 



ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *