روضه احمد متوسلیان در کنار مقام راس‌الحسین(ع)
حاج احمد در کنار مقام رأس الحسین (ع) مانند تعزیه خوان‌ها، همین طور از آن مقام می‌گفت و اشک می‌ریخت. او یک پا روضه خوان شده و طوری زبان گرفته بود که اشک همه را درآورده بود.
زیارت مقام رأس الحسین (ع)
روز جمعه بیست و هشتم خرداد ۱۳۶۱، نیرو‌های ایرانی که درقالب دو گروه وارد سوریه شده بودند، با نظم و انضباط خاصی، برای شرکت در نماز جمعه به مسجد اموی رفتند. پس از اقامه‌ی نماز، برای زیارت مقام رأس الحسین (ع) به سمت محل مورد نظر حرکت کردند.
در طی مسیر، مردم دمشق که در اطراف خیابان ایستاده بودند، اعم از کوچک و بزرگ اشک می‌ریختند. آنان نیرو‌های ایرانی را ناجی خود و مسلمانان جهان دانسته و شعار‌هایی نیز در تجلیل آنان می‌دادند.
در این بین، زنی سالخورده از میان جمعیت، اشک ریزان به طرف حاج احمد آمد و با گریه به زبان عربی صحبت‌هایی را خطاب به او بیان کرد.
حاج احمد به مترجم خود گفت:" این زن چی می‌گه؟ " مترجم گفت: "ما تنها امیدمون به لشکر محمد (ص) است، فقط لشکر محمد (ص) است، فقط لشکر محمد (ص) است که می‌تونه ما رو نجات بده. "
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *