شهادت آیت‌الله صدوقی به‌دست منافقین؛ ترور چهارمین شهید محراب در نماز جمعه

خبرگزاری میزان - روز جمعه یازدهم تیرماه ۱۳۶۱ روز وقوع یکی دیگر از جنایات منافقین پس از شروع جنگ مسلحانه و ترور توسط این گروهک تروریستی در تابستان سال ۶۰ بود، روزی که آیت‌الله صدوقی، چهارمین شهید محراب پس از نماز جمعه و با زبان روزه به‌دست یکی از عناصر گروهک تروریستی منافقین به‌شهادت رسید.

حمیدرضا ابراهیم زاده یکی از نیرو‌های منافقین در این روز با دو قبضه نارنجک وارد محل نماز جمعه شد و در صفوف اول نماز قرار گرفت، پس از اقامه نماز در حالی‌که آیت الله صدوقی به سمت اتومبیل در حرکت بود این شخص از جای برخاسته و آیت الله صدوقی را در آغوش گرفت و بلافاصله انفجار مهیبی رخ داد. امام جمعه یزد که از ناحیه شکم و ستون فقرات به شدت آسیب دیده بود پیش از آنکه به بیمارستان برسد به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

در این فاجعه تعدادی از پاسداران محافظ شهید صدوقی نیز مجروح شدند و ۳ نفر از نمازگزاران زن نیز بر اثر ازدحام جمعیت فوت کردند.

علی‌اصغر گرانمایه استاندار وقت یزد و یکی از شاهدان عینی شهادت آیت‌الله صدوقی جنایت منافقین را اینگونه روایت کرده است: «روز جمعه قبل از شروع خطبه‌ها به مسجد ملااسماعیل رفته و در صف اول نمازگزاران در چند قدمی آیت‌الله صدوقی جای گرفتم. پس از پایان نماز جمعه و به فاصله قرائت یک تسبیح حضرت زهرا (س)، طولی نکشید که نماز عصر را شروع کرد و حتی اجازه نداد که یک اطلاعیه خوانده شود. بلافاصله پس از نماز عصر، آیت‌الله صدوقی با عجله خاصی از جای برخاستند، گویی که به سوی معبود می‌شتابد. ایشان موازی با صف اول، به طرف شبستان سمت چپ مسجد حرکت کردند. در انتهای فرش درحالیکه هنوز بیش از ده قدم برداشته بودند، توقف کرده، نعلینشان را پوشیدند و درحالیکه برادران پاسدار اطراف ایشان را گرفته بودند، راه افتادند. من در حال پوشیدن کفش‌هایم بودم که ناگهان متوجه شلوغی اطراف شدم. سر بلند کردم، دیدم یک نفر از پشت سر به آیت‌الله صدوقی چسبیده و پاسداران سعی می‌کنند او را جدا کنند. در همین لحظه صدای انفجاری به گوش رسید و دودی به طرف بالا متصاعد شد. مردم که برای یک لحظه عقب کشیده بودند، بلافاصله برگشتند و دور آقا حلقه زدند. موج انفجار مرا گیج کرد، وقتی از پشت جمعیت حلقه‌زده در آن نقطه به صحنه نگاه کردم، شخصی را با لباس کار ارتشی دیدم که بی‌جان افتاده بود. سپس یکی از برادران محافظ مرا به بیرون هدایت کرد و بلافاصله به بیمارستان افشار رفتیم. سراسیمه وارد اتاق اورژانس شدیم که با جنازه مطهر شهید آیت‌الله صدوقی، این قهرمان اسلام روبه‌رو شدم، درحالیکه چهرهاش خندان بود.»

امام خمینی (ره) در پی شهادت آیت الله صدوقی در پیام تسلیتی خطاب به ملت ایران نوشتند: «چه کسى اولى‏ به شهادت است در زمانى که کفر بنى امیه اسلام را تهدید می‌کرد، از فرزند معصوم پیامبر اسلام و فرزندان و اصحاب او؟ و چه کسى اولى‏ به شهادت است در عصرى که استکبار جهانى و فرزندان خلف آن در داخل و خارج، اسلام عزیز را تهدید می‌کنند، از امثال شهید بزرگوار ما و فقیه متعهد و فداکار اسلام شهید صدوقى عزیز- رضوان اللَّه علیه- شهید بزرگى که در تمام صحنه‌هاى انقلاب حضور داشت و یار و مددکار گرفتاران و مستمندان بود، و وقت عزیزش صرف در راه پیروزى اسلام و رفع مشکلات انقلاب می‌شد، و براى خدمت به خلق و انقلاب سر از پا نمى‏شناخت. هر جا زلزله می‌‏شد شهید صدوقى براى ترمیم خرابی‌ها آنقدر که توان داشت حاضر؛ هر جا که سیل می‌‏آمد او بود که در صف مقدم براى دستگیرى خلق خدا حاضر بود. در جبهه‌‏ها او و دوستان او و امثال او بودند که هر چند یک دفعه سرکشى کرده و آرامش قلب خلق اللَّه بودند. این مدعیان خدمت به خلق و قیام براى خلق که در بیغوله‌‏ها خزیده و در حال انقلاب به چپاول اسلحه و مهمات بیت المال خلق فعالیت شبانه روزى نمودند، اینک که خداوند تعالى چهره کریهِ‌شان را آشکار کرد و دستشان را از مال و جان خلق اللَّه کوتاه نمود، چنین خدمت‌گزارانى را از این خلق می‌گیرند و چون دزدان از سوراخ درآمده و غافلگیرانه اینگونه مردان فداکار براى ملت و توده‌‏هاى محروم را از محرومین می‌ستانند و آن را به حساب قدرت خویش می‌‏آورند و فتحى بزرگ براى خود و اربابان خود می‌‏دانند، و با تمام رسوایى باز خود را براى حکومت این ملت اسلامى مهیا می‌‏کنند. غافل از آنکه هر شهادتى ملت را به هدف بزرگ نزدیکتر می‌کند، و آنان را در پیشگاه حق و خلق رسواتر و بی‌‏آبروتر».

انتهای پیام/