کهنه‌سربازان سیاه‌پوست در آمریکا قربانیان ترور نژادی

خبرگزاری میزان - کار بسیار کمی برای به رسمیت شناختن هزاران کهنه‌سرباز سیاه‌پوست در آمریکا که در این کشور هدف آزار، حمله یا قتل قرار گرفتند، صورت گرفته است.

آمریکایی‌های آفریقایی‌‎تبار در جنگ‌های این کشور و دنبال کردن فرصت‌های بیشتر، نسل‌ها در ارتش آمریکا خدمت کرده‌اند، اما برای بیش از یک قرن، به جای اینکه با کهنه‌سربازان سیاه‌پوست در بازگشت از خدمت به‌عنوان اعضای جامعه رفتار شود، هدف حمله، قتل و یا لینچ (ضرب و جرح منجر به مرگ توسط یک گروه) قرار گرفتند.

یک نهاد حقوق بشری آمریکایی دستکم ۳۵ کهنه سرباز سیاه‌پوست را که از سال ۱۸۶۵ تا ۱۹۵۰ قربانی لینچ و ترور نژادی بوده‌اند، ثبت کرده است.

برتری سفیدپوستان؛ قانونی دیرینه در آمریکا

در طول قرن‌های ۱۹ و ۲۰، برتری سفیدپوستان و سلسله‌مراتب نژادی در سراسر آمریکا قانون و عرف باقی مانده است؛ بسیاری از سفیدپوستان از این موضوع می‌ترسیدند که سربازان سیاه‌پوست که خدمت نظامی را تجربه کرده‌اند، در برابر محرومیت، جداسازی و شهروندی درجه دوم که هنوز مشخصه تجربه آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار است، مقاومت کنند.

در آگوست ۱۹۱۷، «جیمز واردامان»، سناتور آمریکایی از می‌سی‌سی‌پی هشدار داد که «وقتی به یک سرباز سیاه‌پوست اجازه داده شود خود را به عنوان یک قهرمان آمریکایی ببیند»، این امر گامی کوتاه برای این نتیجه‌گیری است که حقوق سیاسی او باید رعایت شود.

«واردمان» پیش‌بینی کرد که انتظارات برابری برای کهنه‌سربازان سیاه‌پوست، «ناگزیر به فاجعه منجر می‌شود».

برای سناتور «واردامان»، این احتمال که سربازان سیاه‌پوست به عنوان مقامات جامعه آمریکا باشند، وحشتناک بود و «فاجعه» یک جنبش توده‌ای برای حقوق آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار به شمار می‌رفت.

در واقع، بسیاری از کهنه سربازان آفریقایی-آمریکایی مصمم بودند برای آزادی و برابری خود بجنگند و کهنه‌سربازانی مانند «هوسی ویلیامز» و «مدگار اورز» نقش اصلی را در جنبش حقوق مدنی ایفا کردند. 

تلاش برای سرکوب این جنبش بالقوه، کهنه‌سربازان سیاه‌پوست را قربانی کرد و بسیاری از آن‌ها به دلیل اعتراض به بدرفتاری یا صرفا پوشیدن یونیفورم نظامی خود، از خشونت وحشیانه رنج بردند و قربانی شدند.

در آگوست ۱۸۹۸، یک سرباز سیاه‌پوست ارتش آمریکا به نام «جیمز نیلی» به دلیل اعتراض به امتناع یک انباردار سفیدپوست از ارائه خدمت به او، به وسیله جمعی از افراد سفیدپوست در جورجیا به ضرب گلوله کشته شد.

در کنتاکی، یک سرباز سیاه‎پوست تازه اخراج‌شده به نام «چارلز لوئیس» در دسامبر ۱۹۱۸، تنها چند هفته پس از پایان جنگ جهانی اول، با لباس یونیفرم، لینچ شد؛ لوئیس در خیابان ایستاده بود که یک افسر پلیس سفیدپوست شروع به آزار و اذیت او کرد. 

افسر پلیس مدعی بود که مشخصات وی با یک سارق همخوانی دارد و وقتی لوئیس اصرار کرد که او یک سرباز است و دلیلی برای دزدی ندارد، افسر پلیس او را متهم به تجاوز و در نهایت دستگیر کرد. 

صبح روز بعد، گروهی از مردان سفیدپوست وارد زندان شدند و لوئیس را به دار آویختند.

وضعیت کهنه‌سربازان آمریکایی جنگ جهانی دوم

کهنه‌سربازان سیاه‌پوست جنگ جهانی دوم نیز برای ابتدایی‌ترین ادعا‌های برابری و آزادی با خشونت مواجه شدند؛ در آگوست ۱۹۴۴، صاحب سفیدپوست یک رستوران کوچک در لوئیزیانا، ۴ سرباز سیاه‌پوست را به ادعای تلاش برای تصاحب رستورانش هدف قرار داد و هیچ اتهامی علیه این فرد مطرح نشد.

در ژوئن ۱۹۴۷، یک کهنه‌سرباز سیاه‌پوست نیروی دریایی آمریکا و دانشجوی دانشگاه «تمپل» به نام «جو ناتان رابرتز» در حال ملاقات با خانواده خود در جورجیا بود که گروهی از مردان سفیدپوست از دست وی ناراحت شدند، زیرا او حاضر نشد آن‌ها را «آقا» خطاب کند. 

در اواخر همان شب، این افراد «رابرتز» را از خانه پدر و مادرش ربودند و او را به قتل رساندند.

برای سیاه‌پوستان، کهنه‌سرباز بودن، آن‌ها را قربانی می‌کند و در نتیجه تعصب و سلسله مراتب نژادی، در معرض خطر خشونت و تهدید قرار می‌داد. 

امتناع مقام‎های فدرال یا ارتش آمریکا از مداخله و ارائه حمایت و کمک‌های مورد نیاز، آسیب‌ها را برای کهنه‌سربازان سیاه‌پوست در تاریخ آمریکا دردناک‌تر کرد.

در سپتامبر ۱۹۴۸، گروهی از مردان سفیدپوست یک کهنه سرباز سیاه‌پوست ۲۸ ساله به نام «آیزایا نیکسون» را بیرون از خانه و در مقابل چشمان همسر و ۶ فرزندش، تنها چند ساعت پس از اینکه او تهدیدات را نادیده گرفت، با شلیک گلوله کشتند. 

این آمار و تعداد بی‎شماری از کهنه‌سربازان سیاه‌پوست در دفاع از آمریکا خدمت کردند تا زمانی که بازگشتند با خشونت وحشتناک، لینچ و بدرفتاری توهین‌آمیز مواجه شوند.

انتهای پیام/