دوره تاریک تاریخ آمریکا/برده داری و وضعیت دشوار سیاه‌پوستان پس از جنگ داخلی
مروری بر تاریخ برده‌داری آمریکا، جنایات هولناکی را برملا می‌کند که جان انسان‌های بیگناه بسیاری را گرفته است.
خبرگزاری میزان – در طول قرون هفدهم و هجدهم، مردمی از قاره آفریقا ربوده شدند، در مستعمرات آمریکا مجبور به بردگی شدند و برای تولید محصولاتی مانند تنباکو و پنبه مورد استثمار قرار گرفتند؛ در اواسط قرن 19، گسترش آمریکا به سمت غرب و جنبش لغو، بحث بزرگی را در مورد برده داری برانگیخت.
آغاز برده‌داری در آمریکا
در 20 آگوست 1619، آنگولایی‌هایی که توسط پرتغالی‌ها ربوده شده بودند، به مستعمره انگلیس در ویرجینیا می‌رسند و سپس توسط استعمارگران انگلیسی خریداری می‌شوند؛ ورود آفریقایی‌های برده شده به این منطقه، آغاز دو و نیم قرن برده‌داری در آمریکاست.
مستعمره ویرجینیا که در سال 1607 در «جیمزتاون» تأسیس شد، تا سال 1619 حدود 700 نفر را در خود جای داده بود. اولین آفریقایی‌های برده شده که به ویرجینیا رسیدند در «پوینت کامفورت»، در جایی که امروزه به نام «فورت مونرو» شناخته می‌شود، مستقر شدند.
نام اکثر آنها و همچنین تعداد دقیق افرادی که در «پوینت کامفورت» باقی مانده‌اند، در تاریخ گم شده است، اما اطلاعات زیادی در مورد سفر آنها وجود دارد.
صدها هزار آفریقایی، چه آزاد و چه برده، به ایجاد و بقای مستعمرات در قاره آمریکا و دنیای جدید کمک کردند؛ با این حال، بسیاری نقطه شروع مهم برده داری در آمریکا را سال 1619 می‌دانند.
اگرچه ارائه ارقام دقیق غیرممکن است، برخی از مورخان تخمین زده‌اند که تنها در قرن هجدهم، 6 تا 7 میلیون برده به دنیای جدید وارد شده‌اند که قاره آفریقا را از داشتن برخی از سالم‌ترین و تواناترین مردان و زنان خود محروم کرده است.
غیرقانونی اعلام شدن برده‌داری و ادامه این روند
اگرچه کنگره آمریکا تجارت برده آفریقایی را در سال 1808 غیرقانونی اعلام کرد، تجارت داخلی برده رونق گرفت و جمعیت برده شده در این کشور طی 50 سال تقریبا سه برابر شد.
تا سال 1860 تعداد این برده‌ها به 4 میلیون نفر رسید که بیش از نیمی از آنها در ایالتهای تولیدکننده پنبه در جنوب آمریکا زندگی می‌کردند.
افراد برده شده در جنوب آمریکا قبل از جنگ داخلی این کشور حدود یک سوم جمعیت این منطقه را تشکیل می‌دادند؛ بیشتر آنها در گیاهان بزرگ یا مزارع کوچک زندگی می‌کردند. بسیاری از اربابان آنها حدود 50 برده داشتند.
جنبش لغو
در شمال آمریکا، افزایش سرکوب سیاه‌پوستان شعله‌های جنبش فزاینده لغو برده را شعله‌ور ساخت؛ از دهه 1830 تا 1860، جنبش لغو برده‌داری در آمریکا قوت گرفت که توسط سیاه‌پوستان آزاد مانند «فردریک داگلاس» و حامیان سفیدپوست مانند «ویلیام لوید گریسون»، قوت گرفت.
سیاه‌پوستان آزاد و سایر افراد ضد برده‌داری از اوایل دهه 1780 شروع به کمک به بردگان برای فرار از مزارع جنوبی به شمال آمریکا از طریق شبکه‌ای از خانه‌های امن کرده بودند.
اگرچه برآوردها بسیار متفاوت است، اما ممکن است 40 هزار تا 100 هزار برده از این طریق به مناطق شمالی آمریکا فرار کرده باشند.
زمان پایان رسمی برده‌داری در آمریکا
در 22 سپتامبر 1862، بیانیه رهایی مقدماتی در آمریکا صادر شد و در یکم ژانویه 1863، رسماً این امر اعلام شد.
اعلامیه رهایی با آزادی حدود 3 میلیون برده، کنفدراسیون‌ها را از بخش اعظم نیروی کار خود محروم کرد و افکار عمومی بین‌المللی را به شدت در طرف اتحادیه‌ها قرار داد.
اگرچه اعلامیه رهایی رسما به همه برده‌داری در آمریکا پایان نداد - که با تصویب متمم سیزدهم پس از پایان جنگ داخلی در سال 1865 اتفاق افتاد - حدود 186 هزار سرباز سیاه‌پوست به ارتش اتحادیه ملحق شدند و حدود 38 هزار نفر جان خود را از دست دادند.
متمم سیزدهم، که در 18 دسامبر 1865 به تصویب رسید، رسما برده داری را لغو کرد، اما وضعیت سیاه‌پوستان پس از جنگ در جنوب آمریکا مخاطرهآمیز باقی ماند و چالش‌های مهمی در انتظار آنها بود.
وحشت‌های برده‌داری یادآور دردناکی از یک دوره تاریک در تاریخ آمریکاست.
انتهای پیام/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *