ناکامی سازمان ملل در برقراری صلح و امنیت در جهان

خبرگزاری میزان – سازمان ملل در 24 اکتبر 1945 به عنوان یک سازمان بین دولتی تاسیس شد تا جهان را از منازعات بین المللی به همکاری‌های جهانی سوق دهد.

به گزارش «اسپوتنیک»، سازمان ملل در سه ربع قرن فعالیت خود کارنامه نامطلوبی در زمینه برقراری صلح و امنیت بین المللی داشته است؛ این در حالی است که این سازمان محصول امید و عزم به عبور از منازعات جهانی به منظور دستیابی به همکاری‌های جهانی پس از جنگ جهانی دوم است.

سازمان ملل در سال‌های اخیر به شکل بی سابقه ای در معرض آزمایش قرار گرفته است؛ چراکه جهان بیش از هر زمان دیگری به احیای ارزش‌ها و اصول منشور ملل متحد نیازمند است.

سازمان ملل از زمان تاسیس در 77 سال پیش توسط قدرت‌های پیروز در جنگ جهانی دوم، در کمک به حل یا حداقل تعدیل ده‌ها درگیری داخلی، منطقه‌ای و جهانی، نقش داشته است اما از اوایل دهه 1990 به بعد، آمریکا از طریق بودجه هنگفت و روابط دیپلماتیک شدید، به دنبال تبدیل سازمان ملل و دیگر نهادهای بین المللی به بازوهای وزارت خارجه خود بود تا نظم جهانی جدید تک قطبی پس از جنگ سرد را ایجاد کند.

آمریکا و متحدانش در برهه‌های زمانی مختلف از طرق متفاوتی مانند تحریم شورای امنیت، این سازمان را به ابزاری برای دستیابی به اهداف خود تبدیل کردند؛ این روند در نهایت به بهای مرگ میلیون‌ها نفر در سراسر جهان تمام شد.

• بیشتر بخوانید:
• برده داری؛ جنایت بشری بی غرامت و عذرخواهی که از سوی غرب فراموش شد
• همراهی سازمان ملل با رژیم صهیونیستی در کشتار فلسطینیان 

نمونه‌های متعددی در مورد ناتوانی سازمان ملل در برقراری صلح و امنیت در بزنگاه‌های تاریخی وجود دارند که از آن جمله می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

-سازمان ملل پس از بی توجهی به موضوع کشتار بین 1.5 تا 2 میلیون نفر توسط خِمِرهای سرخ در سال‌های 79-1975 و اعطای کرسی کامبوج در سازمان ملل به دولت خمرهای سرخ، به سال‌ها جنایت این گروه در کشور مذکور واکنشی نشان نداد.

-نسل کشی بیش از 800 هزار نفر از قوم «توتسی» در روآندا در سال 1994 در شرایطی که ماموریت سازمان ملل در این کشور از یک سال قبل آغاز شده بود.

یک مورخ در مورد بی توجهی قابل تامل سازمان ملل به نسل کشی در روآندا نوشت: من بر این باورم که اگر سازمانی تصمیم بگیرد 320 گوریل را در روآندا از بین ببرد، جامعه بین المللی واکنش بیشتری به این موضوع در قیاس با نسل کشی هزاران انسان در روآندا خواهد داشت.

دو دهه پس از وقوع این نسل کشی، اسناد طبقه بندی شده وزارت خارجه آمریکا منتشر شدند؛ این اسناد نشان می‌دادند که سفیر آمریکا در سازمان ملل با ارسال پیامی به وزارت خارجه، واشنگتن را تشویق به خروج نیروهای سازمان ملل از روآندا کرد؛ اقدامی که از آن با عنوان چراغ سبز برای نسل کشی یاد می‌شود.

-مداخله نظامی در لیبی در سال 2011 تحت حمایت آمریکا و ناتو یکی از شکست‌های مفتضحانه سازمان ملل است که لیبی را که زمانی مرفه‌ترین و توسعه‌یافته‌ترین کشور آفریقا بود، یک شبه به کشوری شکست خورده با بازارهای برده‌داری و فعالیت‌های تروریستی تبدیل کرد.

انتهای پیام/