موج بی‌خانمانی در کانادا؛ آشکار شدن نوک کوه یخ یک بیماری اجتماعی مسری

خبرگزاری میزان – کانادا همزمان با فرا رسیدن فصل‌های سرد سال با رشد و گسترش بحران بی‌خانمانی در ابعادی گسترده مواجه شده است؛ بحرانی که ده‌ها هزار نفر از شهروندان این کشور را در خیابان‌های این کشور ثروتمند به آوارگی کشانده است.

اگرچه از افزایش اجاره بها و قیمت مسکن به‌عنوان عوامل تشدیدکننده بحران بی‌خانمانی در کانادا یاد شده است، دلایل دیگری نیز در وخامت اوضاع مذکور نقش دارند؛ سیاست‌های ضد مهاجرتی که مهاجران و پناهجویان را به خیابان‌خوابی کشانده است، اعتیاد شمار فزاینده‌ای از کانادایی‌ها به موادمخدر و الکل که آنان را از تامین هزینه مسکن ناتوان کرده است، افزایش هزینه‌های زندگی برای بسیاری از کانادایی‌ها بی‌خانمانی را رقم زده است، و بومیانی که به دلیل سیاست‌های تبعیض‌آمیز کانادا از تامین مسکن ناتوان هستند.

در عین حال، نابرابری‌های اقتصادی و شیوع کرونا نیز در بدتر شدن شرایط بحران بی‌خانمانی نقش مهمی داشته‌اند.

آنچه بر میزان نگرانی گروه‌های حقوق بشری از یک‌سو و بی‌خانمان‌ها از سوی دیگر در این رابطه افزوده است، فرارسیدن فصل های سرد سال است؛ شبح هیپوترمی و مرگ بر اثر سرما هر ساله بی‌خانمان‌های کانادایی را به وحشت می‌اندازد و مرگ شماری از آن‌ها را رقم می‌زند.

بی‌خانمانی؛ بیماری اجتماعی مسری که کانادا را فراگرفته است

براساس جدیدترین گزارش‌ها درباره بی‌خانمانی در کانادا، معضل بی‌خانمانی در سراسر این کشور به یک بحران جدی تبدیل شده است؛ در بسیاری از مناطق کانادا بحران بی‌خانمانی طی سه سال گذشته افزایش یافته است.

محققان هشدار می‌دهند که داده‌های دولتی تعداد بی‌خانمان‌ها را در سراسر کشور دست‌کم می‌گیرد، این در حالی است که این بیماری اجتماعی در حال سرایت از شهر‌های بزرگ به شهر‌های کوچک‌تر این کشور است.

برخی از مقام‌های کانادایی با اشاره به نسبت شمار بی‌خانمان‌ها به کل جمعیت در شهر‌های مختلف این کشور می‌گویند که تاکنون فقط نوک کوه یخ مشخص شده است، زیرا آمار موجود، ارقامی هستند که در سال گذشته جمع آوری شده‌اند.

موسسه تحقیقات ملی بی‌خانمانی کانادا تخمین زده است که رقم سالانه بی‌خانمانی در این کشور بین ۱۵۰ هزار تا ۳۰۰ هزار نفر در نوسان است.

یک استاد دانشگاه انتاریو غربی با اشاره به اینکه تصویر واقعی از بحران بی‌خانمانی می‌تواند به مراتب بدتر باشد، گفت: داده‌های دولتی نشان می‌دهند که بیش از ۲۳۵ هزار بی‌خانمان در سراسر کشور وجود دارند؛ این فقط آمار بی‌خانمان‌هایی است که به اقامتگاه‌های مخصوص بی‌خانمان‌ها دسترسی دارند.

وی تاکید کرد که آمار واقعی بی‌خانمان‌ها در کانادا احتمالا سه برابر رقم اعلام شده است.

«جاستین ترودو»، نخست‌وزیر کانادا در ماه گذشته اعتراف کرد که کانادا اکنون در موقعیتی قرار دارد که حتی افراد ثروتمند نیز با مشکل مسکن مواجه هستند.

آسیب‌پذیرترین افراد در بحران بی‌خانمانی در کانادا

اگرچه بحران بی‌خانمانی اکنون سراسر کانادا را فرا گرفته است، اما برخی از افراد در برابر این بحران آسیب‌پذیرتر هستند.

زنان، افراد دارای مشکلات روان، سالمندان، خانواده‌های دارای فرزند، اقلیت‌های قومی و نژادی، کهنه سربازان، جوانان و جمعیت‌های آسیب‌پذیر به‌طور نامتناسبی تحت تاثیر این بحران قرار می‌گیرند و بسیاری از آن‌ها مجبور به زندگی در خیابان‌ها، اقامتگاه‌ها یا در مسکن نامرغوب هستند.

این بحران پیامد‌های گسترده‌ای برای افراد مذکور دارد که از جمله آن‌ها می‌توان از به خطر افتادن سلامت عمومی، افزایش نرخ جرم و جنایتو خدمات اجتماعی تحت فشار یاد کرد.

در عین حال، بر اساس آمار جدید، بومیان در معرض خطر نامتناسبی برای بی‌خانمان شدن قرار دارند.

در حالی که بومیان کانادا، ۴.۳ درصد جمعیت این کشور را تشکیل می‌دهند، بیش از ۳۰ درصد بی‌خانمان‌ها در این کشور بومیان هستند.

بومیان کانادایی در حالی فقط پنج درصد جمعیت کانادا را تشکیل می‌دهند که زیر سایه سیاست‌های تبعیض‌آمیز این کشور بیش از حد در خیابان‌های کانادا حضور دارند.

مهاجران و پناهجویان دیگر افراد آسیب‌پذیر در برابر این بحران‌ها هستند؛ این افراد اکنون نه‌تنها با شکل جدی‌تری از بی‌خانمانی مواجه شده‌اند، دسترسی خود به پناهگاه‌های مخصوص افراد بی‌خانمان را نیز به دلیل افزایش جمعیت بی‌خانمان‌ها در معرض خطر می‌بینند.

ساکنان روستا‌ها نیز از دیگر اقشار آسیب‌پذیر در مقابله با بحران بی‌خانمانی هستند.

کانادا در آستانه بحران انسانی

بی‌خانمانی در مناطق مختلف کانادا به رقم خوردن یک بحران انسانی منجر شده است؛ براساس بررسی منتشر شده در مارس ۲۰۲۲، حدود ۱.۱ میلیون کانادایی بی‌خانمانی مزمن و ۵.۷ میلیون کانادا بی‌خانمانی را تجربه کرده اند.

پیش‌بینی می‌شود که بحران مسکن در کانادا بدتر شود، زیرا نسبت تقاضا به عرضه از تعادل خارج شده و نتیجه این شده که بسیاری از کانادایی‌ها دچار بی‌خانمانی مزمن و/ یا پنهان هستند.

کِبِک، دومین استان پرجمعیت کانادا، شاهد سرعت بالای حرکت بی‌خانمانی در مسیر وخامت است.

مقام‌های کِبِک که از بی‌توجهی دولت فدرال به هشدار‌های خود مبنی بر حرکت در مسیر بحران انسانی ابراز ناراحتی می‌کنند، می‌گویند که این استان با یک طوفان کامل مواجه شده است.

تعداد بی‌خانمان‌ها در کِبِک بین سال‌های ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۲ حدود ۴۴ درصد افزایش یافت.

در حالی که شهر‌های کانادا شاهد انفجار جمعیت بی‌خانمان‌ها هستند، دولت‌های فدرال و استانی این کشور با چادر و اقامتگاه‌های موقت و کمپروان‌های فرسوده به مقابله با این بحران رفته‌اند.

انتهای پیام/