سیاسی‌کاری در ساختار شورای حقوق بشر سازمان ملل

خبرگزاری میزان – شورای حقوق بشر سازمان ملل اخیرا و در جریان نشست ۵۲ خود بار دیگر قطعنامه‌ای را علیه ایران به تصویب رسانده و ادعا‌های بی اساس خود را علیه کشورمان تکرار کرد.

پیش‌نویس این قطعنامه از سوی انگلیس و ایسلند ارائه شده بود و حامیان اصلی آن کشور‌های غربی بودند؛ در این قطعنامه ادعا‌های حقوق بشری علیه ایران مطرح شده است.

در این قطعنامه همچنین ماموریت «جاوید رحمان»، گزارشگر ویژه سازمان ملل درباره وضعیت حقوق بشر در ایران نیز تمدید شده است.

اما این نخستین بار نیست که شورای حقوق بشر سازمان ملل علیه ایران اقدام می‌کند و درباره بسیاری از موضوعات در کشور‌های دیگر سکوت می‌کند.

در سال گذشته نیز این نهاد سازمان ملل قطعنامه‌هایی را علیه کشورمان به بهانه‌های ادعایی حقوق بشر صادر کرد.

محکومیت اقدام شورای حقوق بشر از سوی ایران

علی بحرینی، سفیر و نماینده ایران در ژنو در سخنرانی خود ضمن انتقاد از این قطعنامه، آن را استفاده ابزاری از حقوق بشر در حوزه سیاست خارجی خواند.

در همین حال ستاد حقوق بشر کشورمان در واکنش به تمدید یکساله ماموریت گزارشگر ویژه وضعیت حقوق بشر در ایران، گزارشی در خصوص عملکرد گزارشگر ویژه طبق شاخص‌های تعیین شده شورای حقوق بشر منتشر کرد.

ناصر کنعانی، سخنگوی وزارت امور خارجه کشورمان نیز در واکنش به قطعنامه سیاسی حقوق بشری علیه ایران در نشست ۵٢ شورای حقوق بشر اظهار کرد؛ ایران طرح قطعنامه وضعیت حقوق بشر در نشست پنجاه و دوم شورای حقوق بشر را که مبتنی بر نگرش گزینشی، غرض ورزانه، تقابل آمیز و با اهداف سیاسی تهیه و تصویب شده است را مردود شمرده و تمدید ماموریت گزارشگر ویژه تحمیلی علیه ایران را محکوم می‌کند.

انحراف از ماموریت تعریف شده 

شورای حقوق بشر یک فضای بین دولتی است که مامورت تعریف شده آن به ارتقا و حمایت از حقوق بشر و آزادی‌های اساسی برای همه اختصاص یافته است، اما با این وجود مروری بر عملکرد آن از سال ۲۰۰۶ تاکنون نشان می‌دهد که در عین حال، این نهاد فضایی است که با ترکیبی از منافع برخی کشور‌ها و فشار آن‌ها هدایت می‌شود.

شورای حقوق بشر ابزاری در دست کشور‌های غربی

اقدامات و عملکرد شورای حقوق بشر سازمان ملل در سال‌های اخیر نشان می‌دهد که این نهاد بین المللی به جای حرکت در مسیر اصلی خود که رسیدگی به وضعیت حقوق بشر کشور‌ها در جهان است به ابزاری در دست کشور‌های غربی تبدیل شده و عمدتا بیانیه‌ها و قطعنامه‌های صادر شده از سوی این نهاد علیه کشور‌هایی است که غرب و آمریکا علیه آن‌ها در حال اقدام هستند.

به ندرت در قطعنامه‌های صادر شده از سوی این نهاد می‌توان به قطعنامه‌ای علیه کشورهای غربی برخورد.

به گزارش «هریتیج»، این شورا به ندرت ناقضان حقوق بشر را در صورت قدرتمند یا تأثیرگذاری در سیستم سازمان ملل مورد بازخواست قرار می‌دهد.

شورای حقوق بشر در سال ۲۰۰۶ و در جریان اصلاحات سازمان ملل تشکیل شد و جایگزین کمیسیون حقوق بشر (CHR) شد که توسط سازمان‌های غیر دولتی بین‌المللی حقوق بشر بی‌اعتبار شده بود.

استفاده ابزاری از شورای حقوق بشر

کشور‌هایی مانند آمریکا در حالی که اکنون از طریق شورای حقوق بشر سازمان ملل تلاش می‌کنند تا به کشور‌های مخالف خود اعمال فشار کنند در بازه‌هایی به انتقاد از این نهاد پرداخته و عملکرد آن را دارای «استاندارد دوگانه» توصیف می‌کنند.

در سال ۲۰۱۸ دولت آمریکا به ریاست جمهوری دونالد ترامپ از این نهاد بین‌المللی خارج شده و اعلام کرد که شورای حقوق بشر در قبال متحدان این کشور مانند رژیم صهیونیستی متعصبانه عمل می‌کند.

این واقعیت که کشور‌های دارای سوابق اسفناک نقض حقوق بشر به طور معمول در این شورا نفوذ گسترده‌ای دارند، نشان می‌دهد که دولت‌های جهان - همانطور که از آراء آن‌ها در مجمع عمومی سازمان ملل مشهود است - هیچ مشکلی با انتخاب ناقضان حقوق بشر در عالی‌ترین نهاد حقوق بشری سازمان ملل نمی‌بینند.

آمریکا و برخی دیگر از کشور‌های غربی همواره مقدار قابل توجهی از منابع را برای تبلیغات و تحریک دیپلماتیک برای پیش‌نویس قطعنامه‌های شورای حقوق بشر سازمان ملل صرف می‌کنند، اما در واقع، اما این «سلاح‌سازی حقوق بشر» در این شورا عمیقا منفور است.

آمریکا و غرب مسائل حقوق بشر را در این شورا سیاسی و ابزاری کرده‌اند؛ آن‌ها برای مدت طولانی روی صندلی قضاوت نشسته و سعی می‌کنند به طور قاطعانه جهت افکار عمومی خارج از شورای حقوق بشر را کنترل کنند؛ آن‌ها خودسرانه جنایتی را جعل می‌کنند و با ارعاب و اعمال فشار کشور‌ها را مجبور به همراهی با خود می‌کنند.

انتهای پیام/