پارسی نژاد: رمان انقلاب به کمک تاریخ بیاید

به ، کامران پارسی نژاد نویسنده درباره جشنواره داستان انقلاب گفت: یکی از اقدامات مفید حوزه هنری در سال های اخیر روی آوردن به چاپ آثار مستندنگاری بود. خاطراتی از رزمندگانی که در دفاع مقدس تلاش کردند و در واقعه انقلاب سهیم بودند، بسیار ارزشمند است. صحبت درباره این است که تا چه حد می توانیم از این مستندات در قالب داستان و رمان استفاده کنیم و این را باید مدنظر قرار دهیم که همواره در غرب چنین رویه هایی وجود دارد که از مستندات برای تخیل پردازی و رمان استفاده می کنند.

پارسی نژاد افزود: بسیاری از مواقع رمان می تواند گوشه های تاریک تاریخ را ثبت کند و در نظر بگیرد و تاریخ به رویدادهای جزئی نمی پردازد. وظیفه رمان در این حوزه خاص این است که به کمک تاریخ بیاید و رویدادهای جزئی را در خود ثبت کند.

وی عنوان کرد: در ایام بمباران، ما در تاریخ بیشتر موارد کلی را می دانیم و رمان به ما کمک می کند که جزئیات بیشتری بدانیم. جدا از مقوله تخیل یک بخش عمده کار رمان مستندنگاری است که چه در رویدادهای تاریخی و چه در مسائل اجتماعی نمود پیدا می کند. تصویری که یک نویسنده از جامعه یک روز انجام می دهد، به خودی خود مستندنگاری است چون فرهنگ و باورها و روش زندگی و تغذیه را در بستر رمان مطرح می کند.

پارسی نژاد خاطرنشان کرد: بسیاری کنجکاوند بدانند رمان چه قدر توانسته حقایق محض را ثبت کند و نگه دارد. در اینجا وقتی نویسنده ای در دل داستان می خواهد به انقلاب بپردازد، حساسیت برانگیزتر است و حقایق نباید تحریف شود. در داستان انقلاب اسلامی اگر مواردی که نشان می دهیم را به کل انقلاب تعمیم بدهیم، اشتباه کردیم. نویسنده ای که می خواهد به رویدادهای تاریخی بپردازد و فهمی در ثبت تاریخی داشته باشد، اگر از مستندنگاری فاصله بگیرد، عملا خیانت کرده است.

وی با اشاره به اینکه پرداختن به تخیل ایرادی نمی آفریند، افزود: نویسنده نمی خواهد تاریخ را روایت کند و رمان می نویسد و باید این قالب را حفظ کرده و به نظام درونی داستان پایبند باشد. ورود به داستان تاریخی مشکل است که گاهی داستان ها شبیه تاریخ می شوند و یا آن قدر وارد قضیه می شوند که تاریخ تحریف می شود.

پارسی نژاد در پاسخ به این پرسش که نویسندگان امروز باید به چه رویکردی از انقلاب باید بپردازند که از آن غاقل شدند، گفت: نویسندگان آن طرف مرزها معمولا آثار فاخر خود را 15 سال بعد از یک واقعه می نویسند و وقتی اتفاقی مثل انقلاب رخ می دهد، نوشتن رمان را جدی نمی گیرند چون می خواهند تب و تاب های اولیه بیفتد و به ثباتی برسند.

وی گفت: اگر از این حرکت پیروی کنیم، الآن بهترین زمان برای نوشتن داستان های انقلاب و دفاع مقدس است. این کار نیازمند جریان سازی مراکز دولتی مثل حوزه هنری و ارشاد است. حوزه هنری اقدام مفیدی برای برگزاری جشنواره داستان انقلاب انجام داده اما به نظرم این کافی نیست و باید زمینه مناسب ایجاد شود تا این داستان سفارش داده شود. باید اثر فاخر باشد تا هزینه خوب به وسیله نویسندگان مستعد و قوی نوشته شود.